Το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) έκρινε ότι, το Σύνταγμα και η νομοθεσία επιτρέπουν τη μίσθωση, διαχείριση και εκμετάλλευση των μαρίνων (τουριστικοί λιμένες), με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας, από μη δημόσιους φορείς, αλλά η ιδιοκτησία τους παραμένει στην κυριότητα του Δημοσίου και οι μισθωτές των εκτάσεων αυτών δεν μπορούν να αξιώσουν δικαίωμα κυριότητας ή άλλα «εμπράγματα δικαιώματα».
Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έκρινε ότι, οι ιδιωτικές εταιρείες μπορούν να εκτελέσουν στις μαρίνες λιμενικά και χερσαία έργα προς βελτίωση των εγκαταστάσεων των τουριστικών λιμένων.
Ειδικότερα, το θέμα που απασχόλησε το Δ’ Τμήμα του ΣΤΕ, ήταν η προσφυγή που είχαν καταθέσει 10 κάτοικοι του Πειραιά (κάτοικοι της Ακτής Μουτσοπούλου και της Ακτής Θεμιστοκλέους) κατά της ιδιωτικοποίησης της μαρίνας Ζέας, υποστηρίζοντας ότι είναι αντισυνταγματική και παράνομη.
Να σημειωθεί ότι, ο σχετικός διαγωνισμός για την μίσθωση και εκμετάλλευση της χερσαίας και θαλάσσιας ζώνης της μαρίνας Ζέας, αλλά και την εκτέλεση των έργων βελτίωσης κατακυρώθηκε στην εταιρεία «Κοινοπραξία Μαρίνες Αττικής». Μάλιστα, υπεγράφη σύμβαση διάρκειας 40 ετών με δυνατότητα παράτασης για μια πενταετία. Από την εν λόγω κοινοπραξία θα καταβάλλεται μίσθωμα για την εκμετάλλευση, κλπ. της μαρίνας Ζέας.
Ο φορέας αυτός μπορεί να είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου ή και Ιδιωτικού Δικαίου, όπως είναι η Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑ ΑΕ), η οποία ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο.
Οι Σύμβουλοι Επικρατείας επισημαίνουν ότι, δεν προσκρούει στο Σύνταγμα η άσκηση της διοίκησης και διαχείρισης των εν λόγω τουριστικών μονάδων σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας και κατά τρόπο επικερδή για το Κράτος, τονίζοντας ωστόσο ότι η ιδιωτικοποίηση θα πραγματοποιείται υπό τη βασική προϋπόθεση της εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος και της τήρησης των δημοσίου δικαίου δεσμεύσεων οι οποίες απορρέουν από την νομοθεσία που αφορούν τα κοινόχρηστα πραγμάτων, την προστασία του περιβάλλοντος, τους αρχαιολογικούς χώρους κ.λπ.
Υπό τις προϋποθέσεις αυτές, η διοίκηση και διαχείριση των τουριστικών λιμένων μπορεί είτε να ασκείται από τον ίδιο τον δημόσιο φορέα με αυτεπιστασία (από οργανισμούς του που έχουν τη νομική μορφή δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου), είτε να παραχωρηθεί σε τρίτον έναντι ανταλλάγματος, εφόσον στην τελευταία αυτή περίπτωση διασφαλίζεται ο έλεγχος από το Κράτος.
Σε άλλο σημείο της απόφασης του ΣτΕ υπογραμμίζεται ότι, στον παραθαλάσσιο χώρο που είναι εγκατεστημένες οι μαρίνες, οι πολίτες υποχρεωτικά θα έχουν πρόσβαση και δεν μπορεί να αποκόπτεται η δυνατότητα τους να επισκέπτονται τις συγκεκριμένες εγκαταστάσεις.
Ακόμη, τονίζεται ότι με την ιδιωτικοποίηση των τουριστικών λιμένων δεν παραχωρείται στον μισθωτή τμήμα αιγιαλού «χωρίς να διατηρείται ο κοινόχρηστος χαρακτήρας του».
Επίσης, το Συμβούλιο της Επικρατείας αναφέρει ότι ναι μεν από τη σύμβαση παραχώρησης των μαρίνων προβλέπεται η υποχρέωση φύλαξης των χώρων του λιμένα, αλλά το κύριο βάρος της φύλαξης και εποπτείας τους παραμένει στις κρατικές λιμενικές και αστυνομικές Αρχές.