Μια χαρά τα καταφέραμε πάλι. Σηκώσαμε πολύ τον πήχη και περάσαμε από κάτω τρέχοντας. Μετά από δύο μήνες πήγαινε-έλα του Γιάνη Βαρουφάκη στην Ευρώπη, μετά από πενήντα συνεντεύξεις του και αμέτρητες δηλώσεις, μετά από τόσες πολύωρες “διαπραγματεύσεις “, βρισκόμαστε στο εξής σημείο: η καγκελάριος Μέρκελ να μας κάνει τη χάρη να δηλώνει ότι προσπαθεί να κρατήσει την Ελλάδα στο Ευρώ. Ερώτημα: πότε ετέθη το θέμα της εξόδου; Το 36% των πολιτών ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ με την εντολή να κρατήσει τη χώρα στο Ευρώ και να διαπραγματευτεί. Φοβάμαι πως εκεί που έφτασαν τα πράγματα, η Γερμανία θα εφαρμόσει, όπως συνήθως κάνει, την τακτική του Χότζα. Στο τέλος, θα πει ότι επέδειξε και την γενναιοδωρία να μας κρατήσει στο ενιαίο νόμισμα. Και εξηγούμαι: Δεν θεωρώ ότι έχει άδικο ο πρωθυπουργός όταν επιμένει να περάσει το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση. Έχει δίκιο και καλά κάνει. Άλλωστε το ποσό είναι αστείο, συγκριτικά με τα όσα εξήγγειλε στη Θεσσαλονίκη. Δεν στάθμισε όμως το επιτελείο των διαπραγματευτών, ούτε προεκλογικά ούτε μετεκλογικά, το περιβάλλον μέσα στο οποίο επρόκειτο να κινηθεί. Και πολύ περισσότερο δεν μέτρησαν τις κουβέντες τους, είτε από αλαζονεία είτε από απειρία. Καιρός να μάθει ο κύριος Γιάνης Βαρουφάκης και όσοι άλλοι των μιμούνται, ότι η πολιτική δεν είναι ούτε ακτιβισμός, ούτε αμφιθέατρο. Έχει κανόνες. Δύο πράγματα δεν μπορείς να πάρεις πίσω όταν τα εκσφενδονίσεις. Τα λόγια και τις σφαίρες.