Είναι από τις πιο σπάνιες αρετές.
Από αυτές που πρέπει κανείς να “δουλεύει” καθημερινά. Μιλάω για τη συνέπεια: το να είναι κανείς συνεπής όσον αφορά αυτά που λέει κι αυτά που κάνει, αυτά που έλεγε χθες κι αυτά που λέει σήμερα, αυτά που προσάπτει στους άλλους και αυτά που προσάπτει στον εαυτό του. Εμπνέει εμπιστοσύνη ένας άνθρωπος συνεπής, μια εσωτερική ηρεμία και μια αίσθηση ότι ξέρει τι κάνει. Ότι οι αξίες του είναι σε ευθυγράμμιση με τις προθέσεις και τις πράξεις του. Ότι μπορεί οι καταστάσεις να αλλάζουν ή οι επιλογές να διαφοροποιούνται, αλλά η πυξίδα παραμένει η ίδια.
Αυτή η έννοια της συνέπειας ή μάλλον καλύτερα οι καταστρεπτικές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της ασυνέπειας μου ήρθαν στο μυαλό διαβάζοντας κομμάτια της τοποθέτησης του Αντώνη Σαμαρά σε εκδήλωση στο πλαίσιο του συνεδρίου του ΕΛΚ, όπου ο πρώην πρωθυπουργός μίλησε για την απειλή του λαϊκισμού.
Ένα απόσπασμα μου τράβηξε μάλιστα ιδιαίτερα την προσοχή: “Αν αντιμετωπίσουμε τα ψέματα του λαϊκισμού με την αλήθεια, και την εξαπάτηση του λαού με τόλμη και ευθύτητα απέναντι στο λαό, αυτό θα οδηγήσει και στην τελική ήττα του λαϊκισμού.” Ο λαϊκισμός στη χώρα μας δεν έχει ηττηθεί κι ένας από τους λόγους που δεν έχει ηττηθεί είναι το γεγονός ότι δεν φαίνεται ως λαός να αξιολογούμε τη συνέπεια στους πολιτικούς μας ως αρετή – την αντιμετωπίζουμε περισσότερο ως ενοχλητικό βαρύδι όταν τη συναντάμε, το οποίο δεν επιτρέπει τις απαραίτητες πιρουέτες που “επιβάλλει” η πολιτική. Και συνεχίζουμε να επιβραβεύουμε, ξανά και ξανά, τους πιο ασυνεπείς ανάμεσά μας.
Υ.Γ. Μια “ασυνέπεια” με την οποία δεν έχουμε οποιοδήποτε πρόβλημα; Η αλλαγή της ώρας την Κυριακή! Μη ξεχάσετε ότι έχετε μια ώρα έξτρα ύπνου εκείνη τη μέρα…
