της Αγγελικής Σπανού
Αν οι τελευταίες εκλογές είχαν γίνει με απλή αναλογική, με το νόμο που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, μπορεί να είχε προκύψει κυβέρνηση ΝΔ-ΚΙΝΑΛ ή επαναληπτικές εκλογές. Με βάση τα ποσοστά που πήραν τα κόμματα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να κάνει κυβέρνηση με το ΚΙΝΑΛ και το κόμμα του Βαρουφάκη, δεδομένου ότι το ΚΚΕ δεν θα συνέπραττε. Και μιλάμε για ένα θεωρητικό ενδεχόμενο, αφού κυβέρνηση χωρίς τη συμμετοχή του πρώτου κόμματος θα αντέβαινε έτσι κι αλλιώς στη λαϊκή βούληση.
Στις επόμενες εκλογές αν τα κόμματα κινηθούν πάνω-κάτω σε παρεμφερή ποσοστά, η εικόνα θα είναι επίσης η ίδια, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει καμία τύχη να ηγηθεί μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, όπως επαγγέλλεται. Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά μόνο εφόσον εκλεγόταν πρώτο κόμμα, ενδεχόμενο που με τα σημερινά δεδομένα δεν είναι ορατό.
Επομένως, η επιμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην απλή λογική έχει νόημα μόνο αν βλέπει ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών πριν από τις επόμενες κάλπες. Διαφορετικά, το ισπανικό μοντέλο (συγκυβέρνηση κεντροαριστεράς-αριστεράς) δεν έχει αναλογίες με την ελληνική πραγματικότητα.
Μέχρι τότε, ισχύει ότι ο πρωθυπουργός μπορεί να επιλέξει την ημερομηνία των εκλογών με κριτήριο και το κάψιμο της απλής αναλογικής. Μπορεί, με άλλα λόγια, να κάνει πρόωρες εκλογές, πχ το προσεχές φθινόπωρο, για να αξιοποιήσει το μεγάλο προβάδισμα που διατηρεί έναντι της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να πετύχει μια μεγάλη εκλογική νίκη που θα του επιτρέπει είτε κυβερνητική συνεργασία με το ΚΙΝΑΛ είτε προσφυγή σε δεύτερες κάλπες για την εξασφάλιση αυτοδυναμίας (με τον εκλογικό νόμο της ενισχυμένης αναλογικής που θα ψηφιστεί τις επόμενες μέρες). Ισχύει επίσης ότι η κοινωνική πλειοψηφία δεν θέλει ακυβερνησία, δεν θέλει πολιτική αστάθεια και αβεβαιότητα, δεν θέλει περιπέτειες, αλλά θέλει σταθερότητα, ομαλότητα, κανονικότητα.
Με βάση μια τέτοια ανάλυση, η επιμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην απλή και άδολη αναλογική δεν εξυπηρετεί παρά την αριστερή του καθαρότητα. Κατά τα άλλα είναι μάταιη.
πηγή: economico.gr