Η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου ανακοίνωσε τα αποτελέσματα μιας άκρως ενδιαφέρουσας έρευνας σε σχέση με τα οφέλη της κινηματογραφικής παραγωγής στη χώρα μας.
Στην κρίσιμη δημοσιονομική και γενικότερα οικονομική περίοδο που περνάει η Ελλάδα, είναι ηλίου φαεινότερον ότι δεν πρέπει να χάνουμε πολύτιμους πόρους που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την πληγωμένη οικονομία της χώρας. Και η κινηματογραφική παραγωγή –είτε ως ξένες ταινίες και διαφημίσεις που γυρίζονται στη χώρα μας είτε ως εγχώρια φιλμ- είναι σίγουρα μια αναξιοποίητη βιομηχανία που μπορεί να αποφέρει τεράστια έσοδα.
Μια εμπεριστατωμένη έρευνα της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου έρχεται να κάνει πενηνταράκια το γενικόλογο απόφθεγμα «το σινεμά κάνει καλό στην οικονομία» που ακούμε εδώ και δεκαετίες. Πιο συγκεκριμένα, η ΕΑΚ ανέθεσε στο έγκριτο Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών να εκπονήσει έρευνα με θέμα «Παραγωγή Κινηματογραφικών Ταινιών στην Ελλάδα: Επιδράσεις στην Οικονομία» που είχε ως αποτέλεσμα μια 66σελιδη έκθεση πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα. Η Ακαδημία παρουσίασε τα άκρως ενδιαφέροντα αποτελέσματα της έρευνας σήμερα Τρίτη 2/12 στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, δίνοντας συγκεκριμένα νούμερα για τα οφέλη της κινηματογραφικής παραγωγής, αλλά και προσφέροντας προτάσεις που θα μπορούσαν να την ενισχύσουν.
Παρότι, λοιπόν, κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’50 και του ’60 αρκετές διεθνείς παραγωγές, όπως τα «Το Παιδί και το Δελφίνι» (1957 ), «Τα Κανόνια του Ναβαρόνε» (1961 ) , «Αλέξης Ζορμπάς» (1962 ), γυρίστηκαν στην Ελλάδα προβάλλοντας τη φυσική ομορφιά και το βαλκανικό της μπρίο στο εξωτερικό, η συνέχεια ήταν λίγο πολύ απογοητευτική… Για παράδειγμα, τις τελευταίες δυο δεκαετίες ελάχιστες ήταν οι μεγάλες ξένες παραγωγές που αποφάσισαν να εμπιστευτούν τη χώρα μας. Τα «Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι» (2001 ), «Mamma Mia!» (2008 ), «Μετά τα Μεσάνυχτα» (2013 ) και «Τα Δυο Πρόσωπα του Ιανουαρίου» (2013 ) ήταν οι εξαιρέσεις στον κανόνα που ήθελε τις διεθνείς παραγωγές να επιλέγουν να ταξιδέψουν σε άλλες χώρες, εξαιτίας της τερατώδους γραφειοκρατίας, της απουσίας οικονομικών κινήτρων και της ανυπαρξίας κατάλληλων υποδομών που ταλαιπωρούν τη χώρα μας. Για παράδειγμα, η «Τροία» γυρίστηκε στη Μάλτα και στο Μαρόκο, ενώ ο «Ηρακλής» στην Ουγγαρία, αν και η θεματολογία τους ήταν άμεσα συνδεδεμένη με την Ελλάδα. Παρότι, λοιπόν, και τοπία σπάνιας φυσικής ομορφιάς έχουμε και αρχαιολογικά μνημεία διεθνούς εμβέλειας διαθέτουμε, οι ξένες κινηματογραφικές επενδύσεις που γίνονται στη χώρα μας είναι ελάχιστες.
Η έρευνα που ανακοίνωσε η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου –μια από τις εύστοχες κινήσεις που επαληθεύουν τον σκοπό ίδρυσής της- αποδεικνύει ότι κάνουμε τεράστιο λάθος που δεν προσπαθούμε να επωφεληθούμε ως χώρα από την κινηματογραφική παραγωγή. Χαρακτηριστικά δίνουμε ένα παραδείγματα από την έρευνα: Για μια δαπάνη ύψους €25 εκατ. για τα γυρίσματα μιας σχετικά μεγάλης για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα ξένης παραγωγής στην Ελλάδα το ΑΕΠ της χώρας θα αυξηθεί κατά €39 εκατ. ενώ κατά την διάρκεια των γυρισμάτων θα μπορούν να συντηρηθούν 755 θέσεις εργασίας! Αυτά είναι τα οφέλη, μάλιστα, χωρίς να υπολογίζεται η πιθανή αύξηση της τουριστικής δραστηριότητας στα μέρη γυρισμάτων λόγω της διεθνούς προβολής τους.
Πηγή: http://www.athinorama.gr/cinema/article.aspx?id=2503261
