ΟΠΟΥ ΣΤΑΘΕΙΣ και όπου βρεθείς, τα ερωτήματα που ακούς είναι δύο. Επαναλαμβάνονται τους τελευταίους μήνες μονότονα με τις ίδιες λέξεις. «Θα τα καταφέρει ο Τσίπρας να βγάλει την τετραετία;». «Μπορεί ο Κυριάκος;». Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι «χλωμό το βλέπω». Για την ακρίβεια, αποκλείεται να καταφέρει η παρούσα πλειοψηφία να τα βγάλει πέρα και το 2017. Ακόμη κι αν από θαύμα αποφύγει τις εκλογές την άνοιξη, το φθινόπωρο του 2017 οι κάλπες πρέπει να θεωρούνται δεδομένες. Και αυτό είναι καλό σενάριο για την Κουμουνδούρου. Για χίλιους λόγους, τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν πολύ χειρότερα και για τους ίδιους και για τη χώρα. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος που ενδεχομένως θα διατηρούσε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία μέχρι το τέλος της τετραετίας, αλλά όσο περνούν οι μήνες, αυτό θα γίνεται όλο και πιο απίθανο. Να ζητήσουν βοήθεια, να καλέσουν σε πανστρατιά αποδεδειγμένα τα ικανά στελέχη από τους πολιτικούς χώρους. Η επίγνωση της αδυναμίας ενός κόμματος που έχει ισχνή πλειοψηφία να τα βγάλει πέρα υπό αυτές τις συνθήκες είναι γενναία πράξη. Αλλά, όπως όλα δείχνουν, φαίνεται ότι στο Μαξίμου, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν έχουν τα κότσια για ένα τέτοιο πολιτικό άλμα. Υπέρβαση λέγεται.
ΜΑ, ΘΑ ΠΕΙΤΕ, ο σημερινός πρωθυπουργός έχει πολιτική γοητεία και το έχει αποδείξει. Πώς να το μοιραστεί αυτό το προσόν με άλλους; Ουδείς αμφισβητεί το ταλέντο του. Ούτε οι αντίπαλοί του. Το σπατάλησε όμως με ευκολία το πρώτο εξάμηνο. Η κυβέρνηση πήγε τόσο χάλια εκείνη τη μοιραία περίοδο, που διέψευσε ακόμη και τον Αλέκο Αλαβάνο. Ο μέντορας και ορκισμένος εχθρός του πρωθυπουργού είχε προβλέψει λίγο πριν από τις εκλογές του 2015 ότι ο μαθητής του δεν θα κάνει την ανατροπή που υπόσχεται, όμως ίσως καταφέρει να εξασφαλίσει μια καραμέλα από τους Γερμανούς και να την εμφανίσει στην Αθήνα ως τούρτα. Με τους αλλοπρόσαλλους Βαρουφακισμούς, όμως, όχι καραμέλα δεν πήρε, αλλά εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι.
ΕΑΝ θα αξιοποιήσει ή όχι η ηγετική ομάδα του Μαξίμου τη μία και μοναδική ευκαιρία για εθνική πανστρατιά, θα το ξέρουμε σύντομα. Μετά το τέλος του χρόνου, πάντως, θα είναι αργά. Τότε, κανείς -πέραν του στενού κομματικού του πυρήνα- δεν θα δεχτεί να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε προσπάθεια. Οι τεχνοκράτες, οι καθηγητές και γενικώς οι άνθρωποι υψηλού προφίλ, όπως συνηθίζουν να τους αποκαλούν στα σαλόνια, είναι σιγουρατζήδες. Ποτέ δεν συμμετέχουν σε επισφαλή εγχειρήματα και ποτέ δεν μπαίνουν σε ένα πλοίο όταν γέρνει. Μόνο κανέναν απελπισμένο θα βρει το Μαξίμου τότε να συνομιλήσει μαζί του. Αυτό μπορεί να ακούγεται κυνικό, αλλά είναι απόλυτα αληθινό και όποιος κυκλοφορεί, έχει αυτιά και ακούει και μάτια και βλέπει.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ στο δεύτερο ερώτημα, εάν ο Κυριάκος μπορεί, η απάντηση είναι «ναι, αν συσπειρώσει όλη τη Δεξιά».
ΜΠΟΡΕΙ στην πρόσφατη συνεδρίαση της Βουλής για την Παιδεία να απέδειξε, καλύτερα από κάθε άλλη φορά, ότι είναι διαβασμένος, επιμελής, συγκροτημένος και δεν φοβάται τις συγκρούσεις, αλλά κάτι λείπει. Και δεν φταίει ότι δεν είναι χαρισματικός, που λένε οι εχθροί του. Αστεία πράγματα. Οι χαρισματικοί τελείωσαν εδώ και χρόνια. Βλέπετε κάποιον εντός και εκτός συνόρων που δεν τον έχουμε καταλάβει; Οι άνθρωποι που θα κυβερνούν την Ευρώπη τα επόμενα χρόνια, θα έχουν το προφίλ του Μητσοτάκη. Τι είναι αυτό που λείπει; Κακά τα ψέματα. Το ιδεολογικό και πολιτικό προφίλ του, με το οποίο έκανε την ηγετική του εκκίνηση, γοητεύει τον λεγόμενο φιλελεύθερο χώρο της Ν.Δ. και το λεγόμενο εκσυγχρονιστικό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ. Είναι αυτοί που προσπάθησε να κερδίσει ανεπιτυχώς το Ποτάμι για να γίνει ο τρίτος πόλος. Αυτές οι πολιτικές δεξαμενές, όμως, είναι μικρές για να σε οδηγήσουν στην κορυφή. Και είναι πάντα μειοψηφικές. Πρώτα λοιπόν ο πρόεδρος της Ν.Δ. πρέπει να συσπειρώσει το σύνολο της Δεξιάς μέχρι το τελευταίο άκρο της – αυτό που σνόμπαραν τα στελέχη του πριν από κάποιους μήνες. Η λαϊκή Δεξιά δεν είναι στο σύνολό της φιλελεύθερη. Το αντίθετο μάλιστα. Έχει στενή και βιωματική σχέση με το κράτος. Γι’ αυτό οι παλιοί συνδικαλιστές της Ν.Δ. έχουν συναντηθεί στα ίδια μονοπάτια με τους συνδικαλιστές του παλιού ΠΑΣΟΚ και του νέου ΣΥΡΙΖΑ πολλές φορές. Κορυφαίο παράδειγμα; Στην αποδόμηση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου του Τάσου Γιαννίτση, το οποίο ακύρωσαν μαζί στα πεζοδρόμια. Δεν απέχουν πολλά χρόνια από τότε και ίδιοι άνθρωποι βρίσκονται ακόμη στα κομματικά λαγούμια. Για να πετύχει τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πρέπει να αντιγράψει τα ακροβατικά που έκαναν ο πατέρας του και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και τους κρατούσαν όλους στο μαντρί.
To άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Realnews την Κυριακή, 09 Οκτωβρίου 2016.