Την Τρίτη 28 Απριλίου και ώρα 11.00 θα πραγματοποιηθεί στη Φιλοθέη το ετήσιο μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, 17 χρόνια μετά το θάνατο του. Την Πέμπτη 23 Απριλίου συμπληρώνονται 17 χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου Έλληνα πολιτικού. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες πολιτικές προσωπικότητες της Ελλάδας.
Γεννήθηκε στην τουρκοκρατούμενη ακόμα Πρώτη Σερρών το 1907 από τον Γεώργιο Καραμανλή και την Φωτεινή Δολόγλου σε μία οικογένεια με 6 αδέρφια. Έζησε στις Σέρρες και σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η πολιτική του καριέρα άρχισε στα 28 του χρόνια όταν εξελέγη πληρεξούσιος Σερρών με το Λαϊκό Κόμμα στις εκλογές για τη συντακτική συνέλευση του 1935, από την οποία απέσχε το Κόμμα Φιλελευθέρων. Τον Ιανουάριο 1936 επανεξελέγη βουλευτής στις εκλογές για τη Γ’ αναθεωρητική Βουλή, οπότε συμμετείχαν και οι βενιζελικοί.
Κατά τη διάρκεια της Δικτατορία της 4ης Αυγούστου του 1936 διέκοψε τη πολιτική του σταδιοδρομία, αλλά το 1942-1943 συμμετείχε σε μια άτυπη ομάδα πολιτικού προβληματισμού. Το καλοκαίρι του 1944 ο Καραμανλής προσπάθησε να εμπλακεί πιο ενεργά στις πολιτικές εξελίξεις, πηγαίνοντας στη Μέση Ανατολή, όπου είχε σχηματιστεί νέα εξόριστη κυβέρνηση υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου μετά το Συνέδριο του Λιβάνου. Η μετάβασή του, όμως, καθυστέρησε πολύ, ώστε, ενώ ο Καραμανλής βρέθηκε στο Κάιρο τον Οκτώβριο, η Αθήνα είχε μόλις απελευθερωθεί από τους Γερμανούς και ο ίδιος υποχρεωτικά θα επέστρεφε στο τέλος του ίδιου μήνα.
Στις εκλογές του 1946 επανεξελέγη βουλευτής Σερρών με το Λαϊκό Κόμμα στη Δ’ αναθεωρητική Βουλή. Επιπλέον συμμετείχε στην κυβέρνηση Τσαλδάρη το Νοέμβριο του 1946 και Μαξίμου το Φεβρουάριο του 1947. Συμμετείχε ως Υπουργός Μεταφορών από το Μάιο έως τον Νοέμβριο του 1948 και Κοινωνικής Πρόνοιας στην κυβέρνηση συνασπισμού Λαϊκών-Φιλελευθέρων υπό τους Σοφούλη και, στη συνέχεια, Διομήδη, από τον Νοέμβριο του 1948 έως τον Ιανουάριο 1950, καθώς και ως Υπουργός Εργασίας.
Στις εκλογές του Μαρτίου του 1950 επανεξελέγη βουλευτής Σερρών, όπου το Λαϊκό Κόμμα ηττήθηκε, και ο ίδιος ανέλαβε το Υπουργείου Εθνικής Άμυνας από το Σεπτέμβριο μέχρι τον Νοέμβριο 1950 σε νέα βραχύβια κυβέρνηση συνασπισμού Λαϊκών-Φιλελευθέρων.
Αποχώρησε από το Λαϊκό Κόμμα τον Νοέμβριο του 1950 και προσχώρησε τελικά στο κόμμα του «Ελληνικού Συναγερμού», που ίδρυσε ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος τον Αύγουστο του 1951 με τον οποίο και επανεξελέγη βουλευτής Σερρών τον Σεπτέμβριο του 1951 και τον Νοέμβριο του 1952.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κορύφωσε την πολιτική του καριέρα το 1955 όταν έγινε για πρώτη φορά Πρωθυπουργός μέχρι το 1961, σχηματίζοντας την Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή και εξασφαλίζοντας λίγο αργότερα κοινοβουλευτική πλειοψηφία στις εκλογές του 1956, οπότε σχημάτισε νέα κυβέρνηση, την Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1956.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του υπέγραψε, το 1959 , τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, με τις οποίες τερματίστηκε η βρετανική κυριαρχία επί της Κύπρου και ιδρύθηκε ανεξάρτητο Κυπριακό κράτος με εγγυήτριες δυνάμεις την Ελλάδα, την Τουρκία και τη Μ. Βρετανία.
Η δεύτερη Πρωθυπουργία του ξεκίνησε στις 24 Ιουλίου του 1974 μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος της Χούντας των Συνταγματαρχών.Το 1974, ο Καραμανλής ίδρυσε το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας με το οποίο κέρδισε το 1974 και το 1977 τις εθνικές εκλογές και υπηρέτησε ως Πρωθυπουργός μέχρι το 1980.
Ολοκλήρωσε την πολιτική του καριέρα όταν το ελληνικό κοινοβούλιο τον εξέλεξε Πρόεδρο της Δημοκρατίας στα μέσα του 1980, θέση την οποία υπηρέτησε έως το 1985. Παραιτήθηκε πρόωρα, λίγους μήνες πριν τη λήξη της θητείας του, όταν ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά ότι το κόμμα του δε θα υποστήριζε την επανεκλογή του. Το 1990 επανεκλέχθηκε Πρόεδρος από την κυβερνητική πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας με αρχηγό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και υπηρέτησε μέχρι το 1995, όταν τον διαδέχθηκε στην Προεδρία ο Κωστής Στεφανόπουλος.
Ο Καραμανλής αποσύρθηκε από την πολιτική το 1995, σε ηλικία 88 ετών, έχοντας κερδίσει 5 κοινοβουλευτικές εκλογές και έχοντας διατελέσει 8 έτη Υπουργός, 14 έτη Πρωθυπουργός, 10 έτη Πρόεδρος της Δημοκρατίας, και συνολικά περισσότερο από 60 έτη στην ενεργό πολιτική. Για τη μακροχρόνια υπηρεσία του στη δημοκρατία και την ευρωπαϊκή ενότητα, του απονεμήθηκε το 1978 το διάσημο βραβείο Καρλομάγνου.
Πέθανε μετά από σύντομη ασθένεια στις 23 Απριλίου του 1998, σε ηλικία 91 ετών. Τα αρχεία του φυλάσσονται στο Ίδρυμα «Κωνσταντίνος Καραμανλής». Σήμερα, ο Καραμανλής παραμένει δημοφιλής σε πολύ μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού: το 2007, στη μεγάλη έρευνα της κεντροδεξιάς Καθημερινής για το πώς αποτιμούσαν οι Έλληνες τη Μεταπολίτευση μετά 33 χρόνια, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και οι κυβερνήσεις του κατέκτησαν τη δεύτερη θέση: ο Ανδρέας Παπανδρέου και οι κυβερνήσεις 1981-1989 κρίθηκαν ως οι καλύτερες μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.