Το έργο είναι γνωστό και το σενάριο δεν έχει εκπλήξεις. Το έχουμε δει εξάλλου τα τελευταία χρόνια δύο φορές στη N.Δ. με μικρές παραλλαγές. Την πρώτη φορά ήταν το 1996 με την ήττα του Μιλτιάδη Έβερτ και τη δεύτερη το 2000 με την ήττα του Κώστα Καραμανλή: αιχμές, υπονοούμενα, ευφυολογήματα και λογοπαίγνια μπροστά στις κάμερες με τα οποία στελέχη στέλνουν μηνύματα με νόημα ή χωρίς νόημα στην ηγεσία.
Ακριβώς το ίδιο έργο παίζεται τώρα στο ΠΑΣΟΚ και δεν χρειάζεται να έχει κανείς μεγάλη φαντασία για να προβλέψει τα επόμενα επεισόδια. Ο μόνος τρόπος για να μπει φρένο σε αυτό το νοσηρό κλίμα, να σταματήσει το ξήλωμα του πουλόβερ και η αξιωματική αντιπολίτευση να ασκήσει τον θεσμικό της ρόλο, είναι ο Γ. Παπανδρέου να οδηγήσει χωρίς αναβολή το κόμμα του στο συνέδριο. Μόνο εκεί μπορεί να εκτονωθεί η εσωτερική ένταση και να δρομολογηθεί το νέο ξεκίνημα που απαιτείται έπειτα από μια ήττα. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και οι επιτελείς του δεν πρέπει να ξεχνούν άλλωστε ότι κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει μετά το φθινόπωρο έναν αιφνιδιασμό του Πρωθυπουργού για πρόωρη προσφυγή στην κάλπη με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “