Το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας, εκτός των άλλων, έγκειται στο ότι τα στρατηγικά συμφέροντα της χώρας δεν ταυτίζονται με τα στρατηγικά συμφέροντα της κυβέρνησης του κ.Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ (μετάσταση του ΠΑΣΟΚ) ως αιχμής του αριστερού ιδεολογικού χυλού που κυριαρχεί πολιτικά στη χώρα μετά τη μεταπολίτευση.
Παραδείγματος χάριν, προς το συμφέρον της χώρας θα ήταν οι επόμενες εκλογές να γίνουν όσο το δυνατόν αργότερα και η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα να ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις που έχει δεσμευτεί να υλοποιήσει μέσω του γ’ μνημονίου, με τις δυνατόν λιγότερες αντιδράσεις.
Με βάση το ιδανικό αυτό σενάριο η χώρα θα επωφελούνταν μακροπρόθεσμα κάποιων μεταρρυθμίσεων.
Μεσοπρόθεσμα όμως η κατάρρευση της οικονομίας λόγω υπερφορολόγησης, κρατικοδιαιτισμού και απουσίας εμπιστοσύνης, θα οδηγούσε σε παράλυση των δημόσιων εσόδων και άρα των δημοσίων δαπανών (μισθούς και συντάξεις) το μεγαλύτερο μέρος από τις οποίες αποτελεί τον ιμάντα συντήρησης του πελατειακού κράτους.
Βέβαια, σύμφωνα με το σενάριο αυτό υπάρχει η ελπίδα μαζί με την κατάρρευση του δημοσίου και του πελατειακού κράτους να καταρρεύσει και η κυριαρχία της παρασιτικής αριστερής (στο λόγο κυρίως) μεταπολιτευτικής ιδεολογίας.
Το όφελος της χώρας από την υποχώρηση της ιδεολογικής κυριαρχίας της αριστεράς μακροπρόθεσμα θα ήταν σημαντικό, ιδίως αν αυτό συμβεί με δημοκρατικές διαδικασίες και με όχι με αυταρχικές, όπως αποδείχτηκε και μετά τον πόλεμο.
Φαίνεται όμως πως στην κυβέρνηση έχουν πανικοβληθεί από το μέγεθος της φθοράς τους στην κοινή γνώμη και της διαφοράς από τη Ν.Δ. (η οποία όμως ακόμη δεν έχει δείξει να κερδίζει ανάλογες εισροές) και επαναφέρουν το σενάριο των πρόωρων εκλογών σε πρώτο πλάνο.
Στην κυβέρνηση αντιλαμβάνονται πως αν στο πρώτο εξάμηνο έχασαν περί τις 10 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τις εκλογές του περασμένου Σεπτέμβρη, στο β’ εξάμηνο με το σοκ που αρχίζει να παρουσιάζει η οικονομία θα χάσουν πολύ περισσότερες.
Ο μέσος όρος των ερευνών της κοινής γνώμης δείχνει τη δυναμική της κυβέρνησης να συντηρείται μεταξύ 24-27% έναντι 36% στις εκλογές και της ΝΔ μεταξύ 30-33% έναντι 28% περίπου. Η διαφορά αυτή είναι ακόμη ελεγχόμενη αν κάποιος καταφέρει να θέσει τα κατάλληλα διλήμματα σε κρίσιμες κατηγορίες ψηφοφόρων.
Δεν θα είναι ελεγχόμενη αν διευρυνθεί μεταξύ 35-40% και 15-20%. Όταν η διαφορά φτάσει σ’ αυτά τα επίπεδα η επιστροφή στο 4-5% θα είναι θέμα χρόνου για ένα συγκυριακό συνονθύλευμα όπως δείχνει ΣΥΡΙΖΑ μέχρι στιγμής.
Ενόψει κατάρρευσης…
Η κατάσταση οδηγείται εκεί με μαθηματική ακρίβεια δηλ. στη διεύρυνση της διαφοράς μέχρι την κατάρρευση από τέσσερις κυρίως παράγοντες:
α) Η εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων στα εργασιακά το Φθινόπωρο θα διαλύσει τη νομενκλατούρα των συνδικαλιστών του δημοσίου οι οποίοι αποτελούν βασικό ιμάντα του πελατειακού κράτους. Τα περί απελευθέρωσης των απολύσεων αποτελούν τη “βιτρίνα” απόκρυψης από το “πόπολο”. Η απελευθέρωση των απολύσεων σε μια συγκυρία που τα “λουκέτα” πέφτουν βροχή και όλοι οι εργαζόμενοι των επιχειρήσεων που κλείνουν μένουν άνεργοι αποτελεί κενό γράμμα…
β) Το μείγμα της οικονομικής πολιτικής που στηρίζεται κυρίως στην αύξηση των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών οδηγεί στη διάλυση και των τελευταίων τομέων της ιδιωτικής οικονομίας που έχουν μείνει όρθιοι. Οι συνέπειες αυτές της κατάρρευσης θα αρχίσουν να γίνονται αισθητές μετά το τέλος της υψηλής ζώνης της τουριστικής περιόδου που προς το παρόν απορροφά κραδασμούς. Το 2017 θα προστεθούν μαζικά και οι συνέπειες της εκκαθάρισης των τραπεζικών ισολογισμών από τα “κόκκινα” επιχειρηματικά δάνεια.
γ) Η διάλυση της οικονομίας λόγω υπερφορολόγησης σύντομα θα αρχίσει να έχει συνέπειες και στα κρατικά έσοδα τα οποία συντηρούνται από την αφαίμαξη των υπολειμμάτων των τραπεζικών καταθέσεων. Ήδη, το κράτος έχει κηρύξει στάση πληρωμών στον ιδιωτικό τομέα και είναι θέμα χρόνου να βρεθεί σε αδυναμία καταβολής μέρους μισθών και συντάξεων. Όταν το πρόβλημα της οικονομίας αγγίξει και αυτόν τον τομέα που αποτελεί το σκληρό πυρήνα των υποστηρικτών της κυβέρνησης, θα είναι αργά για οποιοδήποτε σχέδιο ανάταξης.
δ) Η παραμονή στην εξουσία έχει ήδη αρχίσει να καταστρέφει το πορτραίτο της ηθικής υπεροχής της αριστεράς. Οι διορισμοί ημετέρων που δεν πληρούν τα αξιοκρατικά κριτήρια, η ώθηση νέων καναλαρχών με χειρότερα σημάδια διαπλοκής και διαφθοράς από τους παλιούς, η ανάληψη κατασκευαστικών έργων από ημετέρους, τα πλουσιοπάροχα ταξίδια για όσους συνοδεύουν την ηγεσία της κυβέρνησης με πεντάστερα ξενοδοχεία και άλλες πολυτέλειες πλήττουν την εικόνα κάθε κυβέρνησης, πόσο μάλλον της αριστεράς.
Τα παραπάνω δείχνουν πως κάθε εβδομάδα που θα περνά από τον επόμενο Σεπτέμβρη θα φθείρει την κυβέρνηση με πολλαπλάσιο ρυθμό σε σχέση με το πρώτο εξάμηνο.
Η κυβέρνηση έχει να επιλέξει ανάμεσα στο συμφέρον της χώρας, να παραμείνει και να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις, να υποστεί τις συνέπειες της αδιέξοδης οικονομικής πολιτικής (που θα δικαιώσουν τις νεοφιλελεύθερες απόψεις για μείωση δαπανών και φόρων) και το κομματικό συμφέρον να ξαναμοιράσει την τράπουλα με πρόωρες εκλογές. Τι από τα δυο θα επιλέξει;
Μύρισε εκλογές…
Τα πρώτα δείγματα γραφής της πιθανής επιλογής της είναι ήδη γνωστά.
Εν μέσω του θέρους ο πρωθυπουργός ανέσυρε το ζήτημα της απλής αναλογικής και ξεκίνησε ένα σώου προτάσεων προς την κοινωνία για “διεύρυνση” της δημοκρατίας με δημοψηφίσματα, κοινωνικές πολιτικές αναπλήρωσης της απώλειας του ΕΚΑΣ με κάρτες σίτισης κλπ.
Θυμάστε πέρυσι το “κοινωνικό μνημόνιο” που θα αποτελούσε το ισοδύναμο αναπλήρωσης των απωλειών της εφαρμογής του πραγματικού μνημονίου;
Κράτησε όσο και η προεκλογική περίοδος.
Καθώς οι κυβερνήσεις θυμούνται: Τα “Λεφτά Υπάρχουν, τα Ζάππεια, τα Κοινωνικά Μνημόνια και τα προγράμματα της Θεσσαλονίκης πριν τις εκλογές, φαίνεται πως ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνηση έχουν αρχίσει να βάζουν στο κάδρο το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών, όσο το δυνατόν νωρίτερα.
Το ίδιο σενάριο ενισχύουν και τα εγκαίνια “μεγάλων” έργων που έχει ξεκινήσει ο πρωθυπουργός όπως το νοσοκομείο Σαντορίνης, το αεροδρόμιο Πάρου, ένα οικόπεδο στον Ασύρματο και ενδεχομένως σύντομα τα νέα φανάρια στη λεωφόρο Πεντέλης…
Στη Σαντορίνη μάλιστα εγκαινίασαν το κτήριο χωρίς να έχουν διορίσει το απαραίτητο προσωπικό, με αποτέλεσμα μετά την επίσημη λειτουργία να πάνε και να έρχονται τα ελικόπτερα για τη μεταφορά ασθενών. Το σκηνικό της Σαντορίνης θυμίζει σκηνές από τη θρυλική εταιρεία με το Μαυρογιαλούρο και τον πολιτευτή Γκρούεζα.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν πως το ζήτημα των πρόωρων εκλογών το Φθινόπωρο έχει ανέβει ψηλά στα σχέδια της κυβέρνησης. Το σχέδιο αυτό θα λάβει σάρκα και οστά ανάλογα με την εξέλιξη της συγκυρίας και της δυναμικής της κυβέρνησης και της αξιωματικής κυρίως αντιπολίτευσης στην κοινή γνώμη.
Μια εκλογική διαφορά υπέρ της ΝΔ ικανής να μη σχηματίσει σταθερή κυβέρνηση και να ξαναγίνουν εκλογές σύντομα με απλή αναλογική, μοιάζει με το καλύτερο σενάριο για την κυβέρνηση. Αυτή η χειραγωγήσιμη διαφορά δεν προβλέπεται να διατηρηθεί για πολύ όσο θα προχωρά το Φθινόπωρο. Άρα, το δέλεαρ για πρόωρες εκλογές είναι μεγάλο…
Βέβαια, πρόωρες εκλογές ειδικά με προοπτική μη επίτευξης σταθερών κυβερνήσεων είναι το χειρότερο σενάριο για την οικονομία και την παραμονή της χώρας στο ευρώ, την αποφυγή νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών με “κούρεμα” καταθέσεων κλπ.
Οι πρόωρες εκλογές είναι ένα σενάριο που η στήλη με βάση τις οικονομικές εξελίξεις θεωρεί πιθανό από την αρχή του χρόνου. Οι τελευταίες εξελίξεις το αναδεικνύουν στο προσκήνιο και το φέρνουν πιο κοντά… Οι εκλογές όμως μάλλον να επιδεινώσουν την κατάσταση στην χώρα και την οικονομία μέχρι συντριβής, εκτός αν προκύψει κάποια έκπληξη που προς το παρόν δεν φαίνεται.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο www.capital.gr
