Έκθεση-βόμβα του πρώην επικεφαλής οικονομολόγου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου αναρτήθηκε στο Twitter προκαλώντας αναστάτωση, την ώρα που οι διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με τους δανειστές ισορροπούν σε τεντωμένο σχοινί.
Στην έκθεση του τότε στελέχους του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ, που είδε το φως της δημοσιότητας την Τετάρτη, αποτυπώνεται με απόλυτη σαφήνεια ότι το ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης εμπεριέχει πολύ σοβαρούς κινδύνους, εξαιτίας του επιπέδου δημοσιονομικής προσαρμογής που απαιτεί και υπάρχει ενδεχόμενο γρήγορα να ξεφύγει από την πορεία του, ακόμη και αν γίνει πλήρης συμμόρφωση.
Το έγγραφο με ημερομηνία 4 Μαΐου 2010 είχε αποδέκτη τον Πολ Τόμσεν και παρουσιάσθηκε στα τέλη Ιανουαρίου, κατά τη διάρκεια διεθνούς οικονομικής ημερίδας του καναδικού Τhink Τank Centre for International Governance Innovation, από τον καθηγητή οικονομικών Πολ Μπλουστάιν (Paul Blustein).
Ο καθηγητής Μπλουστάιν, συνόψισε την κατάσταση ως εξής: «ο Ολιβιέ Μπλανσάρ προειδοποιούσε ότι η λιτότητα μπορεί να πάει στραβά, ακόμη και αν (το πρόγραμμα) εφαρμοσθεί κατά γράμμα. Ο Ντομινίκ Στρος-Καν (τότε γενικός διευθυντής του ΔΝΤ) έθετε θέμα αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ (τότε επικεφαλής της Ευρωπαϊκή Κεντρικής Τράπεζας) είπε ‘όχι’».
Η διαρροή ωστόσο δεν έγινε από τον Ολιβιέ Μπλανσάρ, όπως ο ίδιος σχολίασε μέσα από tweet του: «Δεν έκανα εγώ τη διαρροή, αλλά δεν είμαι και πολύ δυσαρεστημένος που έγινε. 7 χρόνια μετά και ακόμη δεν υπάρχει ξεκάθαρο/ρεαλιστικό σχέδιο».
Υπενθυμίζεται ότι μια ημέρα αφού εστάλη η επιστολή στις 5 Μαΐου του 2010, κατατέθηκε η έκθεση των στελεχών του Ταμείου για να εγκριθεί από το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ το δάνειο διάσωσης που ζητούσε η Ελλάδα, ύψους 30 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Όπως αναφερόταν στην έκθεση, το πρόγραμμα εξέθετε τη χώρα μας σε μεγάλους κινδύνους:
-Σημαντική οικονομική συρρίκνωση -βαθύτερη από την αναμενόμενη- ή και μια πιο αργή οικονομική ανάκαμψη που θα οδηγούσε στην αποδυνάμωση των φορολογικών εσόδων. Αποτέλεσμα, η αρνητική ώθηση στο χρέος, καθώς και οι διαφωνίες σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, οι οποίες θα εμπόδιζαν την προώθηση των μεταρρυθμίσεων.
-Οι τράπεζες ενδεχομένως να χρειάζονταν επιπλέον χρηματοδότηση από το κράτος (μεγαλύτερη απ’ όση προβλεπόταν αρχικά). Μια τέτοια χρηματοδότηση θα έριχνε επιπλέον βάρος στο χρέος.
– Μετά το τέλος του προγράμματος, η χώρα πιθανόν να δυσκολευθεί να εξασφαλίσει μια περαιτέρω σημαντική βελτίωση στο πρωτογενές δημοσιονομικό ισοζύγιο.
-Ακόμα πιο δύσκολη πρόσβαση της Ελλάδας στις αγορές κεφαλαίων.
Η έκθεση αυτή αποδείχθηκε τελικά προφητική, καθώς όλες οι παραπάνω ανησυχίες έγιναν πραγματικότητα. Η διαρροή αυτή έρχεται σε μια ιδιαίτερη χρονική συγκυρία, καθώς η Ευρώπη κατηγορεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για λάθος εκτιμήσεις στο ελληνικό πρόγραμμα, ζητώντας να κάνει βήματα προς τα πίσω.
Ωστόσο η θέση του Ταμείου έχει γίνει σαφής: η εμπλοκή του στο ελληνικό πρόγραμμα προϋποθέτει δεσμεύσεις για απομείωση του ελληνικού χρέους όπως και μεταρρυθμίσεις που θα εφαρμοστούν σταδιακά με σκοπό να μην επηρεαστεί η εύθραυστη οικονομική ανάκαμψη.