Από τις εκδόσεις “Άγρα” ανατυπώθηκε και επανακυκλοφορεί το αριστούργημά του Λέοντος Τολστόι “Άννα Καρένινα” σε μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου.
Ο Άρης Αλεξάνδρου είναι σημαντικός μεταφραστής της ρωσικής λογοτεχνίας (Ντοστογιέφσκι, Τσέχοφ, Γκόρκι, Έρεμπουργκ, Μαγιακόφσκι κ.λπ.)
H έκδοση συνοδεύεται από εικονογραφικό υλικό, διαφωτιστικές εισαγωγές και ένα Επίμετρο με εργοβιογραφία και αποσπάσματα επιστολών και ημερολογίων του Τολστόι και συγχρόνων του (Τσερνιτσέφσκι, Ντοστογιέφσκι, Τουργκένιεβ) που αφορούν το έργο, καθώς και αναλυτικές σημειώσεις.
Η Άννα Καρένινα” του Τολστόι
Ο VLADIMIR NABOKOV χαρακτήρισε την Άννα Καρένινα του Τολστόι « μία από τις μεγαλύτερες ερωτικές ιστορίες στην παγκόσμια λογοτεχνία». Κατά κοινή αναγνώριση το σπουδαιότερο μυθιστόρημα του 19ου αιώνα, η Άννα Καρένινα έχει θεωρηθεί η πνευματική αυτοβιογραφία του Τολστόι. Με φόντο την αυτοκρατορική Ρωσία, το βιβλίο είναι ένας εμβριθής και σύνθετος στοχασμός πάνω στον παράφορο έρωτα και την ολέθρια απιστία.
Παντρεμένη με έναν ισχυρό κυβερνητικό παράγοντα, η Άννα Καρένινα είναι μια ωραία γυναίκα που ερωτεύεται βαθιά έναν πλούσιο αξιωματικό του στρατού, τον κομψό κόμη Βρόνσκι. Προσπαθώντας απεγνωσμένα να βρει την αλήθεια και το νόημα στη ζωή της, αψηφά απερίσκεπτα τις συμβάσεις της ρωσικής κοινωνίας και εγκαταλείπει τον σύζυγο και τον γιό της για να ζήσει με τον εραστή της. Ο περίγυρος της την καταδικάζει και την εξοστρακίζει, και η ίδια παθαίνει συχνά κρίσεις ζήλιας που αποξενώνουν τον Βρόνσκι, με αποτέλεσμα να βουλιάζει σιγά σιγά σε μια αδιέξοδη κατάσταση.
Αντιστικτικά με αυτόν τον τραγικό έρωτα εκτυλίσσεται η ιστορία του Κονσταντίν Λέβιν, ενός μελαγχολικού γαιοκτήμονα που ο Τολστόι τον έπλασε στο καλούπι του δικού του χαρακτήρα. Ενώ η Άννα αναζητά την ευτυχία μέσα από τον έρωτα, ο Λέβιν ξεκινά τη δική του αναζήτηση για την πνευματική ολοκλήρωση μέσα από το γάμο, την οικογένεια και τη σκληρή δουλειά. Γύρω από αυτά τα δύο κομβικά νήματα της πλοκής υπάρχουν δεκάδες χαρακτήρες και οι ιστορίες τους, υφασμένες αριστοτεχνικά από τον Τολστόι στον ίδιο καμβά∙ δημιουργείται έτσι ένα συγκλονιστικό πανόραμα της ρωσικής κοινωνίας του 19ου αιώνα.
Σπουδαίοι λογοτέχνες έγραψαν για την “Άννα Καρένινα”:
«Μέσα από αυτή την αναίσχυντη και χαμερπή ζωή, μια αθάνατη αλήθεια ξεπροβάλλει και φωτίζει τα πάντα».
ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ
«Ο Τολστόι πατάει γερά στα πόδια του, το κύρος του είναι τεράστιο και, όσο βρίσκεται στη ζωή, το κακό γούστο στη λογοτεχνία, όλες οι μορφές χυδαιότητας, η αδιαντροπιά και οι δακρύβρεχτες συμπεριφορές, όλοι οι άξεστοι, παροργισμένοι εγωισμοί θα μείνουν απομακρυσμένοι και θαμμένοι ατό σκοτάδι».
ANTON ΤΣΕΧΟΦ
Λένε πώς όταν ζήτησαν κάποτε από τον ΟΥΙΛΛΙΑΜ ΦΩΚΝΕΡ να κατονομάσει τα τρία καλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών, εκείνος απάντησε: « Η Άννα Καρένινα, η Άννα Καρένινα, η Άννα Καρένινα ».
«Όταν διαβάζετε Τουργκένιεβ, γνωρίζετε ότι διαβάζετε Τουργκένιεβ. Όταν διαβάζετε Τολστόι, διαβάζετε γιατί δεν μπορείτε να σταματήσετε».
VLADIMIR NABOKOV
«Όταν ο Τολστόι έκανε το σκαρίφημα της πρώτης παραλλαγής της Άννας Καρένινα, η Άννα ήταν μια γυναίκα πολύ αντιπαθητική και το τραγικό της τέλος δεν ήταν παρά η τιμωρία πού της άξιζε. Ή τελική μορφή του μυθιστορήματος είναι πολύ διαφορετική, άλλα δεν πιστεύω πως ο Τολστόι είχε στο μεταξύ αναθεωρήσει τις ιδέες του περί ηθικής. Θα έλεγα μάλλον ό,τι, κατά τη διάρκεια της συγγραφής, άκουγε μιαν άλλη φωνή κι όχι εκείνη της προσωπικής του πεποίθησης περί ηθικής. Άκουγε αυτό πού θα ονόμαζα σοφία του μυθιστορήματος. Όλοι οι αληθινοί μυθιστοριογράφοι αφουγκράζονται αυτή την υπερπροσωπική σοφία, πράγμα που εξηγεί γιατί τα μεγάλα μυθιστορήματα είναι πάντα λίγο πιο έξυπνα από τους δημιουργούς τους».
MILAN KUNDERA, H τέχνη του μυθιστορήματος, Εστία, 1988