Με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας τιμάται σήμερα, 23 Μαϊου, στις Βρυξέλλες, η συγγραφέας Κάλλια Παπαδάκη για το βιβλίο της “Δενδρίτες” (εκδόσεις Πόλις 2015).
Η Κάλλια Παπαδάκη είναι μία από τους 12 συγγραφείς που θα παραλάβουν το εν λόγω βραβείο το οποίο απονέμεται κάθε χρόνο στους καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας.
Οι «Δενδρίτες» είναι το πρώτο μυθιστόρημα της συγγραφέως, η οποία έχει ήδη στις “αποσκευές” της τη βραβευμένη συλλογή διηγημάτων «Ο ήχος του ακάλυπτου» (Πόλις, 2009) και την ποιητική συλλογή «Λεβάντα στο Δεκέμβρη» (Πόλις, 2011). Επίσης, έχει υπογράψει το σενάριο στην ταινία της Πέννυς Παναγιωτοπούλου «September».
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Κάμντεν, Νιου Τζέρσεϊ, 1980. Ερημωμένα σπίτια, κλειστές βιομηχανίες, φτωχές συνοικίες.
Ένας έφηβος, ο Πητ, εξαφανίζεται, και η μάνα του η Λουίσα πεθαίνει το επόμενο πρωί από στεναχώρια. Η αδερφή του, η δωδεκάχρονη Μίνι, ορφανή από γονείς, εισβάλλει άθελά της στη ζωή της συμμαθήτριάς της Λητώς και ανατρέπει τις βεβαιότητες της οικογένειάς της. Ανοίγει ρωγμές που δύσκολα θα κλείσουν· έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν, στο αμερικανικό όνειρο, σε δεύτερες και τρίτες γενιές μεταναστών, στην παρακμή και τη φθορά της πόλης, σε χαμένες ευκαιρίες και σε επιλογές που λάθεψαν. Κι όσο ο θετός πατέρας της Λητώς, ο Μπέιζελ Καμπάνης, ψάχνει να βρει τι στράβωσε στη διαδρομή, τόσο αναμετριέται με τα φαντάσματα και τους φόβους της παιδικής του ηλικίας· κι όσο η γυναίκα του η Σούζαν απομακρύνεται από κοντά του κι από την κοινή κι ανέμπνευστη ζωή τους, τόσο η Μίνι και η Λητώ μοιάζουν να ενηλικιώνονται σε έναν κόσμο σκληρά κι άδικα καμωμένο.
Ο χρόνος, σαν τις νιφάδες του χιονιού, τους ξεγελά, ξεγλιστρά και χάνεται. Μαζί του κι αυτοί.
[…]Έκανα ένα χρόνο έρευνα, διάβασα αρχεία κι έψαξα μαρτυρίες, ήρθα σε επαφή με την Αρχιεπισκοπή και την Ελληνική κοινότητα στο Τσέρι Χιλ, ζύγισα τις λέξεις και τους χαρακτήρες και ξανοίχτηκα στα βαθιά νερά. Οι Δενδρίτες όσο περίεργο κι αν ακούγεται είναι ένα προσωπικό μυθιστόρημα. Είναι η δική μου Αμερική.
Οι δενδρίτες στην νευροεπιστήμη έχουν να κάνουν με την μνήμη και το αποτύπωμά της. Είναι οι συνάψεις των νευρώνων που προσλαμβάνουν τη γνώση και συγκρατούν τις αναμνήσεις. Πάντα αναρωτιόμουν πως ορίζει κάνεις το μονοπάτι του, πως χτίζει πάνω σ’ αυτά που ήδη υπάρχουν, και πως επιλέγει τι θα κρατήσει και τι θα πετάξει. Κι έπειτα οι δενδρίτες είναι και μια μορφή χιονονιφάδας, που αναπτύσσεται μεταξύ μείον δέκα και μείον είκοσι βαθμών Κελσίου. Αποτελούν τους πιο όμορφους παγοκρύσταλλους με έξι κλάδους συμμετρικά αναπτυγμένους. Κι όμως χάνονται δίχως ν’ αφήσουν κανένα ίχνος πίσω τους.
Παπαδάκη Κάλλια