Τελικά τα προλάβαμε όλα. H χώρα είναι απολύτως έτοιμη για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τώρα κατάπιαν τη γλώσσα τους οι Κασσάνδρες που προέβλεπαν ότι οι αθλητές θα είναι στον στίβο και οι Έλληνες ακόμη θα σκάβουν. Μαζί με τις Κασσάνδρες πρέπει να πήραν ένα μάθημα και ορισμένοι υπουργοί που, ως αντιπολίτευση αλλά και ως κυβέρνηση το πρώτο διάστημα, με τις επιπόλαιες δηλώσεις τους και τη μικρόψυχη συμπεριφορά τους έδωσαν υλικό στα ξένα MME να διασύρουν τη χώρα μας. Τώρα οι ίδιοι άνθρωποι, μέσα και έξω από τη χώρα, λένε ότι η Ελλάδα θα κάνει τους καλύτερους και πιο ασφαλείς Ολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν ποτέ. Όσο για τους υπουργούς που προέβλεπαν Βατερλώ και χαρακτήριζαν την προηγούμενη κυβέρνηση τη χειρότερη των τελευταίων δεκαετιών, τώρα δεν προλαβαίνουν να κόβουν τις κορδέλες από τα έργα των κυβερνήσεων Σημίτη και να κάνουν δηλώσεις στις τηλεοράσεις με πλατιά νικηφόρα χαμόγελα.
Απίστευτες υπερβολές
Μια και ο λόγος όμως για τις υποδομές θα πρέπει να πούμε ότι η τρομοϋστερία που κατέλαβε τους πάντες τα τελευταία χρόνια οδήγησε σε απίστευτες υπερβολές. Έτσι δαπανήθηκαν εκατομμύρια ευρώ για συστήματα ασφαλείας που τελικά είναι αδύνατον να λειτουργήσουν, με κορυφαίο παράδειγμα το πανάκριβο και πολύπλοκο σύστημα C4I, το οποίο αγοράστηκε ύστερα από άγριες διεθνείς πιέσεις. Αποτέλεσμα; Πετάχτηκαν στο βρόντο 350 εκατομμύρια ευρώ. Το σύστημα για διαφόρoυς λόγους δεν έχει ακόμη παραδοθεί και οι διωκτικές αρχές θα στηριχθούν στον τρόπο με τον οποίο κάνουν μέχρι σήμερα τη δουλειά τους.
Αφήστε που με την πολλή συζήτηση για τις ΝΑΤΟϊκές ομπρέλες ασφαλείας και του ξένους ράμπο που θα αναλάβουν τις τύχες μας τις κρίσιμες ημέρες οι τουρίστες προτίμησαν να πάνε στην Τουρκία και την Αίγυπτο και να μην έρθουν στη Αθήνα. Αλλά δεν ήταν μόνον η τρομοϋστερία που έδιωξε τους ξένους. Να είμαστε δίκαιοι. Ο βασικός λόγος ήταν η μεγάλη ακρίβεια που μαστίζει τη χώρα. Όσο και αν προσπαθήσουν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, οι ξενοδόχοι, οι εστιάτορες και οι παντός είδους επαγγελματίες να εξωραΐσουν τα πράγματα και μας πουν ότι δήθεν το φαινόμενο της ολυμπιακής ακρίβειας έχει εμφανιστεί σ’ όλες τις χώρες που διοργάνωσαν τους Αγώνες, δεν πείθουν κανέναν. Γιατί οι τιμές που υπάρχουν αυτή την ώρα στην Αθήνα και τις τουριστικές περιοχές έχουν ξεπεράσει κάθε όριο. Γιατί μη που πείτε ότι είναι δυνατόν ένα καπουτσίνο – που τείνει μετά το φραπέ να γίνει το νέο εθνικό ποτό των Ελλήνων – να κοστίζει 3,8 ευρώ στην πλατεία Καισαριανής! Και δεν μιλάμε για το Κολωνάκι. H φράση καλύτερα να σε ντύνω παρά να σε ταΐζω, βρίσκει επιτέλους το νόημά της…
Ένα μπαλόνι 25 ευρώ
Θα σας πω ένα ακόμη εξωφρενικό. Όσοι έχετε βρεθεί με μικρά παιδιά στο αεροδρόμιο προφανώς σάς έχουν ζητήσει χρωματιστά μπαλόνια με ήλιον. Από αυτά που τα αφήνεις και πετάνε στη… στρατόσφαιρα. Συνέβη και σε μένα, και το περίφημο μπαλόνι το πλήρωσα 25 ευρώ! Και επειδή έχει χαθεί κάθε μέτρο, θυμίζω ότι 25 ευρώ είναι 8.500 δραχμές. Έλεος. Και ύστερα έρχονται κάποιοι και υποστηρίζουν πως η αστυνόμευση και τα μέτρα βλάπτουν την αγορά και ότι το ενδεδειγμένο μέτρο σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι, άκουσον άκουσον, η απελευθέρωση της αγοράς, η οποία – λέει – διά του ανταγωνισμού βρίσκει την ισορροπία της και άλλα τέτοια νεοφιλεύθερα ιδεολογήματα! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και το κυβερνητικό φυλλάδιο με τις ενδεικτικές τιμές των προϊόντων. Μόνο που οι τιμές που εμφάνιζε, ήταν τιμές επιδοτούμενου κυλικείου και όχι τιμές αγοράς. Ψάχνει, λοιπόν, ο τουρίστας με το έντυπο στο χέρι να βρει μπίρα με δύο ευρώ στην Πλάκα και δικαίως ο άνθρωπος πιστεύει ότι τον δουλεύουμε…
Το άπιαστο όνειρο δεκαετιών
Τέλος πάντων, ημέρες που είναι ας μην γκρινιάξουμε άλλο. Έχουμε άλλωστε μετά τον Αύγουστο πολύ χρόνο για όλα αυτά. Τότε θα μιλήσουμε για τα λάθη, τις παραλείψεις, τις κακές επιλογές και τα χρήματα που τετάχτηκαν άνευ λόγου και αιτίας. Προς το παρόν ας δούμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων και να ζήσουμε όλοι μαζί αυτό το μεγάλο πανηγύρι που αρχίζει σε λιγότερο από μία εβδομάδα. Και είναι αλήθεια ότι έχουμε κάθε λόγο να πανηγυρίζουμε – τουλάχιστον για τη μεταμορφωμένη Αθήνα. Που απέκτησε Μετρό που φθάνει στο αεροδρόμιο, προαστιακό που φθάνει στη Χαλκίδα, τραμ και υπερσύγχρονη Αττική Οδό. Που απέκτησε απίστευτες αθλητικές εγκαταστάσεις, πράσινες πλατείες, μεγάλα πεζοδρόμια και ωραίους φωτισμούς. Και αυτή η πόλη θα είναι δική μας και θα τη ζήσουμε – εμείς και τα παιδιά μας – και μετά τις Ολυμπιακούς. Αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο κέρδος. Αφήστε που από την Πέμπτη δίνεται – ουσιαστικά – στην κυκλοφορία και η γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου. Ένα άπιαστο όνειρο δεκαετιών, η μεγαλύτερη και πιο όμορφη καλωδιακή γέφυρα του κόσμου είναι πια γεγονός και αλλάζει τη ζωή μας. Ποιος θα το πίστευε πριν από λίγα χρόνια;
KAI TO ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ Σενάρια προεδρολογίας χωρίς τον ξενοδόχο
Το ότι ο Γιώργος Σουφλιάς χτίζει αργά και μεθοδικά το οικουμενικό προφίλ του ώστε να είναι ο πλέον κατάλληλος από τον χώρο του για την Προεδρία της Δημοκρατίας, αυτό δεν είναι είδηση. Όπως δεν είναι είδηση ότι οι βαρόνοι της N. Δ κ.κ. Έβερτ, Βαρβιτσιώτης, Κεφαλογιάννης πολύ θα ήθελαν να βρεθούν στο ύπατο αξίωμα τώρα που «ο αγώνας δικαιώθηκε» και η επιθυμία της βάσης είναι «πάμε και για δικό μας Πρόεδρο». Μόνο που, όπως φαίνεται, όλοι λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Τα πράγματα είναι απλά. Για να εκλεγεί Πρόεδρος Δημοκρατίας κομματικό στέλεχος της N.Δ. θα πρέπει να γίνουν πρόωρες εκλογές. Και τέτοιο σενάριο αυτή την ώρα δεν υπάρχει στο Μαξίμου. Για πιο λόγο – λένε – να κάνει εκλογές ο κ. K. Καραμανλής μόνο και μόνο για να εκλέξει κομματικό Πρόεδρο; H κυβέρνησή του είναι ισχυρή ύστερα από δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Σε τι θα εξυπηρετούσε λοιπόν μια νέα προσφυγή στην κάλπη; Αντιθέτως, μπορεί να εξόργιζε πολλούς από τους πολίτες που δεν ανήκουν στην κομματική βάση της N.Δ., αλλά στηρίζουν την κυβέρνηση Καραμανλή. Σε όσους λοιπόν αρέσουν τα σενάρια καλό είναι, όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, να αρχίσουν να καταρτίζουν τη λίστα των υποψηφίων με πρόσωπα που έχουν κεντροαριστερές αναφορές και δεν ήταν ποτέ κόκκινο πανί για τους ψηφοφόρους της N.Δ.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “