Οι νόμοι της οικονομίας είναι χαλύβδινοι και αδιαφορούν αν οι “υπήκοοι” της επικράτειάς τους έχουν αριστερές ή δεξιές αντιλήψεις ή έστω αν πιστεύουν στη μετά θάνατο ζωή.
Το μόνο που μπορεί να πετύχει η πολιτική απέναντι στην οικονομία είναι να καθυστερήσει και ως εκ τούτου να επιδεινώσει τις συνέπειές της, όχι να τις αποτρέψει.
Μοιραία λοιπόν το κόστος που θα πληρώναμε ως χώρα αν είχαμε κάνει όσα πρέπει να κάνουμε το 2010 θα ήταν λιγότερα σε σχέση με το 2012 και του 2012 λιγότερα σε σχέση με το 2015.
Μοιραία το τρίτο μνημόνιο του κ. Τσίπρα προσθέτει μεγαλύτερα βάρη από αυτά που θα είχαν προκύψει με την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης στη βάση του e-mail Χαρδούβελη.
Αν η αξιολόγηση είχε κλείσει το περασμένο Φθινόπωρο μετά τη δεύτερη νίκη του κ. Τσίπρα το κόστος θα ήταν μικρότερο σε σχέση με το Φεβρουάριο και πάει λέγοντας…
Είναι φανερό σε όποιον καταλαβαίνει τι του γίνεται, πως κάθε μέρα που περνά το κόστος μεγαλώνει και μαζί μεγαλώνει και το αδιέξοδο και οι πιθανότητες μιας ανεξέλεγκτης κατάρρευσης.
Μην κοροϊδευόμαστε, η χώρα έχει καταρρεύσει τόσο σε ό,τι έχει να κάνει με την εθνική κυριαρχία, (η Τουρκία αποβιβάζει στην επικράτεια όσους και όπου θέλει, και τα Σκόπια κάνουν επίδειξη επιβολής της τάξης εντός των συνόρων μας…) όσο και τη δημόσια ασφάλεια (μερικές ύποπτες ΜΚΟ βάζουν, βγάζουν και μετακινούν όποιον θέλουν εντός της επικράτειας).
Για την οικονομία δεν χρειάζεται να κάνουμε ειδική και εκτενή αναφορά. Τα αρνητικά στοιχεία και οι αρνητικές ειδήσεις τείνουν να λάβουν διαστάσεις χιονοστιβάδας.
Η χώρα καταρρέει στα χέρια του κ. Τσίπρα όπως ακριβώς αναμενόταν πριν ο ίδιος καταλάβει την εξουσία.
Σε δυο τουλάχιστον ρεπορτάζ στα φύλλα του Σαββατοκύριακου που μας πέρασε (RealNews- Καθημερινή) υπήρχε η είδηση πως το ταξίδι του πρωθυπουργού την εβδομάδα που πέρασε σε Παρίσι, Στρασβούργο όπου συνάντησε τους κ. Ολάντ και Σουλτς, αφορούσε την υποβολή του διλήμματος κλείσιμο της αξιολόγησης όπως-όπως ή παραίτηση και εκλογές σε μια περίοδο που τρέχει το δημοψήφισμα στο ΗΒ για το Brexit.
Οι Ευρωπαίοι δείχνουν μέχρι στιγμής πως θέλουν την παραμονή του κ. Τσίπρα στην εξουσία αλλά με την υποστήριξη άλλων κομμάτων και όχι των ακροδεξιών ΑΝΕΛ.
Το πρόβλημα είναι πως κανένα άλλο κόμμα δεν θέλει να χρεωθεί την προϊούσα απαξίωση του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και μεταξύ των ψηφοφόρων του. Στην κοινή γνώμη το αίτημα των πρόωρων εκλογών κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος και αν τα ρεπορτάζ του ΣΚ έχουν βάση πως το έθεσε σαν δίλημμα (εκβιασμό) και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, τότε τούτο έχει δρομολογηθεί ήδη ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Πάρα ταύτα ένα σενάριο που κερδίζει συνεχώς έδαφος είναι να καταφέρει η κυβέρνηση να περάσει την αξιολόγηση και να παραμείνει όσο περισσότερο μπορεί στην εξουσία.
Να εφαρμόσει δηλ. το σχέδιο επίτευξης των στόχων μέσω αύξησης φόρων και εισφορών που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσουν την οικονομία σε κατάρρευση και σ’ ό,τι έχει μείνει ακόμα όρθιο.
Μόνο μέσα από μια χρεοκοπία στα χέρια αριστερής κυβέρνησης και μια στάση πληρωμών που θα ακουμπήσει στο τέλος τις δαπάνες του δημοσίου (μισθούς και συντάξεις) θα αρχίσει να υποχωρεί στην ελληνική κοινωνία η κυρίαρχη αριστερή ιδεολογία του δόγματος του “λεφτόδενδρου”.
Χαρακτηριστικό της κυριαρχίας της παρασιτικής ιδεολογίας του “λεφτόδενδρου” (ανάπτυξη μέσω της αύξησης της ζήτησης το λένε οι οικονομολόγοι της αριστεράς) είναι το εξής εύρημα σε χθεσινή δημοσκόπηση της “Κάπα Research” για το “Βήμα της Κυριακής”.
Στο ερώτημα ποιο είναι κατά την άποψή σας το καλύτερο μείγμα μέτρων για την επιστροφή στην ανάπτυξη; Μείωση συντάξεων και κρατικών δαπανών ή αύξηση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών;
Το 55,1% των ερωτηθέντων απαντά ούτε το ένα ούτε το άλλο… Το 26,5% μείωση συντάξεων και κρατικών δαπανών και το 14,5% αυτό που κάνει η κυβέρνηση δηλ. αύξηση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών…
Το ερώτημα είναι πως θα αντιδράσει αυτό το κοινό όταν αντί να κερδίσει τα περισσότερα θα χάσει και τα λίγα που του έχουν απομείνει.
Κανείς δεν θέλει να είναι στη θέση αυτών που τους εξαπάτησαν ή έστω που θα νομίζουν πως τους εξαπάτησαν…
Πολλάκις τους τελευταίους μήνες αλλά και χρόνια έχουμε σαν τίτλο πως “τα χειρότερα ακολουθούν” σε σημείο που να μοιάζει γραφικότητα και εμμονή της στήλης στα απαισιόδοξα σενάρια. Δυστυχώς οι εξελίξεις δεν έχουν διαψεύσει αυτήν την εκτίμηση ούτε μια φορά. Η χώρα συνεχίζει να βυθίζεται και δεν υπάρχουν πουθενά ενδείξεις αντιστροφής αυτής της κατάστασης.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο www.capital.gr
