Αν κάτι κρατώ από τη χθεσινή μέρα – πέρα από την εκλογή του Προκόπη Παυλόπουλου στην προεδρεία της Δημοκρατίας η οποία ήταν απολύτως αναμενόμενη μετά την ανακοίνωση του ονόματός του την Τρίτη – είναι οι συναντήσεις που είχε ο Αλέξης Τσίπρας με τον Στάυρο Θεοδωράκη και τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Λαμβάνοντας υπόψιν τη δήλωση του υπουργού Οικονομικών, Γιάνη Βαρουφάκη, ότι οι διαβουλεύσεις με τους εταίρους παρουσιάζουν σημάδια σύγκλισης, εκτιμώ πως αν η σύγκλιση αυτή έχει όντως επιτευχθεί θα είναι μέσα από σημαντικές υποχωρήσεις της κυβέρνησης. Για να είναι τώρα κάτι τέτοιο διαχειρίσιμο πολιτικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας θα χρειαστεί να κάνει νέους φίλους: το μεν αριστερό μπλοκ του κόμματός του δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο, ενώ ο Πάνος Καμμένος με τις δηλώσεις του δείχνει ήδη διάθεση διαφοροποίησης από την κυβερνητική γραμμή.
Όπως και να παρουσιαστεί στο εσωτερικό η νέα συμφωνία που θα ζητήσουμε, το σίγουρο είναι πως θα είναι μακριά από τις αρχικές θέσεις της κυβέρνησης – κάπου θα πρέπει να βασιστεί λοιπόν ο Πρωθυπουργός, αν στην πορεία απωλέσει τους δύο αυτούς συμμάχους. Εκτιμώ λοιπόν πως οι συναντήσεις με Θεοδωράκη και Βενιζέλο δεν ήταν μόνο ενημερωτικές, αποτελούν μια πρώτη βολιδοσκόπηση των προθέσεων τους ως προς το αύριο, το οποίο ακόμη παραμένει αβέβαιο.
