Το ΠΑΣΟΚ ζει και βασικεύει στο ΣΥΡΙΖΑ και στη Νέα Δημοκρατία σημειώνει μεταξύ άλλων ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης στο “Πρώτο Θέμα” ενώ ασκώντας κριτική στον Πρω θυπουργό σημειώνει ότι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ “βρέθηκε στο σταυροδρόμι να επιλέξει τον λαό ή την κυβέρνηση έκανε την επιλογή του και προχώρησε προς την κατάκτηση της εξουσίας».
«Η Ρωμιοσύνη είναι μια ιδέα που αγκαλιάζει την ιστορία της ελληνικότητας, όπως την διέπλασαν οι Έλληνες μέσα από τους αιώνες» σημείωσε ο κ. Θεοδωράκης.
Στη συνέχει αναφέρθηκε στις αρνητικές και θετικές πλευρές της πορείας του έθνους μας, όπως αναδύονται από την ιστορία αιώνων, και επικαλούμενος την καταγεγραμμένη αυτή ιστορική εμπειρία πρόσθεσε: «Επομένως, δεν με εντυπωσιάζουν αυτές οι δραματικές αλλαγές που χαρακτηρίζουν την ελληνική κοινωνία στη σύγχρονη εποχή.Κι αυτό γιατί για μένα η Ρωμιοσύνη υπάρχει και θα υπάρχει πάντα, αδιάφορο αν στην επιφάνεια της ζωής μας επικρατούν δυνάμεις που ανήκουν στο χάος. Κι αυτό γιατί η αρμονία υπάρχει στα βάθη του λαού μας, έτοιμη να μας λούσει με το φως της στην κατάλληλη ιστορική στιγμή.Και δεν κατοικεί μόνο στα βάθη του λαού μας, αλλά βρίσκεται κι ανάμεσά μας. Φτάνει κανείς να θελήσει να τη δει. Δηλαδή, να δει όλα τα επιτεύγματα των σύγχρονων Ελλήνων που με τη ζωή και το έργο τους έμειναν πιστοί στην Ρωμιοσύνη».
Το “ιερό τέρας” του πενταγράμμου σημείωσε ότι σήμερα οι Έλληνες δεν είναι έτοιμοι να δεχθούν «την απόλυτη φτώχεια και την τελική καταστροφή του λαού και της χώρας που πλησιάζει με γοργά βήματα», υπενθύμισε παλαιότερη ρήση του ότι «όταν ακουμπήσει η πλάτη του Έλληνα στον τοίχο, τότε γίνεται ήρωας ή ραγιάς» και συνέχισε λέγοντας: «μήπως μπούμε στο σκοτάδι ενός εθνικού ραγιαδισμού από το οποίο δεν ξέρω πως και που θα βγούμε στο φως».
Ο κ. Θεοδωράκης ανέφερε πως παρόλο που έχει ζήσει πείνα και κατοχή δεν θυμάται να έχει ξαναδεί ανθρώπους να ψάχνουν για τροφή στα σκουπίδια, ούτε ηλικιωμένους να περιμένουν στην ουρά για να πάρουν ένα λάχανο. «Εγώ θυμάμαι τότε που ήμασταν στον ΕΛΑΣ, ότι τους πεινασμένους και τους αρρώστους δεν τους αφήναμε έτσι. Τους φροντίζαμε παρ’ όλες τις δυσκολίες και τις κακουχίες μας».
Ο Έλληνας μουσικός στη συνέντευξή του αποκάλυψε για πρώτη φορά ότι όταν τον επισκέφθηκε στο παρελθόν ο Αλέξης Τσίπρας, προεκλογικά, συνοδευόμενος από τον Μανώλη Γλέζο για να του προτείνουν συνεργασία, του απάντησε όμως ότι: «τα κόμματα στην Ελλάδα είναι σαν βαγόνια ενός τρένου που κινείται πάνω στις ράγες που έχει τοποθετήσει η ΕΟΚ και το ΔΝΤ», προσθέτοντας ότι «αν επιδιώκετε να πάρετε την εξουσία, χωρίς να έχετε ήδη από πριν βρει τον τρόπο να αλλάξετε τις ράγες και να εξασφαλίσετε με άλλους τρόπους στον ελληνικό λαό αυτά που χρειάζεται για να ζήσει, αυτό που κάνετε είναι τυχοδιωκτισμός που μόνο αποτέλεσμα θα έχει την καταστροφή της χώρας και τον εξευτελισμό της Ελληνικής Αριστεράς».
Ο κ. Θεοδωράκης ακολούθως μίλησε για τις συμφωνίες που είχε κάνει με τον Αλέξη Τσίπρα. Αρχικά τη δημιουργία ενός τεκμηριωμένου και ρεαλιστικού προγράμματος για την ολόπλευρη ανάπτυξη της εθνικής ζωής, αλλά και τον σχηματισμό του Μετώπου Ε.ΛΑ.Δ.Α (Ενιαία Λαϊκή Δημοκρατική Αντίσταση) ως πρώτο βήμα για τη δημιουργία Παλλαϊκού Μετώπου.
Μαζί με τον Μανώλη Γλέζο και τον Γιώργο Κασιμάτη επεκτείνεται ο Μίκης Θεοδωράκης, κάλεσαν το λαό σε συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 12 Φεβρουαρίου 2012.
Είπε ακόμα πως είχαν καταλήξει στην απόφαση μόλις η συγκέντρωση θα έφθανε στον ‘Αγνωστο Στρατιώτη, «θα έβγαινε από τη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας, επικεφαλής των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που «θα ενώνονταν μαζί μας», έκανε λόγο για συγκλονιστική ανταπόκριση του λαού και πρόσθεσε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνη την στιγμή που βρέθηκε στο σταυροδρόμι να επιλέξει τον λαό ή την κυβέρνηση έκανε την επιλογή του και προχώρησε προς την κατάκτηση της εξουσίας».
Ο Μ. Θεοδωράκης σε άλλο σημείο της συνέντευξης του εστίασε στο ότι: «το μόνο κόμμα που αντέχει είναι η νοοτροπία ΠΑΣΟΚ που ζει και βασιλεύει και στον ΣΥΡΙΖΑ -και ο Τσίπρας ΠΑΣΟΚ είναι κατά βάθος- και στην ΝΔ», προσθέτοντας «ο Κυριάκος (Μητσοτάκης) είναι τεχνοκράτης, αλλά το κόμμα του είναι ΠΑΣΟΚ». .
Και συνέχισε τονίζοντας ότι : “όταν μου προσφέρθηκε υποτροφία στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ, εγώ επέλεξε την ενεργό δράση στην Αντίσταση και τη συμμετοχή στην ΕΠΟΝ και αργότερα, το 1964, που ήταν βουλευτής της ΕΔΑ και ο πρόεδρός της, ο Γιάννης Πασαλίδης με πίεζε να αναλάβω περισσότερα καθήκοντα, πάνω που το σκεφτόμουν έτυχε να ακούσω μια σονάτα για πιάνο του Σούμπερτ. “Γιάννη εγώ εκεί ανήκω” του είπα και ακολούθησα τον Σούμπερτ».
«Η εικόνα της Ακρόπολης θα μου λείψει πιο πολύ από την μπαγκέτα όταν θα “φύγω”. Χρόνια την κοιτάω και δεν την έχω χορτάσει ακόμα. Η εικόνα της Ακρόπολης είναι σαν συμφωνία. Σαν μια συμφωνία ψυχρής μουσικής», είπε ο Μίκης Θεοδωράκης, καταλήγοντας: «Μια φορά φοβήθηκα ότι θα πεθάνω. Όταν με οδήγησαν στην Μπουμπουλίνας. Αντί να κάνουν τα βασανιστήρια στο υπόγειο, τα έκαναν στην ταράτσα για να τρομοκρατούν τους γείτονες που άκουγαν τα ουρλιαχτά”.
Καταλήγοντας ο κ. Θεοδωράκης θυμάται: “Οδηγήθηκα μπροστά στον βασανιστή Λάμπρου. Με κοιτάζει με παγωμένο βλέμμα και μου λέει: “Το ξέρεις ότι η ζωή σου δεν κοστίζει τίποτα;”. Φοβήθηκα πολύ, αλλά άρχισα να του τραγουδάω νότες. “Τι είναι αυτό ρε;” μου λέει ο Λάμπρου. “Ο Ζορμπάς”, του απαντώ. Η μουσική του “Ζορμπά”.
Αν πεθάνω, κάθε φορά που θα ακούγεται, θα σε κυνηγάει ο “Ζορμπάς”. Κι εσένα και τα αφεντικά σου. Έτσι νομίζω ότι γλίτωσα. Πρέπει να με γλίτωσε ο “Ζορμπάς”. Αλλιώς ήμουν ξεγραμμένος».