Ποτέ η παλαβή Αριστερά δεν πρότεινε λύσεις για τα προβλήματα. Πάντα είχε συνθήματα. Μετά εκσυγχρονίστηκε. Οχι πως τώρα προτείνει λύσεις· αυτές είναι κόλπα ζόρικα που θέλουν διάβασμα και δουλειά. Τώρα για κάθε πρόβλημα έχει ένα hashtag· αυτά είναι συνθήματα των social media που ξεκινούν με το σύμβολο # (hashtag). Η τελευταία σοδειά ήταν το #ThisIsACoup που ξεκίνησε από την Ισπανία και πυρπόλησε τις καρδιές των συριζανέλων, όπως το παλιό ψευδές (δήθεν ισπανικό) σύνθημα διά του οποίου ξεκίνησε το κίνημα των Αγανακτισμένων κι έλεγε «Σσσς, η Ελλάδα κοιμάται».
Βεβαίως το #ThisIsACoup είναι πραγματικό ισπανικό σύνθημα για τη στήριξη του κ. Αλέξη Τσίπρα στις διαπραγματεύσεις των Βρυξελλών, όταν κάποιοι Ισπανοί ακτιβιστές είδαν ότι οι όροι των εταίρων θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε παραίτηση την ελληνική κυβέρνηση. Αυτό το σύνθημα έγινε καραμέλα στο στόμα των συριζανέλων κι επιχείρημα του κ. Πάνου Καμμένου για να κρατήσει την καρέκλα του: «Εχθές το βράδυ έγινε ένα πραξικόπημα. Ο Ελληνας πρωθυπουργός εκβιάστηκε να έρθει σε συμφωνία. Το πραξικόπημα συνεχίζεται στην Ελλάδα. Οι δανειστές επιθυμούν διακαώς να ρίξουν την κυβέρνηση. Δεν θα επιτρέψουμε να γίνει πραξικόπημα. Η κυβέρνηση έχει την εντολή του ελληνικού λαού… Κυβέρνηση ειδικού σκοπού επιθυμούν όσοι κάνουν πραξικόπημα… Θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα» (14.7.2015). Με άλλα λόγια έγινε κοτζάμ #ThisIsACoup για να σταματήσει ο υπουργός ΥΕΘΑ τις βόλτες του με αεροπλάνα και βαπόρια.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Αριστερά σπαταλά τις λέξεις σαν να μην υπάρχει αύριο. Αυτό κάνει πάντα από τότε που έχασε την ικανότητά της να εξηγεί την πραγματικότητα και στράφηκε εναντίον της. Τι δεν ακούσαμε τα προηγούμενα χρόνια! «Κατοχές», «Κουίσλινγκ», «γερμανοτσολιάδες», τη «χούντα που δεν τελείωσε το ’74», για δολοφόνους που ήταν «λαϊκοί αγωνιστές»… Ουδέποτε ακούσαμε μία (1) πρόταση για έξοδο από την κρίση. Απλώς ήταν αντι- σε όλα. Ηταν ενάντια στην άρση του καμποτάζ για να μπορούν να κατεβαίνουν οι τουρίστες και να αφήνουν ένα ευρώ στη χώρα· ενάντια στην αυτονομία των ΑΕΙ, διότι θα γίνει «εντατικοποίηση των σπουδών» και θα χάσουν οι φοιτητοπατέρες πελατεία· ενάντια στις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες διότι είναι «τεχνοφασισμός»· ενάντια στην απελευθέρωση των επαγγελμάτων, διότι όπως στον Μεσαίωνα πρέπει να προστατεύονται με διατάγματα οι συντεχνίες· ενάντια στην αποκρατικοποίηση των ΔΕΚΟ, διότι οι συνδικαλιστές τύπου Στρατούλη θα έχαναν τα παχυλά εφάπαξ. Η νέα Αριστερά παλάβωσε, και από σέβας στην παλιά Αριστερά των δημοκρατικών αγώνων, ουδείς αποκαλεί τα νυν στελέχη της όπως πρέπει: σούργελα…
Τούτη τη στιγμή η χώρα βρίσκεται σε περιδίνηση στο χείλος του γκρεμού, όπου φρέναρε στο «και πέντε» ο κ. Αλέξης Τσίπρας. Δυστυχώς, ύστερα από σαράντα χρόνια αριστερής ανοησίας η Ελλάδα παρήγαγε βουλευτές χωρίς την αίσθηση του καθήκοντος προς την κοινωνία.
Το πραγματικό πραξικόπημα συντελείται σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, από ανεπρόκοπους του καφενείου που αποτρέλαναν με συνθήματα τη χώρα, ενώ σαν ανέλαβαν την εξουσία δεν μπορούν ούτε να σβήσουν μια πυρκαγιά στον Ασπρόπυργο. Η ανικανότητα πάντα παράγει μεγάλα λόγια· ειδικά όταν κάποιος δεν έκανε τίποτε άλλο στη ζωή του παρά μόνο συνελεύσεις…
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο www.kathimerini.gr
