ΤΟ ΓΩΝΙΑΚΟ τραπέζι στην παραδοσιακή ταβέρνα «Ο Λάκης» ήταν κλειστό από νωρίς. Διακριτικά, οι άνθρωποι του εμίρη του Κατάρ ανέβηκαν στο χωριό και είπαν στον ταβερνιάρη να ψήσει ένα αρνί, να μαγειρέψει γιουβαρλάκια με τον παραδοσιακό τρόπο και στις 9 θα φτάσει ο Αλ Θανί με την παρέα του. Έμεινε ενθουσιασμένος ο εμίρης, του άρεσαν όλα. Εκθείαζε το νησί, εκθείαζε τον ταβερνιάρη και το υπέροχο ψήσιμό του, εκθείαζε τον τόπο. Ο λογαριασμός ήταν 850 ευρώ, άφησαν 1.000 οι άνθρωποί του και έφυγαν αθόρυβα όπως ήρθαν. Δώδεκα χρόνια τώρα ο εμίρης οργώνει το Ιόνιο από την Κέρκυρα μέχρι τη Ζάκυνθο, δεν έχει αφήσει μεγάλο ή μικρό νησί ανεξερεύνητο. Ξέρει την περιοχή βράχο-βράχο. Και όταν ένα βράδυ αγκυροβόλησε έξω από το νησί του Βαλαωρίτη, τη Μαδουρή, χωρίς να καταλάβει ο καπετάνιος του ότι ήταν εκεί οι απόγονοι του ποιητή, το πρωί βγήκε ο ίδιος στο κατάστρωμα και ζήτησε ταπεινά συγγνώμη.
ΕΧΕΙ ΠΑΘΟΣ με το Ιόνιο ο Αλ Θανί. Πρώτα έψαχνε να αγοράσει νησί για τις διακοπές του. Μετά κατέστρωσε επενδυτικά πλάνα στην Κέρκυρα, στη Ζάκυνθο και στην Οξυά δίπλα στην Ιθάκη. ;Hθελε με το ζόρι να βάλει τα λεφτά του στην Ελλάδα και για δικό του όφελος προφανώς. Απέτυχε παταγωδώς. Πουθενά δεν βρήκε φιλική διάθεση από το κράτος, αλλά και τις τοπικές κοινωνίες. Τώρα είναι έξω φρενών και όχι μόνο απειλεί με μηνύσεις το ελληνικό Δημόσιο, αλλά βάζει φρένο και στις ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη χώρα του. Είναι για γέλια και για κλάματα αυτή ιστορία. Δεν χωράει ο νους κάθε λογικού ανθρώπου πώς μια χώρα, που ζει με αιματηρά μνημόνια εδώ και έξι χρόνια και η μόνη ελπίδα της είναι οι ξένες επενδύσεις, μπορεί να περιφρονεί με τέτοιο τρόπο εκείνους που θέλουν να συνεισφέρουν, φέρνοντας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα χρήματά τους εδώ.
ΧΩΡΙΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ο νέος υπουργός Ανάπτυξης, ο καθηγητής Δημήτρης Παπαδημητρίου, παραλαμβάνει ένα ανύπαρκτο υπουργείο. Τα δύο χρόνια που πέρασαν δεν μετακινήθηκε μια πέτρα. Το βιογραφικό του καθηγητή είναι εξαιρετικό. Σπάνια συναντάς ανθρώπους στην πολιτική με αυτά τα τυπικά προσόντα. Σημασία έχει εάν η επιστημονική γνώση και η πανεπιστημιακή του εμπειρία θα βρουν άμεση εφαρμογή στην Ελλάδα. Γιατί οι συνθήκες απαιτούν τώρα, χωρίς καθυστέρηση, σε αυτό ακριβώς το χαρτοφυλάκιο να έρθουν τα πάνω-κάτω. Πρέπει «με ένα άρθρο και έναν νόμο», όπως θα ’λεγε ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ, να αρθούν όλα τα εμπόδια που κρατούν τους επενδυτές μακριά από τη χώρα μας. Πώς θα γίνει αυτό; Εδώ σε θέλω, κάβουρα. Εάν αυτό το στοίχημα δεν κερδηθεί μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2017, το παιχνίδι έχει χαθεί οριστικά. Τότε πολύ φοβάμαι ότι ο Σόιμπλε θα ξαναχτυπήσει. Και θα φρεσκάρει το πράγματι πολύ ατυχές άρθρο του νέου υπουργού, εκείνο του 2013, με το οποίο πρότεινε διπλό νόμισμα σε Ελλάδα και Κύπρο, ώστε οι δύο χώρες να βγουν από την κρίση. Η Κύπρος τα κατάφερε πιο σύντομα απ’ ό,τι φανταζόταν κανείς, χωρίς διπλό νόμισμα. Είναι μία οργανωμένη χώρα που έκανε ακριβώς αυτά που έπρεπε και τώρα καλπάζει προς το μέλλον. Η Ελλάδα πάλι δεν τα κατάφερε. Με το όποιο νόμισμα δεν θα τα κατάφερνε. Ενα διαλυμένο κράτος, χωρίς κανόνες και εχθρική στάση διαχρονικά στις επενδύσεις, δεν θα μπορούσε γρήγορα, όπως πίστευαν αρχικά οι δανειστές, να γυρίσει σε θετική τροχιά.
ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ μέχρι το βράδυ όλοι οι πολιτικοί λιβανίζουν την ανάπτυξη στο μπαλκόνι και τα τηλεοπτικά παράθυρα. Οι περισσότεροι, όμως, δεν ξέρουν για τι πράγμα μιλάμε. Ακόμη και σήμερα, για να καταφέρει κανείς να φτιάξει μια μικρή ονομαστική επιχείρηση και να νοικιάζει τρία δωμάτια, χρειάζεται τρεις μήνες να βρει άκρη. Και κυριολεκτώ. Αυτά περί εταιρειών express είναι για όσους δεν χρειάστηκε να δοκιμάσουν την τύχη τους. Ας μη μιλήσουμε για τις μεγάλες επενδύσεις, γιατί θα κλάψουμε τις δύο χαμένες δεκαετίες που χρειάστηκε για να λειτουργήσει το εντυπωσιακό ξενοδοχείο «Costa Navarino». Ακόμη και οι ξένοι επενδυτές στον τουρισμό, που παίρνουν το ρίσκο να ρίξουν χρήματα στην Ελλάδα, ψάχνουν πλέον παλιά ερειπωμένα ξενοδοχεία για να αποφύγουν το μπλέξιμο της γραφειοκρατίας να χτίσουν από την αρχή. Αυτά και άλλα πολλά έχει να αντιμετωπίσει ο Ελληνοαμερικανός καθηγητής. Και αν η εξίσωση δεν λυθεί, ό,τι και αν έλεγε ο Κατρούγκαλος, ό,τι και αν υποσχεθεί η 30χρονη νέα υπουργός, το ασφαλιστικό σύστημα θα καταρρεύσει. Δεν υπάρχει τρόπος να δοθούν οι συντάξεις, εάν δεν βρεθούν νέες θέσεις εργασίας, με εργαζόμενους που πληρώνουν εισφορές. Θαύματα δεν γίνονται, ακόμη και αν ο Τραμπ μας αγαπήσει περισσότερο από τον Ομπάμα. Και θα ακολουθήσει το ντόμινο που οδηγεί στο χάος της πλήρους κοινωνικής διάλυσης. Είναι πολύ δύσκολη η δουλειά της κυβέρνησης τους μήνες που έρχονται. Γιατί μαζί με όλες τις κακοδαιμονίες που άφησαν τα κόμματα του παλαιού συστήματος επί δεκαετίες, όπως συχνά λέει ο πρωθυπουργός, έχει τώρα να διαχειριστεί τις αστοχίες, τις παλινωδίες, τους βαρουφακισμούς και τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ. Λάθη που δεν είναι ούτε μικρά, ούτε φτηνά σε κόστος, ούτε εύκολα αναστρέψιμα.
To άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Realnews την Κυριακή, 20 Νοεμβρίου 2016.