Η μεγάλη δοκιμασία

Εάν δίπλα στα συλλαλητήρια βάλεις τις δημοσκοπήσεις του Χειμώνα, είναι καθαρό ότι οι Έλληνες, στην πλειοψηφία τους, δεν επιθυμούν συμβιβασμό με τα Σκόπια ούτε για το όνομα, ούτε για την ταυτότητα, ούτε για την γλώσσα. Και αυτό, παρότι η ζωή απέδειξε τα τελευταία 25 χρόνια πως ένα όνομα που θα μας άρεσε είναι μια δική μας ρομαντική εκδοχή, η οποία δεν βρίσκει φίλους και υποστηρικτές στην διεθνή κοινότητα. Σχεδόν όλος ο πλανήτης αποκαλεί το κρατίδιο “Δημοκρατία της Μακεδονίας” και τα δικά μας επιχειρήματα σε λίγους ακούγονται πειστικά. Κυρίως σ´αυτούς που έχουν ελληνική παιδεία και είναι βαθιά ελληνιστές. Πόσοι είναι αυτοί; Δυστυχώς λίγοι. Γνωρίσαμε μερικούς τα πρώτα χρόνια των μνημονίων, που φώναζαν «αφήστε την Ελλάδα να πάρει ανάσα, γιατί της οφείλει ο παγκόσμιος πολιτισμός». Κάθε φορά που τους ακούμε συγκινούμαστε, η πολιτική όμως είναι ένα σκληρό παιχνίδι που δεν το παίζουν ρομαντικοί άνθρωποι. Στην καλύτερη περίπτωση οι παίκτες ειναι ψυχροί ρεαλιστές, ακόμη και αν είναι καλών προθέσεων.

Δεν ξέρω πίσω απ’ τις κλειστές πόρτες πόσο μεγάλη είναι η πίεση που άσκησαν οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί για να δοθεί λύση. Έχω ακούσει πολλά σενάρια γι αυτό.

Όμως στις δημοκρατίες ο λαός κάθε χώρας είναι κυρίαρχος. Ακόμη και όταν κάνει λάθος, δεν μπορείς να του γυρίσεις την πλάτη, ιδιαίτερα όταν εκφράζεται με το θυμικό. Πρέπει να του εξηγήσεις και να τον πείσεις. Κανείς δεν μπορεί να του επιβάλλει μία απόφαση – λύση, που θα την εισπράξει ως εθνική ταπείνωση και μεγάλη ήττα.

Έτσι οι μέρες που ακολουθούν θα είναι επώδυνες και το πολιτικό περιβάλλον εκρηκτικό. Θα δοκιμασθούν οι αντοχές της συγκυβέρνησης, η συνοχή του Κινήματος Αλλαγής, αλλά και η λειτουργία των θεσμών, καθώς ο πρόεδρος της Δημοκρατίας καλείται να ακροβατήσει σε τεντωμένο σχοινί για να διασφαλίσει την ομαλότητα.