Ο δικηγόρος Τάσος Ρεπάκης είναι 29 χρονών και διαπρέπει στο χώρο του μόντελινγκ.
Μέσα από την συνέντευξή του στο περιοδικό ‘Εγώ’ μας συστήνεται και μας αποκαλύπτει τα σχέδια του για το μέλλον.
Πώς έφτασες μέχρι εδώ;
«Γεννήθηκα πριν από 29 χρόνια στη Θεσσαλονίκη, αλλά μεγάλωσα στην Καβάλα και συγκεκριμένο στο Παληό, ένα παραλιακό προάστιο, το οποίο και θεωρώ πατρίδα μου γιατί έζησα εκεί μέχρι τα δεκαοχτώ μου. Είμαι παιδί της επαρχίας, ο πατέρας μου είναι δικηγόρος και η μητέρα μου ασχολείται με τα οικιακά».
Έχεις άλλα αδέλφια;
«Συνολικά άλλα τέσσερα ετεροθαλή από τον πρώτο γάμο της μητέρας μου και τον πρώτο γάμο του πατέρα μου».
Η απόφασή σου να ασχοληθείς με τη νομική είχε να κάνει με το γεγονός πως ο πατέρας σου είναι δικηγόρος;
«Αυτός ήταν ο ένας λόγος. Ο δεύτερος είναι ότι συνειδητοποίησα πως μου αρέσει αυτή η δουλειά και κάποια στοιχεία του χαρακτήρα μου εκφράζονται καλύτερα μέσα από τη δικηγορία. Οπότε το έθεσα ως στόχο. Έδωσα εξετάσεις και πέρασα τελικά στο Πολιτικό Τμήμα της Νομικής Αθήνας, την οποία και τελείωσα».
Το modeling πώς προέκυψε;
«To modeling ήρθε όταν ήμουν στο Λονδίνο. Το πρώτο έτος των σπουδών μου εκεί είχαμε μια οικογενειακή ατυχία. Αρρώστησε ο πατέρας μου, γεγονός που καθιστούσε απαραίτητη και τη δική μου συμβολή με κάποιο τρόπο στα έξοδά μου που ήταν πάρα πολλά. Έτσι παράλληλα με το πανεπιστήμιο, ξεκίνησα να δουλεύω στα Harrods ως πωλητής στα αρώματα. Εκεί κατάλαβα ότι λόγω της εξωτερικής μου εμφάνισης έκανα εύκολα περισσότερες πωλήσεις από τους συναδέλφους μου και κυρίως στις γυναίκες. Μάλιστα αυτές που προέρχονταν από αραβικές χώρες με έβλεπαν ως κάτι εξωτικό και ήθελαν να φωτογραφηθούν μαζί μου. Την ίδια εποχή και παρά το γεγονός πως πληρωνόμουν πάρα πολύ καλά, έψαχνα να βρω κάποιες άλλες επαγγελματικές διεξόδους που θα μου επέτρεπαν να παρακολουθώ τα μαθήματά μου απερίσπαστος».
Οι γυναίκες σε προσεγγίζουν εύκολα ή λόγω της εμφάνισής σου διστάζουν γιατί φοβούνται την απόρριψη;
«Δεν νομίζω πως η γυναίκα πρέπει να προσεγγίζει, αλλά να προσεγγίζεται. Δεν με ενοχλεί βέβαια αν κάνει το πρώτο βήμα, αλλά μου αρέσει να το κάνω εγώ. Θα προτιμούσα να μου ρίξει όσα «τυράκια» θέλει για να πέσω στη φάκα της, χωρίς όμως να κάνει αυτή την πρώτη κίνηση. Γιατί τότε καταλαβαίνω πως πιο πολύ με βλέπει ως τρόπαιο, ενώ κανονικά θα έπρεπε να είναι εκείνη».