Τρία χρόνια και κάτι μήνες μετά τις εκλογές, το εκκρεμές κινείται ασταμάτητα και με θόρυβο. Χτυπάει μια στον αριστερό τοίχο, μια στον δεξί και εμφανίζει πρωτοφανή αδυναμία να ισορροπήσει κάπου. Για το ίδιο θέμα, σε ένα πρωινό, ακούς τρεις διαφορετικές απόψεις υπουργών. Κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου.
Χωρίς αμφιβολία, η μεγαλύτερη επιτυχία της προεκλογικής τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ ήταν ότι ο καθένας έλεγε ό,τι ήθελε. Έτσι, το μενού τα είχε όλα. Και οι ψηφοφόροι «αγόραζαν» αυτό που είχαν ανάγκη να ακούσουν. Η επιτυχία του χθες είναι κοντά στο να γίνει το μπούμερανγκ του σήμερα .Γιατί οι περισσότεροι στην κυβέρνηση αρνούνται να καταλάβουν ότι τώρα πια κάθε φορά που ανοίγουν το στόμα τους, δεν απευθύνονται στους ψηφοφόρους που τους ανέδειξαν, αλλά στη διεθνή κοινότητα.
Ακόμα και οι υπαινιγμοί αποκτούν ερμηνείες περίεργες και παίρνουν διαστάσεις εμπλοκής από τους καχύποπτους , που αιφνιδιάζουν ακόμα κι αυτόν που ξεστόμισε την παρόλα. Εκεί ακριβώς παραμονεύει το ατύχημα. Και άμα συμβεί, άντε να βρεις ποιος έφταιξε.
ΕΑΝ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΑ πράγματα ένα έχει την πιθανότητα να πάει στραβά, θα είναι αυτό που θα προκαλέσει τη μεγαλύτερη ζημιά. Αυτή είναι μία από τις 49 παραλλαγές του νόμου του Μέρφι, την οποία η κυβέρνηση είναι ανάγκη να πάρει πολύ στα σοβαρά. Αφού είναι πλέον πασίγνωστο τι μπορεί να προκαλέσει στη χώρα, ζημιά.