Oνειρο απατηλό

ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ στην κόψη του ξυραφιού για περισσότερες από 15 ημέρες η κυβέρνηση. Ο Αλέξης Τσίπρας αποδείχτηκε και αυτή τη φορά καλός ακροβάτης. Γλίτωσε μια πρόωρη και βίαιη προσφυγή στις κάλπες, γλίτωσε την κυβέρνησή του και διέσωσε πάλι -προς το παρόν- τον κυβερνητικό του εταίρο Πάνο Καμμένο μέσα από μια συζήτηση επεισοδιακή – την πιο δύσκολη ίσως για τον ίδιο και το κόμμα του, από τότε που ανέλαβε την εξουσία. Επώδυνη εμπειρία. Τα κατάφερε με τραύματα, που θα φανούν στην αμέσως επόμενη δημοσκόπηση, καθώς σπατάλησε κι άλλο προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο για να σώσει την παρτίδα. Και κάτι ακόμη: Κράτησε ενωμένη την Κοινοβουλευτική του Ομάδα. Παρά τις αντιδράσεις των βουλευτών του, οι οποίοι με σημαιοφόρους τον Πάνο Σκουρλέτη, τον Νίκο Φίλη και τον Γιώργο Κυρίτση -πρόσωπα με μεγάλο πέρασμα από την αριστερή κομματική βάση- από την πρώτη στιγμή διαφώνησαν δημοσίως με τους χειρισμούς του υπουργείου Αμυνας. Αυτοί, όμως, έδωσαν και τη λύση. Αυτό που είπε ο Φίλης στη Βουλή, για ματαίωση της πώλησης, αυτό και θα γίνει στο τέλος.

Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ πέταξε την μπάλα στην εξέδρα, απροσανατόλισε τη συζήτηση με τη γνωστή τακτική της ανάδειξης δήθεν σκανδάλων του παρελθόντος, λένε στην αντιπολίτευση και ίσως έχουν δίκαιο. Το αποτέλεσμα, όμως, μετράει. Όπως και να έχει, η φωτιά που καίει μέρες στο Μαξίμου και στην Κουμουνδούρου, τέθηκε υπό έλεγχο. Μένει να διαπιστωθεί, όμως, για ποσό καιρό, καθώς για τη Ν.Δ. το θέμα μόλις ξεκίνησε και θα δούμε πολλά επεισόδια στο θρίλερ πριν και μετά τις εκλογές, με άγνωστη κατάληξη.

ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ωστόσο, για μία ακόμη φορά διαψεύστηκαν όσοι πίστευαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στριμώχτηκε επικίνδυνα και δεν θα καταφέρει να διατηρηθεί στην εξουσία. Στα τρία χρόνια που κυβερνά αυτό το σχήμα έχουμε ακούσει περισσότερες από 30 φορές ότι η κυβέρνηση, όπου να ’ναι, πέφτει. Το πρώτο εξάμηνο έδιναν και έπαιρναν οι εκτιμήσεις του τύπου: «Δεν ξέρουν τη δουλειά, είναι ερασιτέχνες είναι επικίνδυνοι, θα φύγουν νύχτα, θα τους ανατρέψουν οι ξένοι, θα βγει ο κόσμος στον δρόμο, έχουν χάσει τον έλεγχο». Θυμάμαι σαν να είναι τώρα, στελέχη της αντιπολίτευσης και οικονομικοί παράγοντες -λίγο πριν από τα capital controls- να υποστηρίζουν πως έτσι και κλείσουν οι τράπεζες, η κυβέρνηση θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη. Οι τράπεζες έκλεισαν, οι ηλικιωμένοι λιποθυμούσαν στις ουρές μπροστά στα ATM για να πάρουν 60 ευρώ. Και λίγες ημέρες μετά, στο δημοψήφισμα, ο Αλ. Τσίπρας σάρωσε. Το 62% των πολιτών τον ακoλούθησε τυφλά σε μία στρατηγική που έμοιαζε να οδηγεί σε καταστροφική σύγκρουση της Αθήνας με το Βερολίνο. Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός την επόμενη μετέτρεψε το «όχι» σε «ναι», είναι άσχετο με τη διάθεση των ψηφοφόρων.

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΑ ΕΙΔΑΜΕ ΟΛΑ, καιρός είναι το πολιτικό σύστημα να αντιμετωπίσει κατάματα την πραγματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε για να μείνει. Προφανώς και θα χάσει τις εκλογές, αυτό δεν είναι προς συζήτηση. Δεν πρόκειται, όμως, να επιστρέψει σε μονοψήφια νούμερα. Όλες οι δημοσκοπήσεις δίνουν με την αναγωγή γύρω στο 20%. Το μικρό κόμμα διαμαρτυρίας έγινε παράταξη, που θα καταλάβει την επομένη των εκλογών τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Συμπέρασμα: ο πρώτος και ο βασικός στόχος του Αλ. Τσίπρα, να δημιουργήσει ένα δικό του κόμμα στο οποίο να είναι η αρχή, η μέση και το τέλος ο ίδιος, έχει επιτευχθεί. Τώρα παλεύει για τον δεύτερο μεγάλο στόχο του. Αυτός είναι να εμποδίσει την αυτοδυναμία της Ν.Δ. Σε αυτή την κατεύθυνση θα παλέψει με νύχια και με δόντια, ανασύροντας διαρκώς υπαρκτούς και ανύπαρκτους σκελετούς από τις ντουλάπες της ηγετικής ομάδας της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ώστε ακόμη και οριακά ο Κυριάκος Μητσοτάκης να μην μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Πεποίθηση του επιτελείου τού Μεγάρου Μαξίμου είναι ότι ο νέος φορέας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης δεν θα δώσει χείρα βοήθειας στη Ν.Δ. Αυτό δεν τους προκύπτει μόνο από τις δημόσιες δηλώσεις των στελεχών τού πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ, αλλά και από την απλή λογική που λέει ότι ο νέος φορέας θα παραμείνει στην αντιπολίτευση, για να αβγατίσει το ποσοστό του και να σταθεί στα πόδια του. Εάν μπει ξανά στο καμίνι της διαχείρισης της εξουσίας, με τα σκληρά μέτρα που έχουν ήδη ψηφιστεί και θα εφαρμοστούν από το 2019 με περικοπές συντάξεων και μείωση του αφορολόγητου, θα επιστρέψει στο 3%-4% και θα εξαφανιστεί. Έτσι θα αφήσει ελεύθερο τον χώρο της Κεντροαριστεράς στον ΣΥΡΙΖΑ, που θα αλωνίζει στην αντιπολίτευση. Τι μένει λοιπόν στη σκακιέρα του πρωθυπουργού; Η χώρα να οδηγηθεί σε νέες εκλογές με απλή αναλογική. Σε αυτή την περίπτωση ο Αλ. Τσίπρας αναδεικνύεται ξανά σε πρωταγωνιστή του δημόσιου βίου. Αφού η όποια κυβέρνηση σχηματιστεί μετά τις δεύτερες εκλογές θα απαιτεί την συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ, άρα θα έχει καθοριστικό λόγο στην επιλογή προσώπων σε όλες τις βαθμίδες της πυραμίδας εξουσίας. Αυτά όλα δεν είναι ασκήσεις επί χάρτου στα υπόγεια του Μαξίμου, είναι σενάρια ρεαλιστικά. Καλό είναι τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και η κοινωνία να τα μελετούν με προσοχή, τώρα που κατάλαβαν όλοι ότι η αριστερή παρένθεση ήταν όνειρο απατηλό.

To άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Realnews την Κυριακή, 03 Δεκεμβρίου 2017.