Οι σημερινές δηλώσεις του Πάνου Καμμένου, ο οποίος ζήτησε είτε εκλογές, είτε δημοψήφισμα για να κυρωθεί η συμφωνία για το Μακεδονικό δεν έκαναν εντύπωση σε κανέναν. Ο επικεφαλής των ΑΝΕΛ βλέπει το ζήτημα του ονοματολογικού ως την τελευταία πολιτική ευκαιρία που έχει για να σώσει ό,τι σώζεται.
Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας γνώριζε εξ’ αρχής πως τα μικρότερα κόμματα που στήριξαν κυβερνήσεις συνεργασίας είχαν τεράστιο πολιτικό κόστος, που τα οδήγησε μέχρι και την εξαφάνιση. Το ΛΑ.Ο.Σ, η ΔΗΜ.ΑΡ, ακόμα και το ΠΑΣΟΚ είδαν τα εκλογικά τους ποσοστά να εξανεμίζονται. Παρ’ όλα αυτά, ο Πάνος Καμμένος στήριξε δύο φορές τον ΣΥΡΙΖΑ για να σχηματίσει κυβέρνηση έχοντας μάθει από τα λάθη των προηγούμενων.
Φυσικά και η συνεργασία δεν έκλεισε το βράδυ των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου. Ο Πάνος Καμμένος είχε ήδη προοικονομήσει πως θα στηρίξει μια κυβέρνηση με βασικό κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ από το περίφημο προεκλογικό σποτάκι, στο οποίο βοηθούσε τον μικρό Αλέξη να βάλει στις ράγες το πλαστικό του τρενάκι. Μια διαφήμιση με προφανείς συμβολισμούς, κομμένη και ραμμένη στην αισθητική των ψηφοφόρων των Ανεξάρτητων Ελλήνων.
Το ίδιο ακριβώς συνέβη και πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, όπου αυτή τη φορά ο Πάνος Καμμένος υποσχόταν να βοηθήσει τον μικρό Αλέξη, ο οποίος είχε σπάσει το αριστερό του χέρι (αναφορά στη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ μετά την αποχώρηση της ΛΑΕ), να μάθει γράφει “το ίδιο καλά” και με το δεξί.
Είμαι σε θέση να γνωρίζω πως ακόμα και αν πετύχαινε την αυτοδυναμία ο Αλέξης Τσίπρας, οι ΑΝΕΛ θα στήριζαν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Πάνος Καμμένος ήθελε να προσεγγίσει τη λαϊκή δεξιά και τους δυσαρεστημένους Νεοδημοκράτες που είχαν βαρεθεί “το παλιό” και έβλεπαν με κάποια συμπάθεια τον Αλέξη Τσίπρα.
Η συνεργασία αυτή πέρασε από πολλά κύματα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις κόντρες των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ με τον Δημήτρη Καμμένο; Ποιος μπορεί να ξεχάσει την αποπομπή του Νίκου Φίλη από το υπουργείο Παιδείας; Οι ΑΝΕΛ δεν ψήφισαν το σύμφωνο συμβίωσης, ούτε το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια των παιδιών των μεταναστών. Ο ΣΥΡΙΖΑ έμαθε να ζει με αυτό το παράδοξο, στηριζόμενος κυρίως στους προοδευτικούς βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού. Από την άλλη, οι ΑΝΕΛ δεν έχαναν ευκαιρία να αποδεικνύουν στους ψηφοφόρους τους πως δεν ταυτίστηκαν με την Αριστερά, αλλά ακολουθούν πιστά τις ιδεολογικές τους αρχές.
Η αντιπολίτευση εδώ και τρεισήμισι χρόνια, φωνάζει πως ο σκοπός αυτής της ιδιόμορφης συνεργασίας είναι η καρέκλα. Και πως να μην το υπερασπίζεται, όταν ο Πάνος Καμμένος δεν έχει κουνηθεί από τη θέση του υπουργού Εθνικής Άμυνας και όταν η πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής του ομάδας είχε, κάποια στιγμή, υπουργοποιηθεί.
Από την άλλη, ο ίδιος ο Πάνος Καμμένος αυτοπροσδιορίζεται ως ο σύγχρονος Ναπολέων Ζέρβας, ο οποίος συνεργάστηκε με την Αριστερά για να βγάλουν μαζί τη χώρα από τα μνημόνια και τη λιτότητα. Και πράγματι, από τον Αύγουστο ανοίγεται ένα νέο κεφάλαιο. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ η κυβέρνηση προτίθεται να προχωρήσει σε μέτρα κοινωνικής ανακούφισης (ΕΚΑΣ, 13η σύνταξη, επαναφορά συλλογικών συμβάσεων, αύξηση κατώτατου μισθού, προσλήψεις στο δημόσιο με το σύστημα 1 προς 1, κλπ).
Αν υλοποιηθεί το παραπάνω σενάριο, ο Καμμένος θα έχει κάθε λόγο να αισθάνεται δικαιωμένος από την εξέλιξη των πραγμάτων. Δεν αποκλείω μάλιστα να δοθεί κάποια στήριξη και στους μόνιμους στρατιωτικούς.
Το Μακεδονικό είναι η μεγάλη ευκαιρία του Καμμένου να διαχωρίσει τη θέση του από την Αριστερά. Και έρχεται στην πιο βολική στιγμή. Αν και εφόσον συμβούν όλα τα παραπάνω, τον Ιανουάριο -μόλις έρθει το ονοματολογικό στη Βουλή- οι ΑΝΕΛ θα αποχωρίσουν από την κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να προκηρυχθούν εκλογές τον Μάιο. Ακόμα μια βολική ημερομηνία, αφού μπορούν να γίνουν την ίδια Κυριακή με τις ευρωεκλογές. Τότε που οι ψηφοφόροι των ΑΝΕΛ θα είναι πιο ικανοποιημένοι από ποτέ.