Είμαστε σε τροχιά σύγκρουσης, νομίζω γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο αυτό. Έχουμε όμως, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο του μεγάλου crash, δυο-τρία pit stops ακόμα, με πρώτο την εξαμερή που θα λάβει χώρα σήμερα το βράδυ στις Βρυξέλλες. Τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτήν;
Δύσκολο να κάνει κανείς προβλέψεις όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα. Κρατάω όμως μια φράση από τη χθεσινή ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή, γιατί είναι κατά τη γνώμη μου ενδεικτική της διάθεσης με την οποία μοιάζει να προσέρχεται ο Έλληνας πρωθυπουργός στο τραπέζι της μίνι συνόδου κορυφής, κατά την κρισιμότατη αυτή συγκυρία: “[…] ας τις κρατήσουν αυτές τις απειλές για εκεί που περνάνε. Όχι, σε αυτή την Κυβέρνηση και κυρίως όχι σε αυτόν τον λαό”.
Έστω τώρα ότι οι Γερμανοί (η σχέση μας με τους οποίους έχει διολισθήσει σε νέα χαμηλά τις τελευταίες μέρες), και συγκεκριμένα η Angela Merkel, έρθει στη συνάντηση φέρουσα κλαδί ελιάς. Θα είναι σε θέση ο Έλληνας πρωθυπουργός να αξιοποιήσει την κίνηση αυτή, κάνοντας κι αυτός μερικά βήματα προς το μέρος της; Ή μήπως η παγίδα που έστησε στον εαυτό του (προεκλογικά αλλά, παραδόξως, και μετεκλογικά) καλλιεργώντας τις προσδοκίες του ελληνικού λαού για “μη υποχώρηση”, δεν θα του επιτρέψει να κινηθεί στην κατεύθυνση μιας συναινετικής λύσης;
Είναι το μεγάλο ερώτημα των ημερών και μια πρώτη εικόνα της απάντησής του θα λάβουμε σήμερα. Επόμενη στάση; Βερολίνο τη Δευτέρα για την προγραμματισμένη συνάντηση Τσίπρα-Merkel. Φυσικά, λαμβάνοντας υπόψη την επιτάχυνση του πολιτικού χρόνου που βιώνουμε τους τελευταίους μήνες, το ραντεβού είναι τόσο μακριά που δεν τολμώ να κάνω καμία απολύτως πρόβλεψη για το πώς θα πάει.
