Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε να παλεύει με το ΚΚΕ για την τρίτη θέση στις δημοσκοπήσεις – κι αυτό πριν από την αποχώρηση των 9 βουλευτών της Έφης Αχτσιόγλου – έγινε φανερό ότι οδεύουμε σε ένα τέλος εποχής, μετά από 11 χρόνια: το κόμμα που το 2012 έγινε αξιωματική αντιπολίτευση και τρία χρόνια αργότερα κυβέρνηση υπακούει με τη σειρά του στο νόμο της διάσπασης, που είναι στο DNA της Αριστεράς.
Του Στέφανου Τζανάκη
Της Αριστεράς; Για να κυβερνήσει, ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε ως εταίρο τον Πάνο Καμμένο, που δεν είχε ο άνθρωπος την παραμικρή σχέση με τον χώρο. Αλλά έτσι είναι η εξουσία – η ισχυρότερη συγκολλητική ουσία στον κόσμο. Και για χρόνια κανείς στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε πρόβλημα με τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ.
Σήμερα, μετά από αρκετές εκλογικές ήττες, σχεδόν όλος ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόβλημα με τον Στέφανο Κασσελάκη, τον εκλεκτό της κομματικής βάσης, ο οποίος εξελέγη με άνεση υποδυόμενος τον διαχειριστή της κληρονομιάς του Αλέξη Τσίπρα απέναντι στους εσωκομματικούς υπονομευτές του.
Μετά την αποχώρηση των ομάδων του Ευκλείδη Τσακαλώτου και της Έφης Αχτσιόγλου – όπως και αρκετών άλλων – στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν μείνει οι περισσότεροι από τους πασοκογενείς, οι άνθρωποι του Αλέξη Τσίπρα και οι Ηρακλείς του στέμματος, δηλαδή ο Παύλος Πολάκης.
Ενταγμένος στην ΚΝΕ από τα χρόνια της Ιατρικής, ο Πολάκης δεν πρόλαβε να ζήσει την διάσπαση του ΚΚΕ το 1991 – είχε σπεύσει να αποχωρήσει από το κόμμα μετά από την συγκυβέρνηση του Συνασπισμού με τη Νέα Δημοκρατία, όπως έκαναν οι Τσακαλώτος και Αχτσιόγλου μετά από την δική του «συγκυβέρνηση» με τον Στέφανο Κασσελάκη.
Μετά από εκείνη τη διάσπαση, στην οποία είχε πρωταγωνιστήσει ο Γιάννης Δραγασάκης, ο οποίος επίσης ετοιμάζεται να αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ, η Αλέκα Παπαρήγα, η οποία τον είχε νικήσει στην ψηφοφορία της Κ.Ε του ΚΚΕ, είχε βγάλει τη θεωρία του κλαδέματος: είχε πει ότι το κόμμα είναι σαν το δένδρο, πρέπει να κλαδεύεται συχνά για να αναπτύσσεται. Και ο νοών, νοείτω.
Προφανώς, η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ασπάζεται τη θεωρία του κλαδέματος – γι’ αυτό δεν άφησε τους ηττημένους των εσωκομματικών εκλογών να αποφασίσουν τι θα πράξουν, αλλά τους έσπρωξε στην έξοδο. Αν έμεναν θα έπρεπε να μπουν στο ψυγείο – τώρα που έφυγαν θα πρέπει να περπατήσουν στην έρημο.
Το ερώτημα είναι γιατί ο κ. Κασσελάκης δεν έχει σπεύσει να καταδικάσει το μέρος της κληρονομιάς του Αλέξη Τσίπρα που έχει να κάνει με τον Πάνο Καμμένο: είπε για τα 37 δις του Τσακαλώτου, είπε για το νόμο Κατρούγκαλου, είπε ότι δεν θα έβαζε υπουργό Οικονομικών τον Βαρουφάκη, αλλά ούτε μία λέξη για την σύμπραξη με τους ΑΝΕΛ – που θα ήταν και δωρεάν, αφού έχει λήξει προ πολλού. Μπορεί απλώς να το έχει ξεχάσει ή μπορεί να έχει και κάτι άλλο στο μυαλό του.
Το σίγουρο είναι ότι όσοι ασπάζονται τη θεωρία του κλαδέματος στα κόμματα δεν σταματούν από ένα σημείο και μετά: Οι πασοκογενείς είναι φυσικοί σύμμαχοι του κ. Κασσελάκη, αφού «καθάρισε» τον ΣΥΡΙΖΑ από τους διώκτες τους, οι «νεοπροεδρικοί» είναι οι δικοί του άνθρωποι, άρα ποιοι θα πάρουν σειρά; Προφανώς, οι άνθρωποι του Αλέξη Τσίπρα, στους οποίους εκείνος σύστησε να παραμείνουν στο κόμμα. Ας προμηθευτούμε ποπ κορν κι ας παραμείνουμε σε ζωντανή σύνδεση.