Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες μέρες για την αλλαγή του εκλογικού νόμου, που δρομολογεί η κυβέρνηση. Εκτός του ότι η απλή αναλογική είναι πάγια θέση της Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ προσδοκεί σημαντικά οφέλη από την καθιέρωση της. Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Από το Μαξίμου διαδίδουν σε όλους τους τόνους, ότι η απλή αναλογική θα αλλάξει άρδην τη πολιτική ζωή αλλά και τη νοοτροπία όσων συμμετέχουν σε αυτή. Με το νέο εκλογικό νόμο θα ξεχαστούν οριστικά οι μονοκομματικές κυβερνήσεις και οι συνεργασίες στη Βουλή θα είναι πλέον αναγκαίες.
Πίσω όμως από τα προφανή, στο ΣΥΡΙΖΑ προσβλέπουν στη δημιουργία δύο κύριων τάσεων στο πολιτικό σκηνικό. Μία νεοφιλελεύθερη με μπροστάρη τη ΝΔ και μία προοδευτική με οδηγό το ΣΥΡΙΖΑ. Και αφού οι συνεργασίες θα είναι απαραίτητες, τα μικρότερα κόμματα θα πρέπει να διαλέξουν σύμμαχο. Στην ουσία, με την απλή αναλογική, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει στους υπόλοιπους ότι θα πρέπει να συστρατευθούν με έναν από τους δύο μεγάλους.
Η στιγμή δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Η αξιολόγηση έχει κλείσει, η πιθανότητα της αριστερής παρένθεσης έχει απομακρυνθεί οριστικά και η παρουσία της Ελλάδας στην Ευρώπη έχει εδραιωθεί. Όλοι παραδέχονται πως η κυβέρνηση έχει πάρει σκληρά μέτρα, όμως παράλληλα προσπαθεί να προσφέρει κάποιες σημαντικές κοινωνικές παροχές.
Μπορεί η ΝΔ να προηγείται στις δημοσκοπήσεις, όμως στο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν πως το αφήγημα του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν πείθει. Με τη δημιουργία δύο πόλων, που ουσιαστικά θα ελέγχονται από τα δύο μεγάλα κόμματα, στην Κουμουνδούρου πιστεύουν ότι η πρότασή τους είναι πιο θελκτική στα μάτια του λαού, άρα και στις ηγεσίες των μικρότερων κομμάτων.
Ο κόσμος φαίνεται πως έχει απηυδήσει από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβάλει η ΕΕ και που πρόθυμα διαφημίζει η ΝΔ. Ο ήδη ταλαιπωρημένος ελληνικός λαός δεν αντέχει άλλες απολύσεις (η περίφημη μείωση του κράτους, που ευαγγελίζεται η αξιωματική αντιπολίτευση), δεν αντέχει άλλη λιτότητα, δεν αντέχει άλλη υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής του. Εκεί όπου ο νεοφιλελευθερισμός προτείνει τη μείωση του κοινωνικού κράτους, η κυβέρνηση σταμάτησε την πώληση νοσοκομείων σε ιδιώτες, μείωσε τα τιμολόγια της ΔΕΗ, δίνει επιδότηση ενοικίου, δίνει κολατσιό στα φτωχά παιδιά στα σχολεία και εφαρμόζει το πρόγραμμα ανθρωπιστικής κρίσης.
Εφόσον είναι δεδομένο πως το μέλλον της χώρας έξω από την ΕΕ δε θα είναι ευοίωνο (όχι τόσο λόγω των οικονομικών δεδομένων, όσο της εκδικητικότητας που θα μας δείξουν οι “εταίροι” μας) η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει πάντα να ισορροπεί μεταξύ της επιβαλλόμενης λιτότητας και της προστασίας των αδυνάμων και όχι να ακολουθεί πιστά τις επιταγές των θεσμών.
Ίσως η συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ να είναι η ευκαιρία της κεντροαριστεράς να ξεπλύνει την πρόσφατη συμπόρευση της με τη δεξιά. Ίσως αυτή να είναι και η ευκαιρία των άλλων δημοκρατικών σχημάτων να απορρίψουν επιτέλους το παλιό και να φτιάξουν κάτι ελπιδοφόρο. Ένα νέο πολιτικό σύστημα που δε θα στηρίζεται στη διαφθορά και στη διαπλοκή.
Είδωμεν…