Αλέξης Τσίπρας: Λάθος τακτική ή επιχείρηση «καμένη γη»;

Να μην τα ξαναλέμε. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι πρόσωπο που στις αρχές του 2015 συμπύκνωσε όχι μόνο τις ελπίδες της Αριστεράς αλλά και τις προσδοκίες ευρύτερων στρωμάτων του πληθυσμού ότι μπορεί να σπάσει τον φαύλο κύκλο της διαφοράς και της κατάρρευσής που προέκυψε με την ΝΔ ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Αλλά έκανε το πρώτο λάθος αμέσως μόλις ανέλαβε τη διακυβέρνηση.

Ακολουθώντας τον παραλογισμό του Βαρουφάκη και ανεχόμενος τις παρωχημένες επιδιώξεις του Λαφαζάνη- συν την παραφροσύνη της Ζωής- έφτασε σε αδιέξοδο σε πέντε μήνες. Το ξεπέρασε κάνοντας «στροφή΄.

Έδειχνε να το ξεπερνάει και η χώρα αν δεν πρόκυπτε δεύτερο λάθος στο ίδιο μέτωπο- υπό την επήρεια του Τσακαλώτου αυτή τη φορά. Η καθυστέρηση της αξιολόγησης.

Ότι οι τροικανοί του ζητούν πολλά και η αξιωματική αντιπολίτευση δεν βάζει πλάτη -αποκηρύσσοντας ωμά και προκλητικά τη “συνευθύνη”- δεν είναι δικαιολογία μπροστά στο διακύβευμα: τις επιδόσεις της χώρας το 2017.

Όσα μέτρα και αν επέβαλε η τρόικα είναι μικρότερο μέγεθος μπροστά στην προοπτική να κλείσει το τρέχον έτος με στοιχεία που θα επέτρεπαν της Ελλάδα να ολοκληρώσει το τρίτο Μνημόνιο, να παραμείνει στη Ευρωζώνη και να ατενίσει με ελπίδα τον δανεισμό από τις αγορές με λογικά επιτόκια και την ανάπτυξη.

Το κατενάτσιο που επέλεξε ο Πρωθυπουργός, προσβλέποντας εμφανώς σε ευνοϊκότερο πολιτικό κλίμα στην Ευρώπη, μέσω των επικείμενων εκλογικών αναμετρήσεων- που μπορεί να γίνει όντως καλύτερο, αλλά μπορεί να γίνει και χειρότερο- σχεδόν ακυρώνει τους στόχους τους για το 2018. Βάζει τα πράγματα μπροστά σ’ αυτό που λέει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Χρυσόγονος: ή κλείνουμε το Μνημόνιο και βγαίνουμε στις αγορές ή μας παίρνει και μας σηκώνει.

Η αγορά χρόνου μπορεί να είχε κάποιο νόημα ως το τέλος του 2016 . Δεν εξυπηρετεί σε τίποτε όμως για το 2017. Απλώς καθηλώνει την πορεία προς τους στόχους. Όχι γιατί το λέει ο Στουρνάρας– που το εννοεί σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Αλλά γιατί προκύπτει από την κοινή λογική κάτι την αποτύπωση των πραγμάτων.

Το έσχατο όριο είναι η 7η Απριλίου. Αν η εφετινή χρονιά δεν κλείσει θετικά, το 2018 θα είναι επιτάφιο έτος. Τα στρες -τεστ των τραπεζών που αναμένονται, θα φέρουν και το μόνο που δεν έχουμε υποστεί ακόμη: κούρεμα καταθέσεων. Και μετά η έξοδος από την Ευρωζώνης και το τέλος.

Είναι λοιπόν μια τακτική η οποία ακόμη και να είχε κάποιο νόημα στην αρχή, ήδη το έχασε. Δεν μπορεί να μην το βλέπει αυτό ο Πρωθυπουργός και αν δεν το βλέπει σίγουρα το επισημαίνουν οι ομόλογοί του στις επαφές του. Οι περισσότεροι μάλιστα είναι καλοπροαίρετοι και θέλουν να συνδράμουν και την Ελλάδα και τον ίδιο- γιατί δεν βλέπουν και τίποτε καλύτερο εδώ που τα λέμε.

Άλλωστε ξέρουν πως δε θα αλλάξει τίποτε με την αλλαγή κυβέρνησης. Ότι θα υποστεί η Ελλάδα καθυστερώντας την αξιολόγηση θα το υποστεί με οποιονδήποτε στην κυβέρνηση. Αποτελεί παραμύθι ότι ο Μητσοτάκης θα αλλάξει τα πράγματα γιατί είναι …αξιόπιστος. Πού τη βρήκε την αξιοπιστία; Στα μνημόνια που έσκιζε το δεύτερο εξάμηνο του 2014 με τον Σαμαρά;

Αν δεν κλείσει η αξιολόγηση -προφανώς με το πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση που υπολογίζει κουτοπόνηρα η αντιπολίτευση- η καθυστέρηση θα ισοδυναμεί με πολιτική καμένης γης. Όχι γιατί το λέει ο Μητσοτάκης. Αλλά γιατί εκ των πραγμάτων αυτό θα είναι. Με πρόθεση ή όχι.

Ο Πρωθυπουργός πρέπει να λάβει υπόψη του ότι η χώρα θα υπάρχει και μετά από αυτόν. Καθυστερώντας δημιουργεί την υπόνοια ότι θέλει να φτάσει την κατάσταση μέχρι το σημείο που να αναγκαστεί να προκηρύξει εκλογές όταν δεν θα πάει άλλο και όταν τις χάσει να παραδώσει στον διάδοχο του το απόλυτο αδιέξοδο.

Είτε είναι ο Μητσοτάκης είτε άλλος -είτε ο ίδιος ο Τσίπρας σε περίπτωση που θα …ξανακέρδιζε τις εκλογές- αν έχουν χαθεί οι στόχοι του 2017 δεν θα έχει καμία ελπίδα. Θα διαχειριστεί αποκαΐδια.

Στην ουσία δεν έχει καμιά αξία αν ο Τσίπρας κάνει κάνει λάθος ή αν ακολουθεί πολιτική καμένης γης. Το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Και θα τον βαρύνει ανεξάρτητα από τις προθέσεις του. Η αξιολόγηση είναι προϋπόθεση για τη συνέχεια. Αν δεν αντέχει το βάρος της ολοκλήρωσης, ας το αφήσει σε άλλον. Χωρίς να κάψει πίσω του τα σπαρτά και να ανατινάξει τις γέφυρες…

 

Από το anoixtoparathyro.gr