ΠΟΙΟΥΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην κατάχρηση του όπλου της επικοινωνίας; Τον Αδωνη Γεωργιάδη και τον Δημήτρη Στρατούλη. Μόνο που αυτοί οι δύο άνθρωποι δεν φιλοδοξούν να κυβερνήσουν τον κόσμο. Σκοτώνονται νυχθημερόν στα παράθυρα για να ξαναβγούν βουλευτές. Ο αυτοανακηρυχθείς ηγεμόνας της Ευρώπης και αυτόκλητος διασώστης του ευρώ, όμως, γίνεται επικίνδυνος με τον τρόπο που πολιτεύεται.
Δυσκολεύομαι να διακρίνω τις πολιτικές αρετές του ανδρός. Μου είναι ξεκάθαρο, ωστόσο, ότι πάσχει από μανία προβολής. Δεν μπορεί να αντισταθεί στη γοητεία της κάμερας και τη μαγεία του μικροφώνου. Ξεκινά τη μέρα του με τα ραδιόφωνα, περνάει στις τηλεοράσεις και κλείνει το πρόγραμμά του με τις εφημερίδες. Τρομοκρατεί τους πολίτες, απειλεί εκλεγμένες κυβερνήσεις, πανικοβάλλει τις αγορές, αποσταθεροποιεί το ευρώ -του οποίου είναι δήθεν θεματοφύλακας- και υπαγορεύει μοντέλα ζωής στις χώρες που κηδεμονεύει. Ξιφουλκεί κατά της διαφοράς και θέλει να ξεχνάει ότι πρώτος εκείνος το 1994 πήρε εκλογική χορηγία από Γερμανό έμπορο όπλων. Και το χειρότερο: το ξεχνούν και οι συνομιλητές του, στους οποίους κουνάει το δάχτυλο στο τραπέζι του Eurogroup. Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος. Εάν ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας ζούσε στην Ελλάδα θα ήταν το καλύτερο «παράθυρο» του φίλου μου Γιώργου Αυτιά. Θα έπιανε «στασίδι» στο πλατό από τα ξημερώματα.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Real News” την Κυριακή, 7 Απριλίου 2013