Τριβές στο εσωτερικό της συγκυβέρνησης φαίνεται ότι έχει προκαλέσει το απογοητευτικό, σε σχέση με τον στόχο και τις προσδοκίες της, αποτέλεσμα της πρώτης ψηφοφορίας για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Με βάση όλες τις υπάρχουσες ενδείξεις αλλά και πληροφορίες, οι δύο κύριες τακτικές προσέγγισης της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση μεταξύ τους και ουδείς μπορεί ν’ αποκλείσει, έτσι όπως προχωρούν οι εξελίξεις με καταιγιστικό ρυθμό και η πόλωση εντείνεται, να οδηγήσουν ακόμη και σε σκηνικό ρήξης.
Η μία εκ των δύο προσεγγίσεων, αυτή της «επίτευξης της ευρύτερης δυνατής συναίνεσης», έχει αρχίσει να συγκεντρώνει ολοένα περισσότερους δεδηλωμένους οπαδούς καθώς οι 160 ψήφοι που συγκέντρωσε η υποψηφιότητα του Σταύρου Δήμα στην πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας έχουν ψαλιδίσει σημαντικά τις πιθανότητες να εκλεγεί τελικά Πρόεδρος στην τρίτη ψηφοφορία με 180 ψήφους. Όπως τονίζουν οι θιασώτες της άποψης αυτής, η πρώτη αυτή ψηφοφορία αποτέλεσε μια πρώτη «δοκιμή» των προθέσεων των βουλευτών. Αποδείχτηκε ότι ένας σημαντικός αριθμός εξ όσων, εν δυνάμει, θα στήριζαν την υποψηφιότητα Δήμα δεν το έπραξαν.
Η εξεύρεση των άλλων 20 ψήφων μέχρι την τρίτη ψηφοφορία μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο καθήκον, έως αδύνατο. Με βάση αυτά τα δεδομένα, οι θιασώτες της προσέγγισης αυτής υποστηρίζουν ότι πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες τέτοιες που να «διευκολύνουν» βουλευτές που ψήφισαν «παρών» αλλά εμφανίζονται έτοιμοι να αναθεωρήσουν αν τεθεί επί τάπητος ένα νέο πλαίσιο. Αυτό αφορά τόσο ανεξάρτητους βουλευτές όσο και βουλευτές που εντάσσονται στις ΚΟ της Δημοκρατικής Αριστεράς και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, οι οποίοι θα μπορούσαν ευκολότερα να αιτιολογήσουν και την αλλαγή στάσης τους.
Το πλαίσιο αυτό, με μικροδιαφορές και διαφωνίες, θα μπορούσε σε αδρές γραμμές να περιγραφεί σε τρεις βασικούς άξονες: συναινετική λύση για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας πιθανότατα με αλλαγή υποψηφίου κατά την τρίτη εκλογή (όχι γιατί υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις απέναντι στο πρόσωπο του κ. Δήμα αλλά για να συνδυαστεί ο όποιος νέος υποψήφιος με το συνολικό «πακέτο»), σύσταση κυβέρνησης ειδικού σκοπού (ή εθνικού όπως τίθεται από ορισμένους) προκειμένου να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος, η διαπραγμάτευση με τους δανειστές και η συνταγματική αναθεώρηση (που τίθεται από ορισμένους). Ο τρίτος άξονας είναι ο ορισμός ημερομηνίας πρόωρων εκλογών μέσα στο 2015.
«Ρεύμα» συναίνεσης
Την αναγκαιότητα εξεύρεσης συναινετικής λύσης επεσήμαναν, εμμέσως πλην σαφώς, μετά την πρώτη ψηφοφορία η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Νίκος Δένδιας από την Νέα Δημοκρατία, ενώ δημοσιογραφικές πληροφορίες θέλουν ομάδα και άλλων βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας να τάσσεται υπέρ της προοπτικής αυτής, αν και δεν εκφράστηκαν δημοσίως.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο υπουργός Παιδείας Ανδρέας Λοβέρδος αλλά και οι Ανεξάρτητοι βουλευτές Βασίλης Καπερνάρος, Κώστας Γιοβανόπουλος, Βασίλης Οικονόμου, Πέτρος Τατσόπουλος αλλά και ο Γιάννης Κουράκος οι οποίοι επίσης εξέφρασαν την ανάγκη να υπάρξει συναίνεση. Υπέρ της λογικής αυτής τάχθηκε και ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Νίκος Σηφουνάκης όπως και ο Λεωνίδας Γρηγοράκος που έκανε λόγο ανοιχτά για την προοπτική της σύστασης κυβέρνησης ειδικού σκοπού.
Το σημαντικότερο όλων, σύμφωνα με αναλυτές είναι ότι, προς την κατεύθυνση αυτή φαίνεται να τείνει και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, μιλώντας στην ΚΟ πριν την ψηφοφορία της Τετάρτης, επανέλαβε πολλάκις την αναγκαιότητα «συναινετικών λύσεων», επέμεινε ότι δεν θα είναι καλό για τη χώρα να οδεύσει σε πρόωρες εκλογές, και προσέθεσε με νόημα ότι το ΠΑΣΟΚ είναι «ανοικτό να συζητήσει τα πάντα» στο πλαίσιο μιας συναινετικής λύσης που θα διασφαλίσει την αποτροπή πρόωρης προσφυγής στην κάλπη και ομαλή ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους.
Συναίνεση για να αποτραπούν οι πρόωρες εκλογές ζήτησε από τον Πάνο Καμμένο και ο επίτιμος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Σύννεφα στη συγκυβέρνηση
Όπως δήλωναν ανώτερα κυβερνητικά στελέχη «αν δεν υπάρξουν θεαματικές πρωτοβουλίες, τα δεδομένα που διαμόρφωσε η ψηφοφορία της Τετάρτης δεν πρόκειται να αλλάξουν σημαντικά». Παρά το ότι είναι προφανές ότι κρίσιμης σημασίας είναι η τρίτη και τελευταία ψηφοφορία της 29ης Δεκεμβρίου, πλέον θεωρείται αρκετά κομβική και η ψηφοφορία της 23ης Δεκεμβρίου, αφού ανάλογα με την εικόνα που θα αποτυπώσει εκτιμάται ότι θα ληφθούν και αποφάσεις.
Κοινώς, αν στην ψηφοφορία της 23ης Δεκεμβρίου η «αριθμητική» παραμένει περίπου ίδια με αυτήν της 17ης Δεκεμβρίου, δηλαδή οι βουλευτές που θα στηρίξουν την υποψηφιότητα Δήμα δεν έχουν ξεπεράσει τους 170 (κάτι που θεωρείται μάλλον απίθανο), δεν αποκλείεται να υπάρξουν σημαντικές αναταράξεις και εντός του στρατοπέδου της συγκυβέρνησης, χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει αν θα φτάσουν ακόμη και στο επίπεδο της ολικής ρήξης.
Ανυποχώρητο το Μαξίμου
Σε όλα αυτά σενάρια συνεργάτες του Πρωθυπουργού διεμήνυαν ότι ο Αντώνης Σαμαράς είναι κατηγορηματικά αντίθετος.
Υποστήριζαν ότι χρειάζονται «καθαρές λύσεις» για τη χώρα σημειώνοντας ότι στην περίπτωση που δεν εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Σταύρος Δήμας στις 29 Δεκεμβρίου, τότε θα στηθούν πρόωρες κάλπες στις 25 Ιανουαρίου. Κατά το Μέγαρο Μαξίμου δεν χρειάζονται ούτε παζάρια, ούτε συμβιβασμοί αλλά λύσεις σαφείς που θα δώσουν τέλος στο πολιτικό αδιέξοδο. Έτσι, δεν συμφωνεί σε καμία περίπτωση με την αλλαγή προσώπου για την υποψηφιότητα στην προεδρία, ούτε με τη σύσταση κυβέρνησης ειδικού σκοπού, θέτοντας συνταγματικά προβλήματα, αλλά ούτε και με τον ορισμό ημερομηνίας εκλογών μέσα στο 2015, εκτιμώντας ότι αυτό θα οδηγήσει τη χώρα σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που θα αποβεί καταστροφική.