Η φιλολογία των πρώτων ωρών μετά από την οριστικοποίηση της νίκης Κασσελάκη στην εσωκομματική εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ ήθελε τον νέο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να διεκδικεί με αξιώσεις τον χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς.
Του Στέφανου Τζανάκη
Μερικές ημέρες αργότερα, ήλθαν οι πρώτες δημοσκοπήσεις, που έδειξαν ότι αν έχει κάτι να διεκδικήσει, είναι ο – σημερινός – χώρος του ΣΥΡΙΖΑ…
Οι αναλύσεις που ήθελαν τον κ. Κασσελάκη να αναζητά ζωτικό χώρο για την Κουμουνδούρου μεταξύ των κεντρώων ψηφοφόρων ξεκίνησαν από κάποιες προβλέψεις για τον αριθμό εκείνων που θα ενδιαφέρονταν για τις εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ. Όλο το καλοκαίρι – και πριν ξεσπάσει η καταιγίδα «Στέφανος» – τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης συναγωνίζονταν στο ποιος θα έκανε την πιο απαισιόδοξη πρόβλεψη για τη συμμετοχή σε αυτή την διαδικασία: άλλοι μιλούσαν για 30.000, άλλοι λίγο πιο αισιόδοξοι 40.000 – 50.000 και ουδείς τολμούσε να μιλήσει για κάτι παραπάνω.
Η άφιξη Κασσελάκη τα άλλαξε όλα αυτά – και στις κάλπες του ΣΥΡΙΖΑ έφτασαν την πρώτη Κυριακή 147.000 άνθρωποι, οι οποίοι του έδωσαν την πρώτη θέση. Οι αρχικές εκτιμήσεις – οι οποίες κατά πάσα πιθανότητα δεν θα έβγαιναν αληθινές, ακόμα κι αν δεν υπήρχε ο Κασσελάκης στην κούρσα – υπερκαλύφθηκαν τρεις φορές, πράγμα που έδωσε την αίσθηση ότι ξαφνικά η «κοινωνία» έριξε και πάλι το βλέμμα της στον ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως αποδείχθηκε από τις πρώτες δημοσκοπήσεις της «εποχής Κασσελάκη», όσοι το πίστεψαν αυτό, βιάστηκαν πάρα πολύ: η εμφάνισή του, η πρωτιά του, η σε σημείο βομβαρδισμού ενασχόληση των τηλεοπτικών μέσων για την καθημερινότητά του, ουδόλως απασχόλησαν το μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας – ούτε κάν εκείνους που το 2015 και το 2019 είχαν ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον είχαν φτάσει πάνω από το 30%.
Μάλιστα, αν έμπαινε κανείς στον κόπο να παρακολουθήσει τις ομιλίες του – η κάλυψη ήταν έντονη – θα μπορούσε να αντιληφθεί το «γιατί»: πίσω από τις διακηρύξεις για μεγάλες αλλαγές, για συμμετοχή των πολιτών και όλα τα σχετικά, το απόσταγμα του λόγου του κ. Κασσελάκη είναι λαϊκισμός με αγγελικό πρόσωπο: οι δικαστές μπλα μπλα μπλα και οι δημοσιογράφοι μπλα μπλα μπλα, ο Μητσοτάκης που μπλα μπλα μπλα, και η επενδυτική βαθμίδα που είναι καλή αλλά η φτώχεια μπλα μπλα μπλα. Ότι έλεγε ο Αλέξης Τσίπρας, ότι έλεγε ο Παύλος Πολάκης, ότι έλεγε όλος ο ΣΥΡΙΖΑ…
Οι δημοσκοπήσεις δεν πρόλαβαν να μετρήσουν τις προτάσεις νόμου μέσω του ΤικΤοκ που προωθεί η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ – αλήθεια, πώς και κανείς δεν είχε σκεφτεί προηγουμένως να ανοίξει το Διαδίκτυο για τις νομοθετικές προτάσεις των πολιτών; Όχι για τις ιδέες, όχι για τις ανησυχίες, όχι για τα σχόλια, αλλά για τις προτάσεις. Λογικό – πόσο δύσκολο είναι να προτείνει ένας πολίτης αλλαγές στον τρόπο ανάδειξης της ηγεσίας της Δικαιοσύνης; Γιατί πρέπει αυτά να αφήνονται στους πάσης φύσεως ειδικούς;
Με τούτα και με εκείνα και οι επόμενες δημοσκοπήσεις δεν πρόκειται να είναι τόσο φιλικές προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί στην εσωτερική διαμάχη που προκάλεσε η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του. Είναι ενδιαφέρον ότι η προεκλογική εκστρατεία στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατέληξε με τους πάντες να επικαλούνται τον Αλέξη Τσίπρα – με τους μεν να υπονοούν ότι έχουν τη στήριξή του και τους δε να του ζητούν να το διαψεύσει.
Ωστόσο, όταν «παραμέρισε» ο ιδρυτής του κόμματος μετά από την ήττα του Ιουνίου, οι πάντες στο Μαξίμου αναγνώριζαν ότι το χαρτί «προσέξτε, γιατί μπορεί να ξαναέλθει ο Τσίπρας» είχε καεί και πλέον δεν υπήρχε τέτοιο άλλοθι για τους κυβερνώντες. Έτσι όπως πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ, σε λίγο το «προσέξτε, γιατί μπορεί να ξαναέλθει ο Τσίπρας» θα γίνει «προσέξτε γιατί μπορεί να μας προκύψει Κασσελάκης»