Οι μαραθώνιες διαπραγματεύσεις του χθεσινού Eurogroup έφεραν το κλείσιμο της αξιολόγησης, έχουμε επιτέλους συμφωνία για την ολοκλήρωση του προγράμματος, την εκταμίευση 10,3 δισ. ευρώ σε δύο δόσεις και έναν οδικό χάρτη για την ελάφρυνση του δημόσιου χρέους.
Όλα αυτά βέβαια, υπό την προϋπόθεση ότι θα εφαρμόσουμε κατά γράμμα ένα πρόγραμμα που δεν βγαίνει και που προσθέτει ακόμη περισσότερα βάρη στην ήδη εξαντλημένη ελληνική οικονομία. Τι παίρνουμε ως αντάλλαγμα, εκτός από τη δόση;
Λίγα πράγματα ως προς το χρέος, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο: η ολοκλήρωση της αξιολόγησης οδηγεί μεν σε μια προσωρινή άρση της αβεβαιότητας, όμως οι Ευρωπαίοι εταίροι μας για άλλη μια φορά μεταθέτουν τις πραγματικές αποφάσεις στο μέλλον. Όσο για το ΔΝΤ, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα συμμετάσχει τελικά στο πρόγραμμα, ίσως δε όλη αυτή η καθυστέρηση να έχει σκοπό ο περιορισμός της συμμετοχής του σε τεχνικό επίπεδο να γίνει πιο ομαλά αποδεκτός από το γερμανικό εκλογικό σώμα.
Η χθεσινή συμφωνία δεν καθιστά το ελληνικό χρέος βιώσιμο, είναι λοιπόν εξαιρετικά απίθανο το ΔΝΤ να αλλάξει στάση στον απόηχό της. Τι σημασία έχει αν η Ευρώπη πέτυχε για άλλη μια φορά μια τρύπα στο νερό;
Αρκεί που μπορούμε περιχαρείς να πανηγυρίζουμε για λίγες εβδομάδες.
Η πραγματικότητα μπορεί να περιμένει…
