Όταν θέλουμε να μιλήσουμε για μια τοποθεσία που είναι πολύ μακριά από τη βάση μας ή μας είναι παντελώς άγνωστη, πολύ συχνά χρησιμοποιούμε τον όρο “Κολοπετινίτσα”.
Η λέξη έγινε γνωστή το 1959 από την ταινία του Β. Γεωργιάδη “Διακοπές στην Κολοπετινίτσα” με τον Κώστα Χατζηχρήστο και τον Μίμη Φωτόπουλο. Δεκαετίες ολόκληρες λέγαμε τη λέξη ξανά και ξανά χωρίς να αναρωτηθούμε: Υπάρχει Κολοπετινίτσα;
Κι όμως, υπάρχει: Πρόκειται για ένα όμορφο χωριό στη Φωκίδα ανάμεσα στην Ιτέα και το Γαλαξίδι, το οποίο ονομαζόταν έτσι μέχρι το 1927. Τότε έγινε “Μονοδένδρι” και έναν χρόνο αργότερα ονομάστηκε “Τριταία”, διατηρώντας το ίδιο όνομα μέχρι και σήμερα. Στην απογραφή του 2001 είχε 103 κατοίκους.
Η “πρώην” Κολοπετινίτσα είναι ένα κλασικό χωριό: Χαμηλά σπιτάκια με κεραμίδια ανάμεσα σε αμυγδαλιές, ελαιόδεντρα και αμπέλια και “σήμα κατατεθέν” η πλακόστρωτη πλατεία με μια παραδοσιακή ταβέρνα που πήρε τη θέση ενός παλιού παντοπωλείου.
Πρόκειται για μια περιοχή που μαζί με την Κίρρα (σ.σ. επίσης στη Φωκίδα) είναι από τις πρώτες περιοχές που κατοικήθηκαν στον Ελλαδικό χώρο. Μάλιστα σύμφωνα με εκτιμήσεις αρχαιολόγων, στη θέση της Κολοπετινίτσας και νυν Τριταίας βρισκόταν η αρχαία κωμόπολη ΄Υπνια. Στην Ύπνια αναφέρονται τόσο ο ιστορικός Θουκυδίδης όσο και ο περιηγητής Παυσανίας.
