Από τις εκδόσεις “Εταιρία Θεάτρου Μνήμης” κυκλοφορεί το βιβλίο του Φερνάντο Πεσσόα με τίτλο “Ο Ναυτικός” σε μετάφραση των Μιχάλη Βιρβιδάκη και Άντζη Σιγούρου.
Σύνοψη βιβλίου:
Αισθάνομαι ίσον σκέφτομαι χωρίς ιδέες και επομένως αισθάνομαι ίσον καταλαβαίνω, εφόσον το σύμπαν δεν έχει ιδέες. Αλλά τι σημαίνει αισθάνομαι; Έχω απόψεις δεν σημαίνει αισθάνομαι. Οι απόψεις μας είναι άλλων ανθρώπων. Σκέφτομαι σημαίνει θέλω να μεταδώσω στους άλλους αυτό που νομίζω ότι αισθάνομαι. Μπορεί κανείς να μεταδώσει στους άλλους μόνο εκείνο που σκέφτεται.
Αυτό που αισθάνεται κανείς δεν μπορεί να το μεταδώσει. Μπορεί μόνο να μεταδώσει τη σημασία αυτού που αισθάνεται. Μπορεί κανείς να μεταδώσει μόνο την εμπειρία αυτού που αισθάνεται. Δεν είναι ότι ο αναγνώστης μπορεί να νιώσει από κοινού τα βάσανα. Αρκεί που αισθάνεται το ίδιο.
Το αίσθημα ανοίγει τις πόρτες της φυλακής στην οποία η σκέψη κλειδώνει την ψυχή. Η οξυδέρκεια θα έπρεπε να φτάνει μόνο ως το κατώφλι της ψυχής. Στους προθάλαμους του αισθήματος η σαφήνεια απαγορεύεται. Αισθάνομαι σημαίνει καταλαβαίνω. Σκέφτομαι σημαίνει κάνω λάθος.
Καταλαβαίνω τι σκέφτεται κάποιος άλλος σημαίνει διαφωνώ μ’ αυτό το άτομο. Καταλαβαίνω τι αισθάνεται κάποιος άλλος σημαίνει είμαι αυτό το άτομο. Το να είσαι κάποιος άλλος είναι εξαιρετικά χρήσιμο, με μιά μεταφυσική έννοια. Ο Θεός είναι ο καθένας.
Να βλέπεις, να ακούς, να μυρίζεις, να γεύεσαι, να αγγίζεις, είναι οι μόνες εντολές του νόμου του Θεού. Οι αισθήσεις είναι θεϊκές γιατί αντιπροσωπεύουν τον συνδετικό κρίκο μας με το Σύμπαν, και τον συνδετικό κρίκο με το Σύμπαν-Θεό.
Βιογραφικό συγγραφέα:
Ο Φερνάντο Αντόνιο Νογκέιρα Πεσσόα γεννήθηκε στη Λισαβόνα στις 13 Ιουνίου 1888 και πέθανε στις 30 Νοεμβρίου 1935. Την παραμονή του θανάτου του, σημειώνει από την κλίνη του νοσοκομείου: “I Know not what tomorrow will bring”. Αυτό που το μέλλον έφερε αναμφισβήτητα είναι η καταξίωση του ως ενός από τους σημαντικότερους ποιητές του εικοστού αιώνα.
Ο Πεσσόα είναι ταυτόχρονα ποιητής και μύθος ποιητικός. Έζησε τη ζωή του στα όρια της ανυπαρξίας, δημοσίευσε ελάχιστο μέρος του τεράστιου έργου του, ενός έργου ανολοκλήρωτου και πολλαπλού, το οποίο κληροδότησε στις μέλλουσες γενιές κλεισμένο στο περίφημο μπαούλο, εξασφαλίζοντας έτσι την υστεροφημία του.
Ελάχιστα γεγονότα συνθέτουν τη βιογραφία του: θάνατος του πατέρα του, μετακίνηση μαζί με τη νέα του οικογένεια στο Ντέρμπαν της Αφρικής, αγγλική παιδεία, επιστροφή στη Λισαβόνα, βιοπορισμός ως αλληλογράφος σε εμπορικούς οίκους, ένας λευκός έρωτας, πολλή μοναξιά. Η πολυσχιδής ποιητική ζωή του βρίσκεται στους αντίποδες της βιογραφίας του.
Ο Πεσσόα, ο οποίος υπογράφει το έργο του με το όνομα του αλλά και με τα 72 καταγεγραμμένα ετερώνυμά του, συνιστά μοναδικό παράδειγμα στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Κύριοι συντελεστές σε πρωτοτυπία αλλά και παραγωγικότητα οι εξής τέσσερις ετερώνυμοί του: ο δάσκαλος όλων Αλμπέρτο Καέιρο, ποιητής του “Φύλακα των κοπαδιών”, ο εκκεντρικός ναυπηγός μηχανικός Άλβαρο ντε Κάμπος, ποιητής της “Θαλασσινής ωδής” και του “Καταστήματος φιλικών”, ο επικούρειος, στωικός κλασικιστής συνθέτης ωδών Ρικάρντο Ρέις και, τέλος, ο Μπερνάρντο Σοάρες, συγγραφέας του “Βιβλίου της ανησυχίας”.
Αριστοτεχνικός διευθυντής αυτής της ιδιόμορφης ορχήστρας ο ίδιος ο Φερνάντο Πεσσόα, ο ποιητής του “Μηνύματος”, ο διηγηματογράφος του “Αναρχικού τραπεζίτη”, ο ακάματος δοκιμιογράφος επί παντός του επιστητού, ο θεατρικός συγγραφέας ενός ανολοκλήρωτου “Φάουστ”, ο οποίος ορίζει την τέχνη του λέγοντας: “Προσποίηση είναι του ποιητή η τέχνη”.
