Είναι ο άνθρωπος που επινόησε το ακρωνύμιο BRIC το 2001 (η Νότια Αφρική προστέθηκε στην ομάδα που απαρτίζεται από τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία και την Κίνα το 2010). Επομένως, είναι μάλλον χρήσιμο να ακούσουμε πώς του φάνηκε η πρόσκληση προς την Αθήνα να γίνει η Ελλάδα το 6ο μέλος της Νέας Αναπτυξιακής Τράπεζας των BRICS.
Ο λόγος για τον Jim O’Neill, πρώην οικονομολόγο της Goldman Sachs, ο οποίος αναρωτήθηκε: “Είναι άραγε Πρωταπριλιά; Μπορώ να φανταστώ το παράξενο κίνητρο που οδήγησε τη Ρωσία σε αυτή την πρόταση, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ για ποιο λόγο να συμφωνήσουν οι υπόλοιπες χώρες των BRICS”. Ποιο είναι το κίνητρο της Ρωσίας; Προφανώς όχι οικονομικό, τι κοινό έχει από πλευράς αναδυόμενης οικονομικής βαρύτητας η Ελλάδα -το πιο άτακτο γουρουνάκι από αυτά που απάρτιζαν την ομάδα των PIIGS (Πορτογαλία/Ιρλανδία/Ιταλία/Ελλάδα/Ισπανία) με τα μέλη των BRICS; Αλλά για τη Ρωσία, το να έχει ένα σύμμαχο στην Ευρώπη και το ΝΑΤΟ έχει μεγάλη γεωπολιτική σημασία. Τώρα υπάρχει μόνο η κρίση στην Ουκρανία, αλλά ποιος ξέρει τι άλλο θέμα θα έρθει στην επιφάνεια τα επόμενα χρόνια στην ευρύτερη περιοχή της Βαλτικής; Υπάρχει άραγε δίλημμα “BRICS ή Δύση”;
O Παναγιώτης Ρουμελιώτης, πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ ο οποίος ορίστηκε από την κυβέρνηση υπεύθυνος για τη διερεύνηση των δυνατοτήτων συμμετοχής της χώρας στην τράπεζα των BRICS διαβεβαίωσε πως ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν λειτουργεί “διαζευκτικά” όσον αφορά τη θέση μας στην Δύση. Μένει να το δούμε αυτό, ας κλείσουμε όμως το τελευταίο editorial της εβδομάδας με την άποψη του υπουργού Κοινωνικών Ασφαλίσεων Γιάννη Στρατούλη επί του θέματος: “Αν χρειαστεί να ζητήσουμε χρηματοδότηση και μας τη δώσουν με ευνοϊκούς όρους και χωρίς μνημόνια και χωρίς όρους υποταγής της πατρίδας μας και μας δανείσουν όπως δανείζεται μια κανονική χώρα, γιατί πρέπει να το αποκλείσουμε;”.
Φαίνεται ότι όταν ο δάσκαλος στο σχολείο μας προειδοποιούσε ότι “there’s no such thing as a free lunch” κάποιος πέταγε σαΐτες.
