Ολοκληρώθηκαν χθες, Πέμπτη, με μεγάλη επιτυχία και οι τέσσερις παραστάσεις του «Οθέλλου» (27, 29, 30 και 31 Ιουλίου) στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Μία από τις πιο εμβληματικές όπερες του Τζουζέπε Βέρντι έλαβαν χώρα στο Ηρώδειο, υπό τις σκηνοθερικές οδηγίες του Γιάννη Κόκκου.
O διεθνώς καταξιωμένος, Έλληνας σκηνοθέτης της όπερας Γιάννης Κόκκος, ο οποίος εκτός από την σκηνοθεσία υπέγραψε τα σκηνικά και τα κοστούμια της παραγωγής, δημιούργησε έναν σκηνικό «κόσμο» που καταρρέει σε συνθήκες χάους, για να περιγράψει την άρρωστη ζήλια του Ιάγου, την πτώση του Οθέλλου και την άδικη μοίρα της Δυσδαιμόνας.
Σκάλες που οδηγούν στο πουθενά, προθάλαμοι που διαπερνώνται από παράλογες πόρτες, τοίχοι, καθρέπτες και σκιές, που θυμίζουν τα χαρακτικά του Έσερ, συνθέτουν το πρωτοποριακό σκηνικό που καταστρέφει κάθε αρχιτεκτονική και πνευματική λογική. Το μοναδικό αμετάβλητο και ρεαλιστικό στοιχείο είναι ο φτερωτός λέοντας της Δημοκρατίας της Βενετίας.
Οι τρεις πρωταγωνιστές έλαμψαν στην σκηνή του Ηρωδείου με κορυφαία την ερμνηνεία της καταξιωμένης Ελληνίδας σοπράνο Αλεξίας Βουλγαρίδου, η οποία αποθεώθηκε από το κοινό. Ξεχώρισαν στο ρόλο του Οθέλλου ο Αντονέλλο Παλόμπι και του Ιάγου ο Γκεόργκε Γκαγκνίτζε, οι οποίοι επίσης έλαβαν θερμό χειροκρότημα. Το καστ συμπλήρωσαν καταξιωμένοι Έλληνες μονωδοί, όπως οι Δημήτρης Φλεμοτόμος, Τάσος Αποστόλου, Αντιγόνη Παπούλκα κ.α. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Μύρων Μιχαηλίδης, είχε την ευθύνη για το υψηλού επιπέδου μουσικό αποτέλεσμα.
Η συγκλονιστική όπερα του Βέρντι ακολουθεί την αφήγηση του ομώνυμου σεξπηρικού έργου, αποδίδοντας την ιστορία του πρωταγωνιστικού ήρωα με μουσική εκρηκτικής δύναμης και υποδειγματική οικονομία εκφραστικών μέσων: μία και μόνον μουσική φράση αρκεί προκειμένου να σκιαγραφήσει τον ηρωισμό και την εκρηκτική δύναμη του Οθέλλου, το άσβεστο μίσος του Ιάγου, την αγνότητα και την καλοπιστία της Δυσδαιμόνας. Λίγα μουσικά μέτρα αποδίδουν με τρομακτική δύναμη την καταιγίδα που μαίνεται στη θάλασσα, ταυτόχρονα και στην ψυχή του κεντρικού ήρωα που θα καταποντιστεί από το βάθρο της δόξας του, παραδομένος στο ένστικτο της ζήλειας του.
Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που έβλεπα όπερα και ομολογουμένως εντυπωσιάστηακα από το συνολικό αποτέλεσμα. Τέτοιας υψηλής αισθητικής θεάματα – οι υπέρτιτλοι ήταν γραμμένοι στα ελληνικά και στα αγγλικά παρακαλώ – θα ζήλευαν και στο εξωτερικό. Άλλο ένα τολμηρό στοίχημα από την Εθνική Λυρική Σκηνή κερδίθηκε, κάνοντας το Φεστιβάλ Αθηνών να κερδίσει κι άλλους πόντους. Αναμένουμε τα επόμενα…
Κλέαρχος Παπαγεωργίου
