«Συμφωνία του Διός»: Το κύκνειο άσμα του Μότσαρτ, από τον Λεωνίδα Καβάκο & την ΚΟΑ στις 15 Μαΐου
Ο Λεωνίδας Καβάκος επιστρέφει, για 5η χρονιά, στο πόντιουμ της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, (KOA), το ερχόμενο Σάββατο 15 Μαΐου, στις 8.30 μ.μ., παρουσιάζοντας σε διαδικτυακή συναυλία το κύκνειο άσμα του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, τη Συμφωνία αριθμός 41 σε Ντο μείζονα, K. 551, γνωστή μάλιστα και ως «Συμφωνία του Διός».
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη σε διάρκεια δημιουργία – κορωνίδα του συμφωνικού του έργου. Η συναυλία, λόγω των συνθηκών, θα μεταδοθεί μαγνητοσκοπημένη στο Μέγαρο Μουσικής και η παρακολούθηση είναι δωρεάν στο Facebook ή το YouTube της ΚΟΑ.
Από το 2016, όπως επισημαίνει το ΑΠΕ – ΜΠΕ, οι συναυλίες του προγράμματος Προσφορά Μουσικής & Μουσική Προσφορά, υπό τον παγκοσμίως κορυφαίο βιολονίστα και αρχιμουσικό Λεωνίδα Καβάκο, κατέχουν ξεχωριστή θέση στις μουσικές δράσεις της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, με όραμα να έρθει η λόγια μουσική κοντά στους λιγότερο ευνοημένους, στους κατοίκους της περιφέρειας.
Η σύμπραξη του Λεωνίδα Καβάκου με την Ορχήστρα είναι αφιλοκερδής, παραχωρώντας την αμοιβή του υπέρ των μεγάλων αναγκών της ΚΟΑ, ενώ τα έσοδα των συναυλιών παρουσία κοινού δίνονταν για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Το μήνυμα του Λεωνίδα Καβάκου για την εμβληματική «Συμφωνία του Διός»
«Δυστυχώς, φέτος δεν μπορούμε να παρουσιάσουμε την Προσφορά Μουσικής & Μουσική Προσφορά όπως το κάνουμε κάθε χρόνο» τονίζει σε μήνυμα του ο Λεωνίδας Καβάκος. «Δηλαδή με την παρουσία του κοινού, με προσφορά φιλανθρωπική μέσω της μουσικής και επίσης, το σημαντικότερο, να πάμε στην επαρχία, να γνωρίσουμε τους ανθρώπους εκεί, να παίξουμε γι’ αυτούς, να μας γνωρίσουν και να κοινωνήσουμε όλοι με τη μουσική. Ευτυχώς όμως χάρη στην τεχνολογία, έχουμε την ευκαιρία να μπούμε σε κάθε σπίτι, σε κάθε γωνιά του κόσμου».
Ο κορυφαίος μουσικός συνεχίζει στο μήνυμα του μιλώντας για την παγκόσμια μουσική σκηνή του διαδικτύου:
«Η δυνατότητα παρουσίας μέσω του διαδικτύου είναι μια πρόκληση για όλους και πλέον είμαστε υποχρεωμένοι να αξιοποιούμε κάθε δυνατότητα επαφής και επικοινωνίας. Αυτό απαιτεί υπευθυνότητα και εγρήγορση, ένα υψηλότερο επίπεδο, για το οποίο δεν πρέπει να σταματήσουμε να προσπαθούμε, παρότι στην Ελλάδα υστερούμε σε υποδομές και προϋποθέσεις. Όμως πρέπει να είμαστε μέρος του παγκόσμιου μουσικού γίγνεσθαι. Ελπίζω και εύχομαι όλοι να το αναλογίζονται αυτό. Δεν θα το θέσω στο επίπεδο του ανταγωνισμού, διότι η Τέχνη δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική.
Η Τέχνη είναι ανθρώπινη και απευθύνεται σε όλους. Με αυτό το σκεπτικό, είναι καλό να βλέπουμε τι μπορεί να προσφέρει ο καθένας κι όχι αν αυτό που προσφέρει ο ένας, είναι καλύτερο από αυτό που προσφέρει ο άλλος. Πρέπει να εστιάσουμε στο πώς -η σωστή προετοιμασία και διάθεση, η αφοσίωση, η σεμνότητα- μεταλλάσσει ουσιαστικά τον άνθρωπο επιτρέποντας να εκφραστεί συνολικά. Γιατί αυτή είναι η μεγάλη ομορφιά μιας Ορχήστρας, η δυνατότητα προσωπικής έκφρασης μέσα από ένα σύνολο, που επιτρέπει στον μουσικό να αγγίξει τις ψυχές όλου του κόσμου.
Οι διαδικτυακές συναυλίες λοιπόν, είναι ένα “πλεονέκτημα” το οποίο μας παρέχει η τεχνολογία. Λόγω της πανδημίας που περνά όλος ο κόσμος, για εμάς, στον χώρο της κλασικής μουσικής το διαδίκτυο έγινε ζωτικής σημασίας μέσο διατήρησης της επικοινωνίας με το κοινό. Ελπίζω ότι αυτό δεν θα διακοπεί όταν με το καλό βγούμε από αυτή τη συνθήκη, αλλά ότι θα συνεχιστεί. Η επιδίωξη της φυσικής επαφής με το ακροατήριο δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ. Ωστόσο, για όποιους δεν μπορούν ενώ θέλουν, πρέπει να υπάρχει ένα υλικό, το οποίο θα είναι διαθέσιμο ώστε και αυτοί οι άνθρωποι να απολαύσουν, να έρθουν σε επικοινωνία με αυτό το οποίο κάνουμε».
Ειδικότερα για το σπουδαίο έργο… του Διός, που θα διευθύνει σημειώνει:
«Η Συμφωνία αριθμός 41 του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, επονομαζόμενη του Διός, τίτλος που δεν δόθηκε από τον ίδιο τον συνθέτη αλλά επικράτησε λόγω του αυτοκρατορικού χαρακτήρα της εμβληματικής σύνθεσης, είναι ένα αριστούργημα σε όλα τα επίπεδα. Ένα έργο στο οποίο βλέπουμε όλη τη σοφία, την ιδιοφυΐα, αλλά και όλη την εμπειρία της ζωής που έχει αποκτήσει ο Μότσαρτ, ο οποίος έζησε μόλις 36 χρόνια. Όλο του το είναι βρίσκεται σε αυτό το έργο. Έχουμε, όπως πάντα στον Μότσαρτ, ασύλληπτη ροή μουσικής, όμορφες μουσικές ιδέες και πάρα πολύ σύνθετη πλοκή».