Τα εν οίκω… εν δήμω.
Εξυπηρετεί όμως κάποια σκοπιμότητα το να φωτογραφίζεσαι στο σπίτι σου, με θέα την Ακρόπολη, στο Paris Match; Το θέμα δεν είναι μόνο επικοινωνιακό. Είναι θέμα ουσίας. Είναι θέμα αρχής. Πώς θα εμπνεύσεις σεβασμό, πώς θα εκπέμψεις σοβαρότητα, πώς θα εμφανιστείς ως σκληρός παίκτης σε μια σκληρή διαπραγμάτευση, όταν δίνεις μια συνέντευξη που θυμίζει πιο πολύ διψασμένο για δημοσιότητα celebrity, παρά υπουργό Οικονομικών της Ευρωζώνης;
Θα μου πείτε, τι πειράζει; Γιατί να μην αφήσουμε τον Γιάνη Βαρουφάκη να κάνει κι άλλες εκατό φωτογραφίσεις, να δώσει άλλες χίλιες συνεντεύξεις; Τι μας ενοχλεί αν το σπίτι του είναι πολυτελές ή όχι, αν βλέπει τον φωταγωγό ή την Καστέλα, αν ο ίδιος γράφει στο blog του μέσω Mac ή PC κι αν είναι οπαδός της μεσογειακής ή της οριένταλ κουζίνας; Όλα αυτά δεν με αφορούν – με αφήνουν παγερά αδιάφορη για την ακρίβεια – όπως δεν θα έπρεπε να αφορούν κανέναν από εμάς. Ανήκουν στη σφαίρα του ιδιωτικού κι ας μιλάμε για ένα δημόσιο πρόσωπο. Όταν όμως το εν λόγω δημόσιο πρόσωπο ανοίγει με δική του πρωτοβουλία πόρτες και παράθυρα στην ιδιωτική του ζωή, στο σπίτι του, σε μια τόσο δύσκολη στιγμή για τους πολίτες της χώρας στο όνομα των οποίων διαπραγματεύεται (και τους οποίους επίσης παροτρύνει να διάγουν λιτό βίο), η κίνηση αυτή εγείρει σοβαρά ερωτηματικά όσον αφορά την κρίση του.
Θα ήθελα κάποιος να μετρήσει τον αριθμό συνεντεύξεων που έχει δώσει ο κύριος Βαρουφάκης από την ανάληψη των καθηκόντων του ως υπουργού Οικονομικών μέχρι σήμερα, σε κάθε λογής μέσα, από κάθε λογής χώρα. Τι εξυπηρετεί η συνεχής αυτή υπερπροβολή, ειδικά όταν ο ίδιος εσχάτως ισχυρίζεται πως η δόμηση συμμαχιών είναι λογική του 19ου αιώνα; Μας φέρνει πιο κοντά μήπως σε μια συμφωνία με τους εταίρους μας; Είναι άραγε αυτή η πιο αποτελεσματική χρήση του τετραμήνου που μας δόθηκε ως παράταση;
Ελπίζω σύντομα ο υπουργός Οικονομικών της χώρας να καταλάβει πως οι Βρυξέλλες δεν είναι Hollywood, οι Έλληνες πολίτες έχουν ανάγκη έργα, όχι μόνο λόγια και εικόνες.
