του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΚΑΘΕΝΑΣ έχει τα κρυφά του πλεονεκτήματα. Και ο Βαγγέλης Βενιζέλος εκείνο το διαβρωτικό χιούμορ που μετατρέπεται στιγμιαία σε σαρκαστική ευφυΐα. Φάνηκε στη χθεσινή συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου. Αυτό το «μη μου αγχώνεστε» που είπε κάποια στιγμή ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ στα στελέχη ήταν ίσως η ατάκα της ημέρας, έστω κι αν ειπώθηκε εν τη ρύμη του βενιζελικού λόγου. Κρυφά πλεονεκτήματα, αλλά και κρυφές χαρές. Ο Βενιζέλος είχε να ασχοληθεί με τους μικρομεγαλοπασόκους σε μια μέρα που ο Φώτης Κουβέλης δυσκολευόταν να κάνει χωριό τους δικούς του ώστε να πάει η ΔΗΜΑΡ με μια γραμμή στο δημοψήφισμα, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας έτρεχε για το ίδιο θέμα πίσω από το ΚΚΕ, με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη να ψήνει συντρόφους και να ψαρεύει ανεξαρτήτους στη Βουλή.
ΠΙΣΩ στο ΠαΣοΚ, όλοι τα θέλουν όλα. Αν όχι τώρα, πάντως σίγουρα το φθινόπωρο. Το φθινόπωρο θέλουν Συνέδριο, με διάφορους να μισοβάζουν θέμα ηγεσίας την ώρα που διάφοροι άλλοι τούς βάζουν το μαχαίρι στο πλευρό ή στην πλάτη. Η αλήθεια είναι ότι οι κομματικές μαζώξεις του ΠαΣοΚ θυμίζουν τους Κοσταρικανούς που συγκεντρώθηκαν να δουν το ματς με την Ολλανδία. Οταν χάθηκαν τα πέναλτι και χώρισε το πλήθος έμειναν στο πάτωμα τρεις μαχαιρωμένοι. Για πρώτη φορά η κατάσταση στο ΠαΣοΚ είναι ανάλογη, και αυτό φάνηκε από τις επιμέρους συγκρούσεις, άλλες από τις οποίες είχαν οξύτητα και άλλες γλαφυρότητα, με κορυφαίο το στρίμωγμα του Νίκου Ανδρουλάκη από την Τόνια Αντωνίου, που παραμένει εξπέρ σε τέτοια θέματα.
Διαβάστε τη συνέχεια στο:
http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5139262/agxh/