Σύμφωνα με τη Wall Street Journal, η Αθήνα συνεχίζει να παλεύει με τους όρους της τελευταίας της διάσωσης, ένα πρόγραμμα που δεν έχει ικανοποιήσει ούτε την Ελλάδα ούτε τους πιστωτές της. Τα δύο μεγαλύτερα κατορθώματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης -η ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων και το κοινό νόμισμα- αυτή τη στιγμή απειλούνται, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και των δύο.
Όπως τονίζει δημοσίευμα της εφημερίδας, όσοι ασκούν κριτική μπορούν να σημειώσουν πολλά πράγματα στα οποία η Ελλάδα δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων όσον αφορά στην οικονομία της: αλόγιστες δαπάνες, διαφθορά, χαλαρή στάση απέναντι στην είσπραξη φόρων, απροθυμία των κυβερνήσεων να προχωρήσουν πέραν της λιτότητας και σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις.
Ωστόσο, τα ελαττώματα της ελληνικής πολιτικής δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τις αποτυχίες της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης και τη «μυωπία» μεμονωμένων κρατών-μελών. Η αντίσταση της ευρωζώνης σε μία αναδιάρθρωση χρέους τον Μάιο του 2010 διασφάλισε τη σίγουρη αποτυχία του πρώτου προγράμματος της Ελλάδας, το οποίο οδήγησε σε τεράστιες δυσκολίες χωρίς αποτέλεσμα, στην ύφεση που επέφερε την άνοδο -εκτός του ΣΥΡΙΖΑ- «σκοτεινών» δυνάμεων όπως η Χρυσή Αυγή και τελικά στη λαϊκή αντίδραση και το 61% του «Όχι» στο δημοψήφισμα του Ιουλίου.
Εντούτοις, ακόμη και έπειτα από όλ’ αυτά, το τρίτο πρόγραμμα παραμένει πιστό στις παλιές συνταγές της οικονομικά καταστροφικής και πολιτικά μη βιώσιμης δημοσιονομικής σύσφιξης. Η εφημερίδα, σύμφωνα με το euro2day, τονίζει πως αν η ΕΕ επιμείνει σε αυτή την προσέγγιση, η Ελλάδα θα είναι η πρώτη από μία σειρά χωρών που θα αποχωρήσουν από μια νομισματική ένωση που έχει λίγα να προσφέρει στα πιο αδύναμα μέλη της.
Στο προσφυγικό ζήτημα, η ίδια προθυμία να πέσει το βάρος «χαλασμένων» συστημάτων στους ώμους των πιο αδύναμων έχει αφήσει την Ελλάδα -που δεν μπορεί να οικοδομήσει τείχος στο Αιγαίο- σε μια εξαιρετικά δύσκολη θέση και καταστρέφει αποτελεσματικά την αντίληψη της ελεύθερης μετακίνησης πληθυσμών στα όρια της ΕΕ.
Όπως καταλήγει το δημοσίευμα, η Ελλάδα αποτελεί τον πιο αδύναμο κρίκο της Ευρώπης από πολλές απόψεις. Αν η ΕΕ δεν καταφέρει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που απειλούν τα δύο σημαντικότερα κατορθώματά της, αυτό θα οφείλεται στο γεγονός πως δεν ήταν ικανή να προσφέρει πανευρωπαϊκές λύσεις στα πανευρωπαϊκά προβλήματά της.