Ήταν μόλις 21 ετών ο Κώστας Ματάκης όταν παρουσιάστηκε το 1965 στον Στρατό για να υπηρετήσει την πατρίδα. Ηλεκτρολόγος, από τη Βέροια, τον οποίο μέχρι τότε ουδέποτε είχε απασχολήσει η πολιτική. Είχε όμως την ατυχία να «πέσει πάνω» στον Γεώργιο Παπαδόπουλο και να τεθεί υπό τις διαταγές του στην 117 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού στον Έβρο.
Ο μετέπειτα δικτάτορας τον ενέπλεξε σε μία απίστευτη πλεκτάνη. Τον κατηγόρησε ότι τότε είχε ρίξει ζάχαρη στα ρεζερβουάρ στρατιωτικών οχημάτων, για να παρουσιάσει κατ’ αυτόν τον τρόπο το περίφημο σαμποτάζ του Έβρου «ως έργο των Λαμπράκηδων».
Αυτή αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη σκευωρία του Γ. Παπαδόπουλου, η οποία προετοίμασε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου.
Τον Ιανουάριο του 1975 ο Κώστας Ματάκης αποκάλυψε σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» και στον Γιώργο Λιάνη τον εφιάλτη που έζησε εκείνη την περίοδο. «Βασανιστήρια, πλεκτάνες, ντροπιαστικά ψέματα και απάνθρωπη συμπεριφορά» ήταν εκείνα που θυμόταν από τον τότε διοικητή του.
«Επρόκειτο για έναν άνθρωπο, έλεγε, που όλοι τον περνούσαν για σχιζοφρενή. Κάθε πρωί μάς είχε στημένους στον χώρο στάθμευσης των αυτοκινήτων και όταν, ύστερα από ώρες, άρχιζε να μας καίει ο ήλιος, τότε μας έβγαζε λόγους. Κανείς μας δεν καταλάβαινε τι έλεγε. Οι στρατιώτες έτρεμαν μπροστά του και οι αξιωματικοί, όταν τον έβλεπαν, έτρεχαν να κρυφτούν από τον φόβο τους».
«Το δόλωμα»
Η περιπέτεια του Κώστα Ματάκη ξεκίνησε μόλις μετατέθηκε στον Έβρο από τη Θήβα. Είχε την ειδικότητα του οδηγού και χρεώθηκε υπ’ ευθύνη του ένα ΡΕΟ. Κάποια ημέρα του χάλασε το ηλεκτρικό σύστημα και πήγε στο συνεργείο να το επισκευάσει. Την επομένη το παρέλαβε, αλλά πάλι είχε την ίδια βλάβη. Έτσι ξαναπήγε το όχημα στο συνεργείο και το άφησε σ’ έναν τεχνίτη. Μετά τη δεύτερη επίσκεψή του στο συνεργείο ένας φαντάρος και ένας τεχνίτης τού ζήτησαν να κάνουν παρέα.
Ο στρατιώτης λεγόταν Ψινάς και ήταν ο κύριος μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη για το σαμποτάζ του Έβρου. Ήταν το «δόλωμα» με το οποίο θα πιανόταν στην πλεκτάνη ο Κώστας Ματάκης.
«Κάποιο βράδυ φύλαγα σκοπιά μαζί με τον Ψινά. Μας πλησίασε ο τεχνίτης του συνεργείου και μας είπε “Δεν πάμε δίπλα να δούμε τι συμβαίνει ακριβώς με το ΡΕΟ σου και να το φτιάξουμε;”. Πριν όμως προλάβουμε ν’ ανοίξουμε με το κατσαβίδι τον αυτόματο, ο Παπαδόπουλος, ο ταγματάρχης Ροδόπουλος και ο λοχαγός Καρφάτης έπεσαν πάνω μας και μας συνέλαβαν. Μας μετέφεραν και τους τρεις σε χωριστά κελιά».
Από εκείνη τη στιγμή άρχισε ο Γολγοθάς του Κώστα Ματάκη. Λίγες ώρες αργότερα ο Γεώργιος Παπαδόπουλος τον κάλεσε στο γραφείο του. «Με τα μάτια κόκκινα και τα χέρια του έτοιμα να με πνίξουν χύμηξε πάνω μου και μου είπε “Εσύ αχρήστευσες όλα τα αυτοκίνητα. Εσύ έριξες ζάχαρη στα ρεζερβουάρ τους”. Ύστερα όρμησε με μανία πάνω μου, με κτύπησε με μπουνιές και κλωτσιές φωνάζοντας “Είσαι κομμουνιστής. Θα σε λιώσω”. Με κτύπησε με το δαχτυλίδι του πάνω από το μάτι μου και από τότε κουβαλάω στο πρόσωπο ένα βαθύ σημάδι».
Την επομένη ο άτυχος φαντάρος μεταφέρθηκε δεμένος χειροπόδαρα σ’ ένα χωράφι. Τον πέταξαν μέσα σ’ ένα τσαντίρι, όπου ήταν το συνεργείο της μονάδας και εκεί τέσσερα άτομα τον βασάνισαν. «Μ’ έλιωσαν στο ξύλο» κατέθεσε. «Και αργότερα, όταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος άρπαξε την εξουσία, δύο από τους βασανιστές μου μετατέθηκαν σε θέσεις-κλειδιά στην ΚΥΠ».
Υπέγραψαν
Μαζί με τον Κώστα Ματάκη εκείνη τη νύχτα συνελήφθησαν ακόμη άλλα 10 άτομα. «Πολλοί απ’ αυτούς, όπως έμαθα, δεν άντεξαν τα βασανιστήρια και υπέγραψαν τα χαρτιά. Εγώ, τη δεύτερη ημέρα της ανάκρισής μου στο τσαντίρι, ζήτησα να μου φέρουν τον Παπαδόπουλο για να μιλήσουμε. Ήθελα να του πω ότι όλα αυτά ήταν συκοφαντίες και πως ήμουν αθώος. Εκείνοι μου έδεσαν τους καρπούς και μ’ ένα λεπτό σκοινί με κρέμασαν όρθιο από το ταβάνι. Ύστερα εμφανίστηκε μπροστά μου ο Παπαδόπουλος. Άρχισε να ουρλιάζει “Θα υπογράψεις, θα υπογράψεις”. Και με κτυπούσε με μπουνιές στο πρόσωπο, ενώ κάθε τόσο ορμούσε να με κατασπαράξει.
Όπως ήμουν δεμένος, συγκέντρωσα όση δύναμη μού είχε απομείνει και τινάζοντας τα δύο πόδια μου μπροστά τον κτύπησα στο στήθος. Έπεσε με φόρα πάνω στο γραφείο και τσακίστηκε».
Ο Κώστας Ματάκης διάβασε για πρώτη φορά το κατηγορητήριό του στο στρατοδικείο. «Έγραφαν ότι έκανα κατασκοπεία και σαμποτάζ και πως ήθελα να ανατρέψω το κοινωνικό καθεστώς μαζί με τη Νεολαία Λαμπράκη και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Σημείωναν επίσης ότι ήμουν προδότης, πως έπαιρνα εντολές από τον Ανδρέα και το ΚΚΕ, ότι κατέβαινα αεροπορικώς δύο φορές την εβδομάδα στην Αθήνα. Μέχρι και πλαστά εισιτήρια εμφάνισαν. Εγώ όμως μέχρι τότε ουδέποτε είχα έρθει στην πρωτεύουσα».
Κρεμασμένος
Αυτά ήταν λίγα μόνο από τα βασανιστήρια που υπέστη ο Κ. Ματάκης γιατί ακολούθησαν και άλλα, χειρότερα, στο σκοτεινό κελί των φυλακών του Επταπυργίου. Εκείνο όμως που δεν θα ξεχάσει ποτέ όπως είχε πει είναι «το μαρτύριο της δίψας». «Όταν ήμουν κρεμασμένος τέσσερα μερόνυχτα, έχυναν πορτοκαλάδες στο τσιμέντο μπροστά μου, ύστερα έριχναν νερό στο κεφάλι μου και όταν οι σταγόνες έφταναν στα στεγνά μου χείλη, εκείνοι μου έριχναν γροθιές στο πρόσωπο».
Στο στρατοδικείο ο Κ. Ματάκης καταδικάστηκε σε φυλάκιση συνολικά 20 ετών για «φθορά ξένης ιδιοκτησίας και εγκατάλειψη σκοπιάς».
Αμέσως οδηγήθηκε στις φυλακές του Μπογιατίου, ύστερα στην Αίγινα και μετά στις πιο φοβερές φυλακές εκείνης της περιόδου, στη Λευκάδα. «Έμεινα 100 ημέρες σ’ έναν θάλαμο με κοπριά και ποντικούς. Στη Λευκάδα μας μετέφεραν με άλλους 22. Εκεί ήταν ο Κύρκος, ο Φιλίνης, ο Νεφελούδης και ο Παρασκευόπουλος. Οι πιο σπουδαίοι άνθρωποι που γνώρισαν ποτέ στη ζωή μου».
Ο Κώστας Ματάκης αποφυλακίστηκε το 1970. Υπήρξε το πρώτο θύμα του Γεωργίου Παπαδόπουλου…
Αρνήθηκε να ζητήσει συγγνώμη μέχρι την τελευταία στιγμή του
Μέχρι την τελευταία στιγμή ο πρώην δικτάτορας αρνήθηκε να ζητήσει συγγνώμη για τα εγκλήματα που διέπραξε εις βάρος Ελλήνων πολιτών, αλλά και για τη βίαιη κατάλυση της δημοκρατίας. Έτσι, ουδέποτε υπέβαλε αίτηση για αποφυλάκιση με το αιτιολογικό «της αποτροπής ανηκέστου βλάβης της υγείας του», όπως συνέβη με άλλους πρωταίτιους του απριλιανού πραξικοπήματος.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος πέθανε χθες το πρωί από έμφραγμα του μυοκαρδίου στο Λαϊκό Νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν φρουρούμενος από τον Αύγουστο του 1996. Η υγεία του είχε κλονισθεί σοβαρά πριν από πέντε χρόνια στις φυλακές Κορυδαλλού, καθώς προσεβλήθη από καρκίνο στο ουροποιητικό σύστημα, ο οποίος σύντομα εξαπλώθηκε σε όλα τα ζωτικά του όργανα.
Το τελευταίο διάστημα ο Γεώργιος Παπαδόπουλος λόγω της τραχειοτομής στην οποία είχε υποβληθεί πριν από δύο μήνες δεν ήταν σε θέση να μιλήσει και επικοινωνούσε με το περιβάλλον μόνο μέσω σημειωμάτων.
Όλη αυτή την περίοδο στο πλευρό του ήταν συνεχώς η γυναίκα του Δέσποινα, τα παιδιά του και ο αδελφός του Χαράλαμπος. Μόλις έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο του νοσοκομείου ελάχιστοι φίλοι του. Ένας μάλιστα από αυτούς έφερε μαζί του την ελληνική σημαία με την οποία σκέπασε τη σωρό του πρώην δικτάτορα, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση του αντιπροέδρου του Λαϊκού κ. Ι. Ζέρβα.
Η κηδεία του θα γίνει ενδεχομένως την Τετάρτη από το Νεκροταφείο του Ζωγράφου. Η ημέρα και η ώρα της ταφής θα εξαρτηθεί όμως από την επιστροφή του γιου του, ο οποίος βρίσκεται στην Αμερική.
Τα κόμματα πάντως δεν εξέδωσαν ανακοινώσεις για τον θάνατο του πρώην δικτάτορα, ενώ η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας προειδοποίησε βουλευτές που ανήκουν στην ακραία πτέρυγά της να μην προβούν σε δηλώσεις και να μην παραστούν στην κηδεία. Το στίγμα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης έδωσε ο βουλευτής Επικρατείας κ. Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος δήλωσε: «Η Ιστορία αλάθητος κριτής αξιολογεί τον καθένα κατά τα έργα του. Κάθε άλλη κρίση περιττεύει, ιδίως αυτή την ώρα. Η Δημοκρατία όταν έχει βαθιές ρίζες, έχει και τη δύναμη και τα μέσα να αμύνεται αποτελεσματικά εναντίον κάθε επιβουλής. Γι’ αυτό και τη διακρίνει το χαρακτηριστικό τής μεγαθυμίας που δεν συμβιβάζεται με τη μικρότητα και την εκδίκηση».
Έτσι, από τους βουλευτές της Ν.Δ. μόνον ο Αλέξανδρος Παπαδόγγονας με δήλωσή του στο Mega, αφού καταδίκασε την επιβολή της δικτατορίας από τον Γ. Παπαδόπουλο, είπε μονάχα ότι «τουλάχιστον πέθανε φτωχός».
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “