Η Αλίκη και ο Χρήστος είναι ένα προκομμένο νέο ζευγάρι. Μορφωμένα και λαμπερά παιδιά γεμάτα ενέργεια και λάμψη. Γύρισαν την πλάτη στην Αθήνα της πολυετούς μιζέριας και της ανεργίας. Εγκαταστάθηκαν στα Τρίκαλα και μεγαλούργησαν. Δημιούργησαν μια σπάνια επιχείρηση με προϊόντα που έχουν ως βάση το μέλι. Πολλά προϊόντα, διατροφικά και φαρμακευτικά. Γίνονται όλα ανάρπαστα εντός και εκτός Ελλάδας.
Ο Βασίλης, νέος πτυχιούχος με πολύ χιούμορ, δούλευε σε Τράπεζα στην Αθήνα και απολύθηκε το 2011.Πείσμωσε. Πήγε στην Εύβοια καλλιέργησε την γη και παράγει υπερτροφές. Μύρτιλο, βατόμουρο και αλλά 12 είδη της ίδιας οικογένειας φυτών. Όλα αυτά που είναι η νέα μόδα στο δυτικό κόσμο. Η παραγωγή του δεν φθάνει να καλύψει την ζήτηση από το εξωτερικό.
Αυτές είναι δύο από τις 140 επιχειρήσεις που γνωρίζω εγώ. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες. Όλες δημιουργήθηκαν μέσα στα χρόνια της χρεοκοπίας από μορφωμένους ανθρώπους που κουράστηκαν να στέλνουν βιογραφικά στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη χωρίς αποτέλεσμα και δεν ήθελαν να γίνουν μετανάστες όπως 400.000 συνομήλικοί τους. Στράφηκαν στον πλούτο της Ελλάδας. Παράγουν μεσογειακά προϊόντα, βιολογικά, μεγάλης θρεπτικής αξίας σε υπέροχες συσκευασίες. Η διεθνής αγορά τροφίμων τα αποτίμησε θετικά αμέσως. Γίνονται ανάρπαστα και κοσμούν τα ράφια των πιο διάσημων καταστημάτων, σε Λονδίνο ,Βερολίνο Παρίσι, Νέα Υόρκη και πάει λέγοντας .
Η διεθνής ειδησεογραφία εστιάζει στα οικονομικά προβλήματα που μαστίζουν τη χώρα μας, την έξοδο από τα μνημόνια, στους πρόσφυγες, τις συντάξεις, την ρύθμιση του χρέους και στο γεγονός πως η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που βρίσκεται υπό καθεστώς οικονομικής παρακολούθησης μετά από τόσα χρόνια.
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η γκρίζα, η θλιβερή. Υπάρχει και η άλλη, η αισιόδοξη που λίγοι γνωρίζουν. Δημιουργήθηκε ερήμην των μνημονιακών κυβερνήσεων. Από νέους ανθρώπους, Αποτελεί ελπίδα γιατί δίνει το στίγμα για την ανάπτυξη της χώρας στην μεταμνημονιακή εποχή. Γιατι η ανάπτυξη, στην πρώτη φάση τουλάχιστον, δεν θα έρθει από μεγιστάνες Ρώσους, Άραβες και Αμερικανούς που περιμένουμε να χτίσουν κολοσσούς και να τα αλλάξουν όλα σε μια νύχτα. Αυτοί, αν έρθουν, θα αργήσουν πολύ. Θα ρισκάρουν μόνο αν η Ελλάδα σταθεροποιηθεί πλήρως .
Η χώρα μας θα κάνει τα πρώτα βήματα προς τα εμπρός με εκατοντάδες, κατόπιν χιλιάδες, μικρές-μικρομεσαίες και λίγες μεγάλες πρότυπες επιχειρήσεις που θα παράγουν μοναδικά ελληνικά προϊόντα. Προς το παρόν είναι λίγες. Αρκετές ωστόσο για να δώσουν τον τόνο στην νέα εποχή .Το εντυπωσιακό, είναι πως ένα στα 4 αγαθά στη λίστα του τοπ-100 εξαγώγιμων προιόντων το 2017, δεν ήταν στη λίστα το 2016. Οι ελληνικές επιχειρήσεις επικεντρώνονται πια στις εξαγωγές.
Είτε πρόκειται για τουρισμό, παροχή υπηρεσιών, προιόντα υψηλής τεχνολογίας, φαγητό είτε ακόμη και για ποδήλατα ή στρώματα, η λογική είναι της εκμετάλλευση των τοπικών πλεονεκτημάτων.
Η ιστορία της κάθε επιχείρησης είναι διαφορετική. Λογικό.Με πολλές, όμως, ομοιότητες και με το ίδιο πάθος. Όλες αυτές οι εταιρείες έχουν ένα κοινό στοιχείο: Μια βαθιά αγάπη των ιδρυτών τους στα προιόντα τους, και στο νέο όραμα .
Υπάρχει ελπίδα για την Ελλάδα και αυτή περνάει μέσα από τους νέους επιχειρηματίες που δείχνουν τον δρόμο προς την ανάπτυξη. Αρκεί να γίνουν πολλοί. Με 200-300 τέτοιες πρωτοβουλίες δεν σώζεται η παρτίδα .
Υπάρχουν πολλά που μπορούν οι νέοι στην Ελλάδα να κάνουν, και πολλά που πρέπει να γίνουν. Με μια προϋπόθεση. Να υπάρξει ολοκληρωμένος κεντρικός σχεδιασμός από έναν φορέα χωρίς τις αγκυλώσεις του ελληνικού δημοσίου που με γρήγορες διαδικασίες θα ενισχύσει, θα προωθεί, θα επικοινωνεί και θα διευκολύνει κάθε τέτοια προσπάθεια. Μόνο έτσι θα αρχίσουν να επιστρέφουν οι νέοι επιστήμονες στην Ελλάδα. Και πιστέψτε με οι περισσότεροι θα το ήθελαν να έρθουν ξανά εδώ.
Χάσαμε για πάντα αυτούς που δημιούργησαν οικογένειες, παντρεύτηκαν συζύγους άλλης εθνικότητας και χτίζουν την ζωή τους σε μια νέα πατρίδα. Οι περισσότεροι όμως κοιτούν με το ένα μάτι εδώ. .
Κακά τα ψέματα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τα επόμενα χρόνια θα είναι το έλλειμμα ανθρώπων, λόγω δημογραφικής γήρανσης. Έλλειμμα κατηρτισμένων, ταλαντούχων, παραγωγικών ανθρώπων, σε σχέση με τον διογκούμενο πληθυσμό των συνταξιούχων ή οικονομικά μη ενεργών Ελλήνων. Μια διάσταση του προβλήματος έχει να κάνει με την βαριά κληρονομιά της κρίσης. Από τα 10.750.000 πληθυσμού της χώρας, μόνο 3.793.000 επισήμως εργάζονται περίπου 900.000 είναι άνεργοι, και οι υπόλοιποι είναι οικονομικά μη ενεργοί:συνταξιούχοι, παιδιά, σπουδαστές, ασθενείς .
Η Αθήνα για παράδειγμα, όπως λένε οι ειδικοί στις στις επενδύσεις, είναι πόλη ενδιαφέρουσα. Παρά τις μεγάλες αντιφάσεις, μετά από δέκα χρόνια βαριάς κρίσης, είναι πλέον ένας τόπος ευκαιριών. Είναι φθηνή, με υψηλό αριθμό φοιτητών, ξένων επισκεπτών, αξιοθέατων, εστιατορίων. Θα μπορούσε η χώρα να «χτίσει» στα προφανή πλεονεκτήματά της. Κάποιος όμως πρέπει άμεσα να οργανώσει και παρουσιάσει αυτές τις ευκαιρίες με έναν τρόπο ελκυστικό σε νέους, Έλληνες και ξένους. Αυτός που θα το καταφέρει θα είναι ο αληθινός πατριώτης της νέας εποχής .
>