Το χθεσινό θέατρο του παραλόγου με τον αντιπρόεδρο των ΑΝΕΛ (και πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ) Παναγιώτη Σγουρίδη να κάνει λόγο για «θερμό επεισόδιο» που μπορεί να αναβάλει την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών, ο σάλος που προκλήθηκε, ο πανικός του Μαξίμου που ζήτησε από τον Πάνο Καμμένο να παρέμβει, το άδειασμα του Σγουρίδη, που παραιτήθηκε αλλά τελικά… δεν έγινε δεκτή η παραίτησή του, επιβεβαιώνουν όσους θεωρούν ότι η χώρα κυβερνιέται από μια ετερόκλητη συμμαχία που υφίσταται γιατί τη στηρίζουν οι «ψεκασμένοι».
Όσο και αν οι λόγοι του συνεταιρισμού Τσίπρα – Καμμένου είναι πλέον προφανείς και στον τελευταίο καφενέ της επικράτειας, όσο και αν όλοι πια γνωρίζουμε το χρονοδιάγραμμα και το τελετουργικό λήξης της συνεργασίας τους (με την περαίωση της υποχρέωσης που έχουν αναλάβει να «τελειώσει» η παρούσα Βουλή τη Συμφωνία των Πρεσπών) δεν παύει να κυριαρχεί στην κοινή γνώμη η αίσθηση του ευτελισμού της δημόσιας ζωής.
Ο κυβερνητικός εταίρος – ο οποίος δίνει το δικαίωμα στον κ. Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνούν επί τέσσερα χρόνια, με ιδεοληψίες, ερασιτεχνισμό, τις γνωστές παλινωδίες, τις κωλοτούμπες και τα εγκληματικά λάθη – συμπεριφέρεται με αβάσταχτη ελαφρότητα, άκρατο λαϊκισμό, με παντελή έλλειψη σοβαρότητας, με ανόητες συμπεριφορές κυρίως στα εθνικά θέματα. Κάθε λίγο και λιγάκι «συντρίβει» πότε τους Σκοπιανούς και πότε τους Τούρκους σε μια επικίνδυνη φαρσοκωμωδία πολιτικής επιβίωσης.
Νευρικός κλονισμός
Η δημοσκοπική εξαφάνιση και η αποσύνθεση του κόμματος των «ψεκασμένων» έχουν φέρει ίσως τον Πάνο Καμμένο σε κατάσταση νευρικού κλονισμού.
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το επόμενο «χτύπημα» του αρχηγού των ΑΝΕΛ που συμβαίνει να διαχειρίζεται πολιτικά την άμυνα της χώρας.
Η ευθύνη του κ. Τσίπρα για τον πρωτοφανή τραγέλαφο που ζούμε είναι μεγάλη. Το ότι συνεχίζει να κρατά μια άσβεστη πολιτική φιλία με τον ακροδεξιό και απρόβλεπτο κ. Καμμένο είναι δικό του θέμα και μπορεί να εξηγείται από «τα καλά» της εξουσίας. Ο ιδιοτελής αυτός δεσμός βλάπτει όμως βάναυσα τη χώρα. Και αυτό αφορά όλους μας.