Έχετε παίξει ποτέ pinball;
Τις τελευταίες μέρες μου δίνεται η αίσθηση ότι η χώρα μοιάζει με το μπαλάκι του κλασικού αυτού παιχνιδιού: εκτοξεύεται σε μια διαστημική δίνη από το χερούλι που ακούει στο όνομα προσφυγικό, χτυπάει δεξιά, αριστερά για λίγη ώρα, και πριν προλάβουμε να καταλάβουμε τι έχει συμβεί, έχει βρεθεί να χτυπά στο δεύτερο χερούλι, ονόματι αξιολόγηση, το οποίο το στέλνει για άλλη μια εκρηκτική περιδίνηση. Τα δύο θέματα είναι ξεχωριστά, μας διαμηνύουν συστηματικά οι εταίροι μας, ασύνδετα, όμως να ένας σημαντικός και αδιαμφισβήτητος συνδετικός κρίκος: εμάς αφορούν και τα δύο.
Ενώ λοιπόν η κατάσταση στο ένα μέτωπο επιδεινώνεται διαρκώς, περιμέναμε εναγωνίως χθες μια απόφαση από το EuroWorking Group που θα σηματοδοτούσε την επιστροφή των θεσμών στην Αθήνα, μήπως η περίφημη αξιολόγηση ξεπαγώσει κι αρχίσει η διαδικασία της να προχωρά. Μείναμε με την προσμονή καθώς σχετική απόφαση δεν ελήφθη, ενώ το θέμα δεν αποκλείεται να μετατεθεί προς συζήτηση για το Eurogroup της 7ης Μαρτίου.
Προς τι η καθυστέρηση;
Φαίνεται πως το ΔΝΤ έχει στυλώσει για τα καλά τα πόδια όσον αφορά τις εκτιμήσεις του για το δημοσιονομικό κενό. Οι Ευρωπαίοι μπορεί να επιθυμούν η αξιολόγηση να προχωρήσει και να πιέζουν το ΔΝΤ να αναθεωρήσει, ταυτόχρονα όμως θέλουν το Ταμείο να παραμείνει στο πρόγραμμα, επομένως δεν έχουν και πολλές εναλλακτικές.
Έτσι η Αθήνα παραμένει στην αναμονή.
