Σύμφωνα με έγκυρες επιστημονικές έρευνες 1 στα 4 παιδιά, ίσως έχει κάποια οφθαλμική πάθηση, η οποία αν δεν διαγνωστεί και θεραπευτεί έγκαιρα μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην καθημερινότητά του. Η καλή όραση των παιδιών είναι σίγουρα βασική προϋπόθεση επιτυχίας στο σχολείο. Όταν η όραση του παιδιού υστερεί, υστερεί και η σχολική του επίδοση που επηρεάζει τη μαθησιακή ικανότητα και το μέλλον του.
Η όραση έως τα πρώτα οκτώ περίπου χρόνια της ζωής αναπτύσσεται. Αν υπάρξουν προβλήματα που εμποδίσουν τη φυσιολογική αυτή διαδικασία τότε υπάρχει κίνδυνος η οπτική οξύτητα του παιδιού να είναι χαμηλή για την υπόλοιπη ζωή του.
Οι βασικότερες και συνηθέστερες διαταραχές της όρασης που αφορούν στην παιδική, προσχολική και σχολική ηλικία είναι η μυωπία, η υπερμετρωπία, ο αστιγματισμός, ο στραβισμός και η αμβλυωπία.
Η εστίαση, η παρακολούθηση των αντικειμένων, η αντίληψη του βάθους, και άλλες παράμετροι της όρασης συνεχίζουν να αναπτύσσονται κατά την πρώιμη και μεσαία παιδική ηλικία. Η σύγκλιση, η ικανότητα να κοιτάνε και να εστιάζουν και τα 2 μάτια το ίδιο αντικείμενο ταυτόχρονα, αναπτύσσεται περισσότερο περίπου στην ηλικία των 7 ετών, και αυτός είναι ο λόγος που το όποιο πρόβλημα που έχει ένα παιδί σχετικά με την ικανότητα εστίασης ή ευθυγράμμισης των ματιών του, πρέπει να λυθεί πριν από αυτή την ηλικία. Φυσιολογικά τα περισσότερα παιδιά σε μικρή ηλικία έχουν υπερμετρωπία αλλά μπορούν να δουν σε όλες τις αποστάσεις. Η μυωπία και ο αστιγματισμός είναι κληρονομικά σε μεγάλο ποσοστό.
Η αμβλυωπία (τεμπέλικο μάτι) είναι ένας όρος που σημαίνει μειωμένη όραση ενός ματιού, η οποία δεν αναπτύχθηκε φυσιολογικά και μπορεί να είναι το αποτέλεσμα ενός στραβισμού ( όταν τα δύο μάτια δεν κοιτούν ταυτόχρονα ένα αντικείμενο).
Εάν ένα παιδί που αρχίζει το σχολείο έχει φυσιολογική γλωσσική ανάπτυξη αλλά εμφανίζει μαθησιακές δυσκολίες ή δυσκολία στην ανάγνωση, μπορεί να έχει κάποιο πρόβλημα όρασης. Τα συμπτώματα που θα πρέπει να προσέχουν οι γονείς παιδιών σε προσχολική και σχολική ηλικία περιλαμβάνουν το να κάθεται συστηματικά πολύ κοντά στην τηλεόραση ή να διαβάζει με το βιβλίο πολύ κοντά στα μάτια του, να χάνει εύκολα τις σειρές του κειμένου όταν διαβάζει ή παραλείπει λέξεις ή προτάσεις
,
να ακολουθεί με το δάκτυλό του τις λέξεις για να διατηρεί τη σειρά όταν διαβάζει,
να γράφει λοξά
, να μην έχει σωστή στάση σώματος όταν μελετά, να αποσπάται η προσοχή του υπερβολικά γρήγορα και να μην συγκεντρώνεται, να στραβίζει, να κλίνει το κεφάλι του για να δει καλύτερα, να είναι ευαίσθητο στο φως, να τρίβει συχνά τα μάτια του ή να τα ανοιγοκλείνει υπερβολικά
, να κλείνει το ένα του μάτι για να διαβάσει ή να δει τηλεόραση, να έχει αφύσικη ευθυγράμμιση ή κίνηση των ματιών, να μην κατανοεί εύκολα αυτά που διαβάζει, να αργεί υπερβολικά να τελειώσει τα μαθήματά του, να αποφεύγει δραστηριότητες που απαιτούν κοντινή όραση όπως το διάβασμα ή μακρινή όραση όπως συμμετοχή σε σπορ ή άλλες ψυχαγωγικές δραστηριότητες, να παραπονείται για πονοκεφάλους ή κουρασμένα μάτια, να αποφεύγει να χρησιμοποιεί το κομπιούτερ γιατί «κουράζονται τα μάτια του» και η επίδοσή του στο σχολείο να παρουσιάζεται μειωμένη σε σχέση με το σύνηθες.
Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης είναι η πρόληψη γι’ αυτό και τα παιδιά πρέπει να εξετάζονται κατά τη γέννησή τους, στο πρώτο έτος της ηλικίας τους, στο τρίτο, στο πέμπτο και κάθε χρόνο από τη στιγμή που θα πάνε σχολείο έως την ενηλικίωσή τους. Έτσι διασφαλίζεται η σωστή ανάπτυξη της όρασης που ουσιαστικά βοηθά την ποιότητα ζωής, την ακαδημαϊκή μόρφωση και την επαγγελματική αποκατάσταση.
THE OPTICIANS
ΒΑΛΑΩΡΙΤΟΥ 18, ΣΥΝΤΑΓΜΑ