Η κυβέρνηση, στο σύνολό της, επιδεικνύει μια πρωτοφανή έλλειψη σοβαρότητας.
Από τη συζήτηση στη Βουλή για την Εξεταστική Επιτροπή για το πώς μπήκε η Ελλάδα στο δανειακό πρόγραμμα της ΕΕ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, μέχρι τα τηλεοπτικά σποτ του καναλιού της Βουλής για την επιτροπή ελέγχου του χρέους – με σύνθημα «έλεγξε το, διέγραψε το!” και τις δηλώσεις του Υπουργού Εσωτερικών, Νίκου Βούτση, για τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας, “Δεν έχουν το εύρος και το βάθος του παρελθόντος. Υπάρχει μια ανάσα ταυτόχρονα στον κόσμο που ζει σε ένα πλαίσιο πιο δημοκρατικό“!
Την πιο κρίσιμη στιγμή στη συζήτηση με τους εταίρους μας στην ΕΕ, τους μοναδικούς πραγματικούς μας συνομιλητές και γεωγραφικά και πολιτικά και οικονομικά και θεσμικά, ο Πρωθυπουργός κανόνισε και πραγματοποίησε, συμβολικά, επίσκεψη στη Μόσχα για να αναθερμάνει τις σχέσεις Ελλάδας – Ρωσίας (δεν θα μπορούσε άραγε να κάνει αυτό το ταξίδι το φθινόπωρο;). Φυσικά οι σχέσεις αυτές είναι άρρηκτα δεμένες με τις σχέσεις ΕΕ – Ρωσίας και ως υπενθύμιση, ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Μάρτιν Σούλτς, δήλωσε για το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα ότι «Δεν θα πρέπει να τερματιστεί μονομερώς η αλληλεγγύη μεταξύ ΕΕ και Ελλάδας, με απόσυρση από τα κοινά μέτρα που έχουμε λάβει απέναντι στη Ρωσία» – διαβάστε το σχετικό άρθρο εδώ.
Επιπλέον, μετά τη συνάντησή του με τον Πρωθυπουργό, ο Έλληνας επίτροπος για θέματα μετανάστευσης, Δημήτρης Αβραμόπουλος, δήλωνε ότι «Δεν διανοούμαι ότι θα υπάρξει κυβέρνηση που θα διακυβεύσει την ιστορική κατάκτηση της Ελλάδας να βρίσκεται στον πυρήνα της Ευρώπης».
Και οι δύο παραπάνω επίσημες δηλώσεις μοιάζουν περιττές και αυτονόητες, αλλά δυστυχώς η παρούσα κυβέρνηση, με τον τρόπο που προσπαθεί να κυβερνήσει τη χώρα, μαθαίνει στον πολίτη να μην θεωρεί τίποτα δεδομένο, ούτε ιστορικά, ούτε θεσμικά και με αυτόν τον τρόπο, κάνει τις συγκεκριμένες δηλώσεις όχι μόνο απαραίτητες και επιβεβλημένες, αλλά μία συνεχή υπενθύμιση του πραγματικού πολιτικού λόγου που απουσιάζει παντελώς από τη σημερινή πλειοψηφία στη Βουλή.
Καλό θα ήταν λοιπόν, βασιζόμενη σε έναν σύγχρονο, σταθερό και σίγουρο λόγο, η κυβέρνηση να εκπαιδεύει τον Έλληνα πολίτη να είναι Ευρωπαίος, να καλλιεργεί κλίμα εμπιστοσύνης προς την ΕΕ και όχι να θυμίζει μονότονα ότι “δεν πληρώνω, δεν πληρώνω“. Θα μπορούσε να κάνει και μια επικοινωνιακή καμπάνια, με αυτόν ακριβώς το θεματικό πυρήνα, ξεκινώντας με ένα τηλεοπτικό σποτ από το κανάλι της Βουλής…