Η ενασχόληση με την πολιτική είναι χωρίς αμφιβολία ένα γοητευτικό ταξίδι. Γι’ αυτό όσοι μπλέκονται στα δίκτυα της δεν την εγκαταλείπουν σχεδόν ποτέ. Συνήθως τους εγκαταλείπει αυτή. Η σαγήνη της πολιτικής, αυτή που ανεβάζει την αδρεναλίνη, είναι οι ανατροπές. Μια τέτοια ανατροπή είναι η μεγάλη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κόντρα σε όλες τις προβλέψεις κατέκτησε όχι μόνο τους ψηφοφόρους τους Ν.Δ. αλλά και πολλούς πέραν του χώρου του που συντάχτηκαν το καλοκαίρι με το “ναι “στο δημοψήφισμα. Μπορεί κανείς να γράφει με τις ώρες για τη άνετη τελικά επικράτηση του νέου προέδρου της Ν.Δ. Είναι δεκάδες οι λόγοι που τον οδήγησαν σε αυτό το ψηλό βάθρο της οι σημαντικότεροι όμως είναι η εξής δυο:
-Οι πολίτες διψούν για ανανέωση. Θέλουν νέα πρόσωπα και αρνούνται να ανακυκλώσουν σε θέσεις κλειδιά πολιτικούς τους οποίους στο παρελθόν εκτιμούσαν, ψήφιζαν, στήριζαν και αποθέωναν.
-Η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας χρέωσε στο Βαγγέλη Μεϊμαράκη, σωστά η λάθος, ότι έκλεινε το μάτι στον Αλέξη Τσίπρα για ενδεχόμενη κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού. Αυτό είναι ένα σενάριο που πράγματι το ήθελαν αρκετοί στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέχρι και το καλοκαίρι. Από το δημοψήφισμα και μετά όμως τα πράγματα άλλαξαν. Στη συνείδησή της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων της κεντροδεξιάς, όπως και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απέναντι τους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτή την νέα πραγματικότητα την κατανόησε εγκαίρως και την εξέφρασε στην προεκλογική καμπάνια.
