Το αρχοντικό του Μιχάλη Λιάπη στο Καρπενήσι είναι πράγματι εντυπωσιακό. Αν είχαμε τουρκοκρατία, είμαι σίγουρος πως θα ήταν το σπίτι του Πασά. Ευάερο, ευήλιο, παραδοσιακό, πολυτελές. Ο τέλειος ξενώνας. Επειδή από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε, η πρόταση είναι απλή: Ο ΕΟΤ να κατάσχει τη βίλα και να την εκμεταλλευτεί όσα χρόνια χρειαστεί, μέχρι να αποπληρωθεί η επιδότηση με τους τόκους και τα πανωτόκια του.
Ξέρετε γιατί εξόργισαν οι προκλήσεις του πορφυρογέννητου πολιτικού; Γιατί καθρεφτίστηκαν στο αλαζονικό του ύφος χιλιάδες Έλληνες. Όλοι όσοι πήραν μέρος στο μεγάλο πάρτυ της υπαίθρου. Ένα γλέντι που κράτησε τριάντα χρόνια και ήταν διαταξικό και πολυκομματικό. Πλούσιοι, μεσαίοι και φτωχοί, κομμάτιασαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια, αρκεί να είχαν «κονέ». Υπουργούς, βουλευτές, νομάρχες, δημάρχους και κάθε λογής παράγοντες. Μετέτρεψαν τις καλύβες σε παλάτια, πήραν επιδοτήσεις για ανύπαρκτες καλλιέργειες και για άφαντα αιγοπρόβατα. Αν υπήρχαν τα ζώα και τα δέντρα που επιδοτήθηκαν, η χώρα θα είχε πλήρη αυτάρκεια τροφίμων. Σήμερα εισάγει τα δύο τρίτα αυτών που τρώμε. Εξήντα δύο δισεκατομμύρια μοίρασε η Ευρώπη στην ελληνική επαρχία. Θα μπορούσαμε να είμαστε επίγειος παράδεισος. Με εξαγωγές σπάνιων μεσογειακών προϊόντων και αγροτουρισμό που θα ζήλευε η διάσημη ιταλική Τοσκάνη. Τα λεφτά όμως πήγαν σε εξοχικά, κούρσες και γαρύφαλλα για τα μπουζούκια. Έτσι η Ελλάδα ξανάγινε ψωροκώσταινα. Αυτή είναι η αλήθεια κι ας πονάει.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Real News” την Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014