Γιατί είναι “αστακοί” τα νησιά μας στο Ανατολικό Αιγαίο – Ο Ερντογάν ζητά την αποστρατικοποίηση τους, ενώ απειλεί με τη “Γαλάζια Πατρίδα”

του Θοδωρή Καλούδη

Τον τελευταίο καιρό η Άγκυρα θέτει διαρκώς θέμα αποστρατικοποίησης 16 νησιών στο Ανατολικό Αιγαίο. Θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει ότι η ρητορική της αυτή είχε προπαγανδιστικό χαρακτήρα. Όμως από τη στιγμή που η αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου μπήκε στην ατζέντα του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας – που συνεδρίασε την περασμένη Πέμπτη, υπό την προεδρία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν – καθίσταται επίσημη και θεσμικού χαρακτήρα πολιτική της Άγυρας. Και επειδή αυτό συμβαίνει εν μέσω των τελικών συζητήσεων για την επανεκκίνηση των διερευνητικών επαφών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, το πράγμα θέλει αυξημένη προσοχή.

Η απόφαση για ενίσχυση της άμυνας των νησιών μας στο Ανατολικό Αιγαίο (σήμερα είναι “αστακός”) δεν είναι νέα. Οι πρώτες ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση έγιναν από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αμέσως μετά τον Αττίλα το 1974, την κατάληψη και την παράνομη κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου. Και αφού προηγήθηκε η εγκατάσταση της 4ης Στρατιάς των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στη Σμύρνη που “απλώθηκε”, με επιθετικούς σχηματισμούς, απέναντι στα ανατολικά ελληνικά νησιά, μετονομαζόμενη (για … όποιον δεν κατάλαβε) “Στρατιά του Αιγαίου”.

Η πολιτική αυτή συνεχίστηκε έκτοτε από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις. Στην αρχή σιωπηρά, στέλνοντας στρατιωτικές δυνάμεις με στολή χωροφυλάκων (για να μη φανεί ότι παραβιάζεται η Συνθήκη της Λωζάνης). Στη συνέχεια, από το 1981, επί Ανδρέα Παπανδρέου και κυρίως επί υπουργείας στο ΥΠΕΘΑ Γιάννη Χαραλαμπόπουλου, η χώρα εξόπλισε ανοιχτά με ισχυρές δυνάμεις και αμυντικές υποδομές τα νησιά της – αμυντική πολιτική που ακολουθείται έως σήμερα, με σύγχρονα μέσα και ειδικές δυνάμεις.

Η Άγκυρα “δεν αντιλαμβάνεται” γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να λαμβάνουμε κάθε μέτρο νόμιμης άμυνάς μας σε όλη την επικράτειά μας – και βέβαια στο Ανατολικό Αιγαίο –  απέναντι σε ένα κακό και απειλητικό γείτονα. Επικαλείται μάλιστα υποκριτικά τη Συνθήκη της Λωζάνης που καθιέρωσε τον αφοπλισμό ορισμένων νησιών (αλλά επίσης έθεσε τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας και αποτελεί εγγύηση για την ύπαρξη της) όταν η ίδια επιδιώκει την εκβιαστική αναθεώρησή της με επιθετικές ενέργειες – και όχι μόνο στο Αιγαίο. Και μάλιστα χωρίς να υπολογίζει τις συνεχείς προτροπές της διεθνούς κοινότητας για σεβασμό του διεθνούς δικαίου.

Η στρατηγική του Ερντογάν για τη “Γαλάζια Πατρίδα” είναι ενδεικτική των επεκτατικών προθέσεών του – βουτηγμένων στα νεοθωμανικά όνειρα του – και υπονομεύει τη Συνθήκη που επικαλείται. Είναι όμως και εξόφθαλμα αντίθετη της κοινής λογικής. Ακόμα και για πολλούς Τούρκους επιστήμονες: Όπως αναφέρει σε άρθρο του ο καθηγητής Μεχμέτ Εφέ Τζαμάν,

• “τα κυριαρχικά δικαιώματα και τα σύνορα των κρατών είναι ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα των διεθνών σχέσεων και του διεθνούς δικαίου. Τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στα νησιά του Αιγαίου είναι αναμφισβήτητα(…) Η Ελλάδα στο θέμα του στάτους κβο και των δικαιωμάτων των νησιών του Αιγαίου έχει δίκιο.

Σε ό,τι αφορά τον εξοπλισμό των νησιών στο Ανατολικό Αιγαίο, ο καθηγητής Μεχμέτ Εφέ Τζαμάν σημειώνει:

• “Γιατί εξοπλίζουν τα νησιά οι Έλληνες; Πότε το έπραξε αυτό η Ελλάδα; Μετά από την σύσταση της στρατιάς του Αιγαίου από την Τουρκία! Ποιος είναι ο λόγος που η Τουρκία εκτός του πλαισίου του ΝΑΤΟ, ίδρυσε τη στρατιά του Αιγαίου; Πρόκειται για μία στρατιά που στρέφεται κατά της Ελλάδας. Αυτό είναι το πρώτο. Και ο δεύτερος λόγος για τον οποίον η Ελλάδα εξόπλισε τα νησιά του Αιγαίου, είναι ότι μετά την απόβαση του 1974 στην Κύπρο, όπως είχε συμβεί και με την Κύπρο ξαφνικά σαν να έπεσε από τον ουρανό, άρχισε να τίθενται στην επικαιρότητα θέματα του Αιγαίου. Κι όμως τα λεγόμενα θέματα του Αιγαίου πριν από το 1950 δεν υπήρχαν”.

Στη διεθνή σκηνή, κάθε δράση προκαλεί αντίδραση. Η Τουρκία μετά το 1974 είναι ο επικίνδυνος “ταραχοποιός” της περιοχής. Η επιθετικότητά της απέναντι στην Ελλάδα είναι προφανής. Ο κίνδυνος παρών. Οι απειλές διαρκώς αναβαθμιζόμενες. Είναι αναφαίρετο και νόμιμο δικαίωμα της χώρας να θωρακίσει την άμυνά της. Και αυτό, παρά τη διπλωματική  προσπάθειά της να “τα βρει” ειρηνικά με τον κακό γείτονά της, που δεν σέβεται τίποτα. Τελεία και παύλα.

Πηγή: Economico.gr