Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ είναι ένας τυχερός άνθρωπος. Σίγουρα θα είναι ο μακροβιότερος πρωθυπουργός των μνημονιακών χρόνων. Θα ξεπεράσει στην παραμονή στο Μέγαρο Μαξίμου και τον Γιώργο Παπανδρέου, και τον Αντώνη Σαμαρά. Τον καλό κολυμβητή τον επαινούμε βέβαια όταν βγαίνει από τη θάλασσα και όχι όταν μπαίνει και ο πρωθυπουργός είναι ακόμη μεσοπέλαγα. Επομένως, η πολιτική του τύχη θα αποτιμηθεί ιστορικά στην κάλπη.
ΠΑΝΤΩΣ, προς το παρόν όλα τού πάνε δεξιά στα εσωκομματικά του, όπως θα έλεγαν και στην Αρχιεπισκοπή, εκεί που έχει πλέον πολλούς φίλους. Πέρασε δύο μνημόνια σε μια νύχτα, επαχθή και επαίσχυντα κατά την παλιά του φίλη Ζωή Κωνσταντοπούλου, και δεν άνοιξε μύτη. Οι βουλευτές του τον χειροκροτούσαν με ενθουσιασμό, όπως ακριβώς θα έκαναν αν είχε σκίσει τα προηγούμενα, σύμφωνα με την προεκλογική του δέσμευση. Είναι μαγικό αυτό που πέτυχε. Οι πλατείες ήταν άδειες. Η κοινωνία είχε γυρίσει την πλάτη στη Βουλή. Πλήρης αδιαφορία σε αυτά που συνέβαιναν. Φοβάμαι ότι δεν έκαναν ούτε ζάπινγκ στα διαλείμματα του «Survivor», στο οποίο είχαν κολλημένους τους δέκτες τους. Στο 71,5% έφτασε το δημοφιλές ριάλιτι την κρίσιμη ώρα της μάχης Ελλήνων – Τούρκων. Το μάντεψε προκαταβολικά ο Τσακαλώτος ότι κανείς δεν τον παρακολουθεί και έλεγε ό,τι του κατέβαινε. Τα ελληνικά του ήταν τόσο κακά, όσο ποτέ.
ΟΙ ΞΕΝΟΙ που έρχονται να ζήσουν στη χώρα μας, με λίγη προσπάθεια, σταδιακά είναι όλο και καλύτεροι όταν μιλούν τη γλώσσα μας. Ο Τσακαλώτος, λες και το κάνει επίτηδες, γίνεται όλο και χειρότερος. Έτσι που δεν καταλαβαίνει κανείς τι λέει, ιδιαίτερα όταν θυμώνει. Παρότι ο Ευκλείδης είναι ο αρχηγός της αριστερής τάσης τους ΣΥΡΙΖΑ, των λεγομένων «53», υπερασπίστηκε με σθένος δυο άγρια μνημόνια που γονατίζουν οριστικά μισθωτούς, συνταξιούχους και ετοιμόρροπους ελευθεροεπαγγελματίες, για τα επόμενα πολλά χρόνια. Και οι βουλευτές της ομάδας που εκπροσωπεί, αφού ψήφισαν με ευκολία και με τα δύο χέρια, την επόμενη έκαναν και το αριστερό τους καθήκον. Απαίτησαν δήθεν με δήλωσή τους από τον πρωθυπουργό να μην εφαρμόσει τα μέτρα που εκείνοι ψήφισαν, εάν δεν ρυθμιστεί το ελληνικό χρέος. Και όταν οι Ευρωπαίοι άφησαν την κυβέρνηση στα κρύα του λουτρού, χωρίς ρύθμιση χρέους και χωρίς δόση, προς το παρόν, η αριστερή τάση χάθηκε από το προσκήνιο σαν να μην άκουσε τίποτα. Μας δουλεύουν ψιλό γαζί, αλλά έχουν όλη την ευκολία και την άνεση να το κάνουν. Η κοινωνία δεν ελπίζει σε τίποτα, είναι τρομαγμένη και δεν αντιδρά. Για θυμηθείτε τις «κρεμάλες» και τα λαϊκά δικαστήρια που στήθηκαν στην πλατεία Συντάγματος, όταν η Βουλή ψήφισε το πρώτο μνημόνιο επί Γιώργου Παπανδρέου. Στα αυτιά μου ηχούν ακόμη οι πύρινοι λόγοι του Γιώργου Κατρούγκαλου προς τους αγανακτισμένους. Και επειδή στη ζωή αρέσουν οι φάρσες, ο ίδιος ο φλογερός αντιμνημονιακός ομιλητής ήταν άνθρωπος που τσάκισε τους συνταξιούχους όταν απέκτησε εξουσία. Από το πάρτι των ημερών δεν θα μπορούσε να λείψει ο Γιάνης Βαρουφάκης. Είδε φως και μπήκε από τα αριστερά. Κατέταξε τον ΣΥΡΙΖΑ στα μνημονιακά κόμματα που υπηρετούν τις συνταγές του φιλελευθερισμού και σήκωσε ο ίδιος τα φλάμπουρα της αντίστασης εναντίον του ευρωπαϊκού κατεστημένου σαν να μη βλέπει ότι έρχεται νέος θρίαμβος Μερκελ – Σόιμπλε.
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που ζητάει ο Γιά(ν)ης τη συγκρότηση του ειδικού δικαστηρίου για να αποκαλύψει, όπως ισχυρίζεται, τα στοιχεία που διαθέτει, είναι σαν να ξορκίζει τους φόβους του. Γιατί ξέρει κι εκείνος, όπως πολλοί άλλοι, πως αν τα αδικήματα δεν έχουν παραγραφεί η επόμενη κυβέρνηση θα πιεστεί -όπως συμβαίνει πάντα- από τις συνθήκες και θα αναζητήσει διέξοδο στις εξεταστικές επιτροπές. Δεν είναι να εύχεται κανείς μια τέτοια εξέλιξη, γιατί θα είναι μία νέα περιπέτεια διχασμού. Οι πολιτικοί όταν αποτυγχάνουν, όπως έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, πάνε στο σπίτι τους με λαϊκή εντολή, δεν σέρνονται στα δικαστήρια. Και τα επόμενα χρόνια επειδή το φορτίο είναι βαρύ και η ανηφόρα μεγάλη, θα χρειαστούν -ό,τι και αν λένε σήμερα τα κόμματα- ευρύτερες συναινέσεις.
ΣΙΓΟΥΡΑ δεν θα είναι το ζητούμενο η ανίχνευση της αλήθειας στους αυτοσχεδιασμούς Βαρουφάκη, που αποτελούν παγκόσμια πατέντα. Άλλωστε, οι πολιτικές κρίνονται εκ του αποτελέσματος και το αποτέλεσμα των ακροβατισμών το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ εκρίθη και απορρίφθηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Εκείνος αποφάσισε το «όχι» του δημοψηφίσματος να το κάνει «ναι». Και να προειδοποιήσει τον τότε δημοφιλή σταρ υπουργό Οικονομικών ότι αν η χώρα φύγει από το ευρώ, θα πρέπει να φοβάται το Γουδί. Τα επόμενα χρόνια θα δούμε πολλά, ένα μόνο είναι βέβαιο: αυτή την παράσταση εκείνης της μοιραίας περιόδου, που δεν θα πρέπει ποτέ να είχε ανέβει στη σκηνή, δεν θα την ξαναδούμε ποτέ ξανά.
To άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Realnews την Κυριακή, 28 Μαΐου 2017.