Εργασιακά και δημοσιονομικά θα βρεθούν στο επίκεντρο της διαπραγμάτευσης που ανοίγει τον νέο της κύκλο στις αρχές της επικείμενης εβδομάδας, πιθανόν την Τρίτη 13 Δεκεμβρίου.
Αυτό που επιδιώκει η Ελλάδα είναι να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση όσο πιο σύντομα γίνεται προκειμένου η χώρα να ενταχθεί το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, κάτι που συμφέρει ιδιαίτερα την πληγωμένη οικονομία μας. Ωστόσο ουδείς γνωρίζει αν αυτό είναι εφικτό, καθώς η Κυβέρνηση έχει στείλει το μήνυμα ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί αλλαγές στα εργασιακά που θα αποκλίνουν από το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Επίσης η ελληνική πλευρά έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί τη λήψη, εκ των προτέρων, μέτρων τα οποία ζητά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για το 2019 και μετά προκειμένου να επιτευχθούν, με βάση τις δικές του εκτιμήσεις, τα πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ που προβλέπει το πρόγραμμα. Πρόκειται για μέτρα ύψους 4,2 δισ. ευρώ, ανάμεσά τους η μείωση του αφορολόγητου και παρεμβάσεις στις συντάξεις.
Αυτό που θέλει η Κυβέρνηση είναι ο στόχος για πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018 στο 3,5% του ΑΕΠ, να διατηρηθεί για όσο λιγότερα χρόνια γίνεται, κάτι με το οποίο συμφωνεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο όχι όμως και το Βερολίνο, το οποίο θέλει το μέτρο αυτό για τουλάχιστον μια δεκαετία. Όμως το ΔΝΤ διαφωνεί με κάτι τέτοιο, υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αντέξει περισσότερη λιτότητα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Ταμείου, τα πρωτογενή πλεονάσματα πρέπει να μείνουν στο 1,5% και παράλληλα λήψη αποφάσεων για την ενεργοποίηση των μεσοπρόθεσμων μέτρων μείωσης του δημόσιου χρέους.
Η παραπάνω άποψη βρίσκει εντελώς αντίθετη τη Γερμανία, με αποτέλεσμα το Ταμείο να διαμηνύει ότι στην περίπτωση που αποφασιστούν πλεονάσματα 3,5%, τότε για να παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα θα πρέπει η χώρα μας να λάβει νέα σκληρά μέτρα τα οποία θα εξασφαλίζουν τα συγκεκριμένα έσοδα.